Noord-oost USA, dag 8 - Mooi Vermont

 Donderdag 3 oktober, inmiddels ruim een week onderweg en wat hebben we al weer veel gezien en gedaan, ook vandaag gaan we weer op stap. 

In de badkamer krijg ik bijna last van keuze stress, ik telde 50 flessen shampoo, conditioner en body wash. 

Ze allemaal uitproberen gaat niet lukken, dus maar op de gok een keuze gemaakt.

We geven een tas met wasgoed af aan David, die draait een wasje voor ons vandaag. Hij probeert zijn hond Tilly naar de auto te lokken om naar het meer te gaan, maar die heeft er weinig zin in lijkt het.

Wij rijden naar Castleton, een paar mijl naar het zuiden, het is een klein plaatsje met ongeveer 4500 inwoners en een universiteit met ongeveer 4700 studenten. We rijden naar de Birdseye diner voor het ontbijt.

Zo leuk die authentieke jaren vijftig diners die nog in de oude staat zijn, je komt ze soms nog tegen en het zijn echte pareltjes, alsof je zo in een filmset stapt.

Die jaren vijftig kleuren, de formica tafels en de banken met skai bekleed, geweldig!

Na het stevige all American breakfast rijden we richting het noorden, een rit van een uur of twee naar Waterbury.

Onderweg is het genieten van de route en de prachtige herfstkleuren.

In Waterbury bezoeken we de allereerste Ben & Jerry’s ijsfabriek en de enige die te bezoeken is.

Op de begraafplaats liggen de smaken die ter zielen zijn gegaan.

Smaken die niet aansloegen of om wat voor reden dan ook uit het assortiment zijn gehaald.

Natuurlijk kunnen we niet weg zonder eerst een ijsje te hebben gegeten. Al moet je daarvoor wel even in de rij.

Daarna rijden we door naar Stowe, gelegen aan de voet van Mount Mansfield, het is de hoogste berg in Vermont (1339 m) en staat bekend als Ski capital of the east.

Een leuk, maar heel druk en toeristisch plaatsje.

We rijden nog een stukje door naar het noorden en nemen de route 108 naar Smugglers Notch.

Hier en daar is de weg erg smal en door de vele bochten kunnen vrachtwagens en grotere campers de route niet rijden. Het is een prachtige route, vroeger gebruikt als smokkelroute naar Canada tijdens de drooglegging en door slaven die het ook als ontsnappingsroute naar Canada gebruikten.

Onderweg komen we weer langs een mooie Covered Bridge.

Uiteraard geen brug zonder een riviertje, kraakhelder stromend water over de rotsen, het heeft iets kalmerends.

We rijden een poosje achter een schoolbus, om de 50 meter ongeveer wordt er gestopt om een kind af te zetten tot de bus afslaat en ook wij weer door kunnen rijden.

In het stadje Bristol stoppen we om te eten, dat is bij ons altijd een (zeer) late lunch of een vroeg diner, meestal rond een uur of vier.

Het leuke van dit soort kleine plaatsjes is dat de restaurants nog authentiek zijn en dat er een ‘ons kent ons’ mentaliteit heerst. 

We hebben vandaag grotendeels op de ouderwetse manier gereden, met behulp van de kaart. De mooie ‘scenic’ routes rijden met behulp van de GPS is lastig, die berekend toch altijd de snelste of kortste route en niet de mooiste.

In Middelbury stoppen we nog even bij de Pulp Mill covered bridge uit 1820. Over de Otter Creek.

Gisteren niet meer gestopt voor yoghurt voor het ontbijt en fruit, dus voor we terug naar Castleton rijden stoppen we nog even voor wat boodschappen in Rutland. De zon gaat inmiddels al weer onder, we hebben de dag weer goed gevuld.

Alex rijdt het laatste stukje naar Castleton, ik zie zo slecht in het donker en wordt verblind door de lichten van tegenliggers door de staar dat ik het zelf niet meer verantwoord vind om in het donker te rijden. 

Vandaag was onze eerste goede kennismaking met Vermont, we bezochten deze staat niet eerder, maar het is een prachtige staat. Lieflijke kleine plaatsjes, mooie landschappen en boerderijen en de staat met de meeste Covered bridges van Amerika. Gelukkig hebben we nog een paar dagen om nog meer te bekijken.

Happy Travels!

Yvonne