Het is nog een beetje behelpen hier in de straat, als ik naar mijn werk ga is er nog niemand aan het werk, maar als ik terug kom nog wel en dan is het maar hopen dat ik thuis kan komen. Gelukkig zijn de mannen heel behulpzaam en als er dan opeens een hele berg puin de doorgang blokkeert dan komt er al snel een kraan om van de berg een laag op de weg te maken zodat ik er weer overheen kan rijden.
Super hoor! Nog een paar weekjes en dan is het klaar.
Donderdag had ik de afspraak in het verpleegtehuis om mijn quilts op te halen. Ze hebben er een half jaar gehangen, maar binnenkort wordt dit deel gesloopt.
Eén voor één verdwijnen de quilts in de bolderkar.
Best wel een kale boel zo....
Vrijdag kwamen we bijeen voor het maken van een tas, het patroon was al een poos geleden gekocht, net als de lapjes. Nu, na de drukke december maand is er eindelijk tijd om een dag samen te plannen en dan toch gooit het werk van Jacqueline een beetje roet in het eten. Maar ja, baby's komen nu eenmaal wanneer ze willen, daar doe je niets aan. Zij gaat de tas vast later nog eens maken.
Mijn tas was al bijna klaar ook al was het laatste stuk, het doorstikken van de bovenkant van de tas nog wel even een dingetje....een beetje te zware klus voor de featherweight, maar gelukkig niet voor de Bernina. En dan is het super als de tas af is!
De andere hebben de hele dag hard gewerkt en zijn een heel eind gekomen. Volgende week komen ze vast af!
Rosa hielp me dit weekend met het opbouwen van een soesjestoren, lekker vastplakken met caramel, en ook even proeven van de soesjes natuurlijk.
De toren mocht mee naar nicht Connie waar we met (bijna) alle nichten van onze moederskant en onze tante bij elkaar kwamen voor een nichtendag met high tea. Er stond al heel veel lekkers klaar toen ik aan kwam en er zou nog meer bij komen.
Wat was het gezellig elkaar weer eens te zien en te spreken. Veel herinneringen werden opgehaald, mede door de leuke puzzel die nicht Wil had gemaakt met allerlei vragen over onze Opa en Oma......wie wist het meest? Hilariteit alom, soms dachten we het antwoord te weten maar dan waren er hokjes te veel of te weinig.
In Amerika was nicht Corrine inmiddels ook wakker en kreeg ook een puzzel toegestuurd om te maken. Leuk dat ze er via een video gesprek ook even bij kon zijn.
Uiteindelijk werd de puzzel opgelost en de oplossing gevonden: ''t woelige nest' dat was de naam die onze opa op een bord boven de voordeur had gemaakt. Met 6 dochters was dat vast ook zo.
Petra en ik gaven een kleine show & tell
De hele 'van Meijgaarden' club bij elkaar. Er zit 25 jaar verschil in leeftijd tussen de oudste en de jongste, lagen onze levens vroeger mijlenver uit elkaar, de verschillen worden steeds minder naarmate we ouder worden. Wat was het leuk met elkaar zo'n dag te hebben.
En nu nicht Petra toch in het westen was, hebben we er gelijk maar een nichten Bee dagje aangeplakt.
Onze Beauties vorderen al aardig.....ik ben de blokken aan het rasteren en Petra besloot ook dat dit extra werk de quilt toch wel meer compleet maakt. Connie is nog bezig met de blokken, ze is al op de helft.
Het was gezellig om samen te quilten, kletsen en eten, en plannen te maken voor een nieuwe 'nichten trip'.
En zo kwam er einde aan een volle, gezellige week. Het quilten moet even op een laag pitje, eerst weer een paar dagen werken......
Happy Stitching!
Yvonne
