Noord-oost USA dag 20, Boothbay Harbor

 Wat heerlijk om vandaag weer te zien dat de lucht blauw is en de zon schijnt. Dan krijg je gelijk zin om naar buiten te gaan. Het is zo ‘s ochtends vroeg nog koud, maar het zal vast snel opwarmen. Ik loop even naar Woodbury Pond, doodstil hier, wat een rust……

We rijden vandaag naar Boothbay Harbor, een plaatsje op een uurtje rijden van hier aan de kust van Maine. Het heeft iets meer dan 2000 inwoners. De bibliotheek is gevestigd in een mooi oud gebouw op een heuvel.

Heel veel leuke winkeltjes om even rond te struinen.

Over  de baai ligt een voetgangersbrug.

We lopen een rondje om de baai, prachtige huizen staan er.

En ook hier weer overal de vlaggen met alle inwoners die ooit in het leger, marine of luchtmacht dienden.

De jassen kunnen uit, het is heerlijk weer voor een wandeling.

Het is nu heel rustig in de straatjes, de parkeerplaatsen zijn op een paar auto’s leeg. Zomers is het hier een stuk drukker met alle toeristen die het stadje bezoeken of komen voor een walvistocht op zee.

We rijden een stukje richting het noorden naar het Ovens Mouth preserve in Dover.

Met dit mooie weer moeten we het waarnemen en een mooie wandeling maken. Je kunt het westelijke, of het oostelijke rondje lopen. We besluiten de westelijke kant te pakken.

Vanaf de parkeerplaats loop je het bos in en daarna volg je de kust het hele stuk.

Het is een kwestie van de witte strepen op de bomen volgen.

Prachtig zo’n oerbos, wie weet hoe oud dit is, ik kan me zo voorstellen dat de oorspronkelijke bewoners de Abenaki hier in de bossen hebben gejaagd destijds. Ik hoor een specht en ontdek het beestje uiteindelijk, het is kleiner dan de bonte specht die we thuis vaak zien. Ook zien we veel eekhoorntjes, prachtige roodbruine exemplaren, maar zo snel dat je ze niet op de foto krijgt.

Soms is de bodem bedekt door deze planten met rode besjes.

Of dit soort, geen idee wat het zijn, maar het groeit wel leuk.

We lopen langs de Black River, eerst heel smal als een klein beekje in de diepte, maar het wordt steeds breder.

In het noorden komen we bij de Oven Mouth, hier stroomt het water van diverse kanten en ontstaan er allerlei stromingen en draaikolken. Niet echt zwemwater, levensgevaarlijk.

Het water hier staat in open verbinding met de oceaan en je kunt zien dat er sprake is van eb en vloed.

De kleur van het water is een heel bijzonder groen, mooi met het blauw van de lucht erboven.

We lopen zo het hele schiereiland om, hard gaat het niet heuveltje op en heuveltje af, veel boomstronken en rotsen en af en toe goed zoeken naar een boom met een witte streep. Maar we genieten van de wandeling. We komen slechts twee keer een stel tegen, zo fijn die rust.

We rijden na de wandeling naar Gardiner, inmiddels al weer 16.00 uur geweest, we hebben inmiddels trek gekregen. Na het eten als afsluiting nog een ijsje.

Van Gardiner is het nog maar een klein stukje terug naar de cabin. Moe maar voldaan na deze dag.

Happy Travels!

Yvonne