USA 2025 - dag 17 - Craters of the moon NM

 Pas om 8 uur opgestaan vandaag, koffie gezet en ontbeten, alles op het gemak. De zon schijnt al lekker buiten en tegen 10 uur zijn we klaar om op pad te gaan.

Eerst nog maar weer eens tanken….

We rijden naar Craters op the Moon NM vandaag, 48 mijl hier vandaan (77 km). Als we een bord zien staan dat de ingang van het park 15 mijl, 24 km verder is, zien we direct het landschap veranderen, overal om ons heen lava velden, zover het oog reikt.

De lavavelden hier ontstonden door verschillende erupties gedurende 13.000 jaar. De eerste zo’n 15.000 jaar geleden en de jongste eruptie 2100 jaar geleden. In 1924 werd Craters of the Moon een National Monument. Omdat het veel gelijkenis vertoont met de oppervlakte van de maan werd het als trainingsgebied gebruikt voor astronauten.

We gaan eerst even naar het Visitor center voor een plattegrond.

Altijd interessant om even rond te kijken en weer wat op te steken.

We rijden het park in en stoppen even later om een eerste trail te lopen.

Het is een surrealistisch landschap, we zijn blij met wat bewolking, dat houdt de warmte wat tegen.

Tijdens onze tweede wandeling bij Devil’s Orchard staan er wat meer bomen en planten.

Vele kleine plantjes en korstmossen.

Toch bijzonder dat er hier van alles groeit en bloeit.

De dwerg boekweit is uitgebloeid helaas. Maar toch hebben die verdorde bloemetjes ook wel wat.

En ook vele dode bomen, vroeger werden deze weg gehaald. Het parkmanagement echter werkt tegenwoordig goed samen met de Soshone en Bannock stammen en zijn dankzij hun kennis van dit gebied waar ze al eeuwenlang wonen, tot het inzicht gekomen dat het beter is deze te laten staan.

Jaren geleden waren we al eens even in dit park, we waren toen op doorreis vanaf Yellowstone naar Oregon. Het was zomer en zo ontzettend heet in het park, het asfalt was gewoon zacht.

We liepen toen ook deze berg op. 300 meter omhoog, het lijkt op het eerst oog niet ver, maar als je denkt boven te zijn, volgt er nog een stuk en nog een, tot dat je ook het vierde stuk omhoog bent tot de top.

Water mee en gaan, easy does it. Het eerste stuk is het steilste.

Kwam een albino spin tegen, valt wel lekker op tegen de zwarte lava.

Het uitzicht is de klim weer waard, als we boven op een rots even uitpuffen dan zien we de hitte zinderen vlak boven het lava oppervlak.

En toch groeit hier bovenop weer een boom, al is het dan een scheef exemplaar.

Alex zet ‘m even rechtop.

Als we naar de parkeerplaats beneden kijken dan zien we goed hoe hoog het is.

Het loopt wel een stuk gemakkelijker de terugweg.

We horen een hels lawaai aankomen ergens vanaf de bergen komen.

Bleek een helikopter te zijn, wat klinkt dat hard hier tussen de bergen.

Hebben we toch ook maar weer in de pocket deze wandeling!

Een paar korte op de volgende stop, Spatter Cone, met een kort, maar zeer steil klimmetje.

Waarna je in een diep donker gat kijkt. 

Uitzicht op Spatter Cone.

En Snow Cone.

Vanaf de parkeerplaats zien we de berg weer liggen waar we net op stonden. We zien mensen omhoog lopen, héél klein.

Even inzoomen, dan is het wat beter te zien.

Het wordt steeds warmer, doordat de zon doorbreekt, we klokken heel wat water weg. Gelukkig ook hier overal toiletten.

Onze stappen voor vandaag zitten er weer ruimschoots op als we het park uitrijden.

Mooie luchten en vergezichten als we door de vallei terugrijden naar Bellevue.

We parkeren de auto bij de cabin en wandelen dan naar Mahoney’s, het eten daar was gisteren goed bevallen.

Daar horen we van de waitress dat  er een brand is in Ketchum en dat daardoor de elektriciteit en internet kuren heeft. Alle kabels lopen hier natuurlijk bovengronds. Ze weet dus niet of de keuken kan blijven draaien. Uiteindelijk gaat het goed al waarschuwt ze ons voor stroomstoringen de komende 36 uur. Ze zal vast uit ervaring spreken, Hopelijk is de brand snel geblust zonder al te veel schade aan huizen etc.

Als we buiten op de veranda voor de cabin zitten komt er een buurtkat even wat aandacht vragen. Als hij voldoende is aangehaald ploft hij in het gras neer. Vast moe van alle aandacht.

Dan komt kater 2 op bezoek, al miauwend om aandacht, die krijgt hij natuurlijk ook.

En ook hij maakt daarna rare capriolen in het gras. Grappige beesten!

Terwijl Alex even lekker blijft chillen op de veranda rijdt ik nog even naar de supermarkt voor yoghurt en fruit voor het ontbijt morgen.

Inmiddels is het donker, maar terwijl ik met dit blogje bezig was zagen we de zon langzaam achter de bergen verdwijnen. Een mooi einde van weer een geweldige dag hier in Idaho. Inmiddels ruiken we wel een lichte brandlucht hier en zien we ook wel aan de lucht dat die noordwaarts anders is.

Happy Travels!

Yvonne