Donderdag 2 oktober, onze laatste dag in Boise, Idaho. Gisteravond ging steeds het buitenlicht aan op de sensor. We dachten eerst dat er misschien een kat door de tuin liep, maar het bleef maar aan en uit gaan. Vanmorgen heb ik denk ik een van de verdachten kunnen fotograferen. Het stikt hier van de eekhoorns 🐿️ in de tuin.
We rijden voor het ontbijt naar Eddie’s. Echt weer zo’n ouderwetse diner. Zo blij dat die er nog zijn. Het is echt een belevenis! Net of je een filmset instapt.
Buiten op het parkeerterrein en binnen druk, maar er is nog plaats, je kijkt je ogen uit. Tafels vol mannen die elkaar ontmoeten voor het ontbijt. Pensionado’s die de waan van de dag bespreken, of mensen die een werkoverleg of zakelijke bespreking houden tijdens het ontbijt.
Maar ook vrouwen die elkaar hier treffen om te ontbijten met een vriendin. Hier ontmoet je elkaar veeleer buiten de deur dan thuis op de koffie zoals bij ons.
We laten ons dit laatste ontbijt hier goed smaken.
Na het ontbijt rijden we nog even terug naar ons vakantiehuis om de dag door te spreken en alvast wat spullen te pakken. Ik wil nog even één quiltwinkel bezoeken hier. Alex blijft thuis, kan hij ook zijn ding doen.
Dus rijdt ik door Boise naar de grootste quiltwinkel van Idaho. Van buiten is al te zien dat het een flinke is. Krijg het niet eens helemaal op de foto.
Binnen is ook genoeg te zien, ik begin aan één kant waar de stoffen staan waar ik niet zo veel mee heb.
En kom dan uit in de workshop ruimte. Dames zijn er bezig met het maken van een collage quilt. Dit is wat het moet worden.
Een ieder gebruikt haar eigen stofjes, elk exemplaar wordt dus weer net iets anders. Het is een heerlijke chaos met al die lapjes.
Ik ga verder met mijn rondje door de winkel en vind een hele stellage vol Kim Diehl stoffen.
En dat niet alleen, ook ongelooflijk veel quiltkits van haar.
Kasten vol, met van elke kit natuurlijk een voorbeeld. Ik hou van haar kleur- en stofgebruik.
Daarnaast ook paden vol met boeken, tijdschriften en patronen….
Ik ben hier dus wel een tijdje zoet, en neem nog wat fat quarters mee en toch nog maar 5 yard achtergrondstof van Kim Diehl, beter mee, dan om verlegen nietwaar? Je kunt het maar beter op voorraad hebben….
De Quiltkits liggen en staan werkelijk overal. Heel verleidelijk!
Maar met een bescheiden tas rijdt ik weer terug om Alex op te halen.
We rijden naar de Botanische tuin van Boise, gelegen in het noordoosten van de stad tegen de heuvels aan.
De tuin is 6 hectare groot en bevat kunstwerken, waterpartijen en tuinen met planten en bomen van de prairie, de bergen, Native American planten die gebruikt werden ter genezing of voor bepaalde kwalen, woestijnplanten etc.
En veel planten die Meriwether Lewis tijdens de expeditie met William Clark naar het westen vond en beschreef in zijn dagboeken.
Mooie afwisselende wandeling door de tuin kunnen maken, er wordt ook hard gewerkt aan een flinke uitbreiding van de Botanische tuin.
Ondanks de herfst bloeiden er nog rozen en vele andere bloemen, we zagen (gelukkig) heel veel verschillende soorten bijen hier.
Als we de tuin uitlopen, lopen we de hoek om naar de Old Idaho penintentiary, de oude gevangenis, gebouwd in 1872. De 30 gebouwen zijn nu een museum waar verschillende tentoonstellingen zijn.
En natuurlijk veel informatie over het roemruchte verleden van de gevangenis en zijn bewoners, de ontsnappingen, opstanden en executies.
Sommige gebouwen zijn door brand verwoest, daar staan alleen de muren nog van. In andere gebouwen krijg je een beter idee hoe het leven hier een beetje geweest moet zijn.
Zoals bijvoorbeeld de wasserij. Wat zal het er warm en vochtig zijn geweest en dan het lawaai van de diverse machines. Lijkt me geen pretje daar te moeten werken. Overigens hadden ze ook al gigantische drogers hier.
In een van de gebouwen op het terrein een grote verzameling wapens van J. Curtis Earl, niet normaal wat die man allemaal verzameld heeft.
En natuurlijk de oude cellenblokken, ook dat moet echt afzien zijn geweest…..
Voor onze laatste avondmaaltijd rijden we naar Cracker Barrel en dan wordt het tijd om de laatste spullen in te pakken.
Vrijdagochtend 3 oktober staan we vroeg op. Om 6 uur moeten we de auto inleveren op het vliegveld van Boise. Het is maar 5 minuten rijden naar het vliegveld dus wat kan er mis gaan?
Nou…we konden het autoverhuurbedrijf op het vliegveld niet vinden. We volgden keurig de bordjes ‘Car Rental Return’. Moesten op het vliegveld een bocht naar links maken, deze bocht bestond uit een linker- en rechter rijstrook die uit elkaar liepen. De navigatie gaf aan dat we links moesten aanhouden, dat deden we twee keer, maar reden daarna rond en kwamen weer op hetzelfde punt uit. Dan maar de rechter rijstrook aanhouden…… ook niet, kwamen uiteindelijk ook weer na een rondje op hetzelfde punt uit zonder bij het autoverhuurbedrijf aan te komen. Dan toch maar een stukje verder rijden en bij de volgende kruising linksaf slaan. En ja hoor, daar herken ik de weg van 3 weken geleden en vinden we een stukje verder de Car Rental Return.
De auto inleveren gaat altijd vlot, ook het inchecken en de security. Vlucht vertrekt op tijd….. het enige is dat we andere stoelen hebben gekregen dan die we hebben gereserveerd. Dat gebeurd soms, niets aan te doen, maken we geen probleem van.
Goede vlucht over veel desolate landschappen naar Chicago.
En daar komen onze koffers al uit het vliegtuig, op naar de volgende vlucht.
Tijd genoeg tussen de vluchten om een hapje te eten, we spelen wat spelletjes ‘keer op keer’ om de tijd te doden.
En dan vliegen we de nacht tegemoet en in 7,5 uur naar Amsterdam.
Stormachtig weer, veel vluchten geannuleerd, maar wij landen netjes op de Polderbaan.
Ons avontuur is weer voorbij. Bijna 4400 km gereden, weer heel veel mooie plekjes bezocht en op fijne plekken mogen verblijven. Aardige en bijzondere mensen ontmoet, leuke winkels en restaurants bezocht. Kortom, het was weer heerlijk en we zijn weer dankbaar voor deze mooie herinneringen die we mochten maken.
Happy Travels!
Yvonne
1 opmerking:
Nu weer wennen aan het stormachtige weer in Nederland. Jullie hebben weer een mooie reis gemaakt en leuk dat we weer mee mochten
Een reactie posten