Vakantie USA - dag 9 - nogmaals naar Grove

 Vandaag beloofde het een echte herfstdag te worden, stralend blauwe lucht, maar fris, met 17 graden zo'n vijf graden koeler dan gisteren. We beginnen de dag weer rustig en rijden dan weer naar Grove in Oklahoma. Mooie rit, via een deels andere route als gisteren. Voor ons tuft een heel poosje een hele oude Ford pickup.

Mooie route met af en toe weer een klein stadje en deels langs een mooie rivier die af en toe wel groen lijkt. 

Aan de oever van Grand Lake O' the Cherokees wordt het jaarlijkse Pelican Festival gehouden. Elk jaar tussen september en november migreren de Pelikanen terug naar Grand Lake, dat wordt gevierd met een kermis, braderie, autoshow en vast nog veel meer festiviteiten.

Bij zo'n feest hoort ook een beauty contest, we zien de Miss Pelican teen en de young Miss Pelican etc. Kennelijk worden er nogal wat meisjes van een kroontje voorzien voor deze dag.

Maar we komen natuurlijk voor de auto's.....

Motoren, cylinders, PK's, V8....het zal allemaal wel, het zegt mij niet veel, maar ik kan een mooie klassieker wel waarderen.

Mooi om te zien hoeveel tijd, geld en liefde de eigenaren hebben gestopt in hun auto's zowel aan de buiten- als binnenkant.

We lopen nog even naar het meer, de pelikanen zijn er nog niet, wel zien we weer een paar eagles, Golden eagles volgens mij want ze hebben geen witte kop. Ze zijn gigantisch en vliegen overal rond, ze zitten ook langs de weg waar ze aangereden dieren opruimen.

Maar kom je te dicht bij dan zijn ze weg.....

We rijden terug naar het centrum van Grove, bij het Community Center is vandaag een Farmers Market, dus even stoppen en een kijkje nemen.

We lopen langs het plaatselijke oorlogsmonument.

Alle namen van inwoners van Grove die ooit voor het vaderland vochten in een oorlog worden genoemd, dat is toch wel een mooie erkenning.

Het zijn maar een kraam of tien, maar leuk om even te kijken.

Op de heenweg had ik deze schuur al zien staan. Even stoppen voor een foto. Het is een beauty!

Bij Cowskin stoppen we even bij de Elk River, zo'n rivier die zo heerlijk rustig stroomt, kristalhelder water waar hele kleine visjes in zwemmen.

Prachtig, zou de hele dag aan het water kunnen blijven zitten.

Maar we rijden weer verder, weer de heuveltjes op en heuveltjes af zoals op zoveel wegen hier.

Op deze foto is goed te zien hoe de weg golft, je ziet echt niets als je bijna boven bent, je moet er maar op vertrouwen dat er zich niets of niemand op de rijbaan bevindt.

We doen nog even wat boodschappen en eten thuis wat en dan rijden we even naar de Mildred B. Cooper Memorial Chapel, hier een paar km vandaan.

Je loopt een soort park in over een slingerend pad en ziet dan opeens de kapel liggen tussen de bomen. 

Een heel bijzonder bouwwerk bestaande uit 15 gotische bogen gemaakt van 31 ton staal. Ruim 500 vierkante meter glas is gebruikt waardoor het natuurlijke licht van alle kanten naar binnen valt. De architecten zijn E. Fay Jones en Maurice Jennings, de kapel is geopend in 1988. Het wordt wel de mooiste plek in Arkansas genoemd.

De kapel werd gebouwd in opdracht van John A. Cooper Sr. ter ere van Mildred Borum Cooper, zijn overleden vrouw.

Het is inderdaad heel indrukwekkend, zodra je de grote eiken deuren doorgaat, voel je de magie van deze plek, wij waren er eerst alleen binnen, er wordt zachte muziek gespeeld. Er komt een bepaalde rust over je als je op deze plek bent, heel bijzonder. 

Een nature trail loopt om de kapel heen langs de oever van Lake Norwood.

Een stukje bij de kapel vandaan stoppen we nog even bij de oever van Lake Norwood.

Het is hier zo rustig overal in Bella Vista, men woont hier zo verspreid in de bossen en heuvels dat het er nergens druk is.

Als we thuis even naar het bos achter het huis lopen ziet Alex opeens een hert, je ziet tussen de twee bomen het witte staartje. We maken natuurlijk te veel lawaai door op takjes te trappen en dan sprint het weg. Gisteren ook al hier vlak bij een hert over de weg zien sprinten, er zitten er genoeg hier denk ik.

Het loopt best steil af hier het bos in.  Wel leuk om onze rental van hier uit te zien, wat is het een heerlijk huis, ik ben er helemaal weg van.

Vroeg in de avond, we zitten een aflevering van Kojak te kijken (hoe oud zijn we? was dat 50 jaar geleden op TV?) en dan wordt er gebeld. Er staan twee jongedames voor de deur, waarvan ik er één direct herken.

Afgelopen week waren we in Bentonville bij de Panda Express en daar waren vier missionaressen van de Church of Jesus Christ of the Latter Day Saints, of LDS zoals ze zelf zeggen, wij zeggen in Nederland Mormonen. Jonge mannen en vrouwen worden rond hun adolescentieleeftijd uitgezonden als missionaris (een man heet Elder, een vrouw Sister) over de hele wereld om het geloof te verkondigen.

Omdat Utah de staat is waar de meeste LDS wonen, komen de missionarissen ook vaak uit deze staat. Ik raakte met Sister Sarah Evans  aan de praat en ze vertelde dat ze uit Orem komt in Utah. Die plaats kennen Alex en ik wel, we hebben daar al eerder een huis gehuurd en zijn er vaak geweest. 

We hadden een leuk gesprek en de dames gingen met hun bestelde eten weg. En nu staat ze dus opeens hier 16 km verder voor de deur.

Hoe toevallig is dat? Bella Vista blijkt het gebied te zijn waar zij en haar collega Sister Haley Broadbent uit California hun missionariswerk doen.

We hebben afgesproken dat als we elkaar weer tegen komen, we taart gaan eten en we hebben in ieder geval een foto gemaakt omdat het zo leuk is om elkaar twee keer in één week tegen te komen.

Dit was blogje 999! Morgen een mijlpaal!

Happy Travels!

Yvonne