Dutch - American feestje in Amersfoort..........

Duif, Bernadette en ik waren al weer vroeg op weg vrijdagochtend om op tijd op het station in Amersfoort te zijn. Nergens voor nodig bleek want wat was het rustig op de weg. Het gaf ons tijd om eerst even heerlijk koffie te drinken alvorens de Amerikaanse groep weer te verwelkomen die met de trein uit Amsterdam waren gekomen.

 Twee echtgenoten zijn zo moedig geweest mee te komen naar Nederland dus we waren met een behoorlijke groep die in ganzenpas de wandeling naar het centrum van Amersfoort maakten.

 Het centrum was al vol leven met de markt op het plein en zo stonden we opeens voor de ingang van de St. Joriskerk.

 Binnen werden we verwelkomt door Judith, die Doreen ook al jaren kent van haar blog.  En wie zie ik daar achter naar mij zwaaien? Ja hoor, het is mijn (achter) naamgenootje Floor! Eindelijk ontmoeten we elkaar dan eens in het echt.....wat denken jullie...we zouden best verre nichtjes kunnen zijn toch? Er werden heel wat 'hugs' gegeven daar bij de ingang van de kerk. Een oudere heer met prachtig wit haar die naast me stond zei:"Ik denk dat ik ook maar ga quilten, dan wordt je heel veel geknuffeld!'.
Ja, wij quilters hebben het goed voor elkaar!

1

 Eenmaal binnen waren de Amerikaanse dames niet meer te houden. Ze gingen helemaal voor de mooie Hollandse reproductiestoffen, dierbare lapjes die mee terug mogen naar Amerika.

 Al lopend door de kerk en genoten we van de prachtige quilts alvorens we afscheid namen van de groep  en hen afleverden bij Petra en Nel voor de show & tell. We gaan elkaar vast en zeker ooit weer ontmoeten waar dan ook.......
En over ontmoeten gesproken...wat is het toch leuk om weer bekenden tegen te komen op zo'n dag zoals Phyllis en Marja en toen we koffie dronken schoof Caroline gezellig aan.

 We maakten een tweede rondgang om alles nog eens op ons gemak te bekijken, wat was er veel moois te zien! Nu is de kerk op zich al een perfecte locatie voor een tentoonstelling en de sfeervolle hoekjes hier en daar waren een lust voor het oog.

 Ik ben altijd een beetje overdonderd als ik zoveel mooie quilts zie hangen en dan denk ik: 'Ooit wil ik ook zo mooi kunnen quilten'.
Ik denk dat iedere quilter dat wel heeft, dat vergelijken van eigen werk met dat van een ander. En weet je....ook hier zagen we ze....de losse draadjes, de scheve steken, de niet zo perfecte puntjes of een plooitje hier en daar.....
Gelukkig maar, dat maakt het echt handwerk vind ik. Ik ben het helemaal eens met Juud's lijfspreuk 'Better finished than perfect'.  We zijn allemaal op onze eigen manier uniek door de quilts die we maken en als je dan je quilt kan laten zien aan je mede quiltsters mag je dat doen met trots!

 Omdat het bijna om de hoek is bezochten we ook het piepkleine winkeltje van Laura's quiltatelier die leegverkoop houdt. Binnenkort sluiten de deuren maar wordt er een nieuwe deur geopend in Diever (Drenthe) hoorden we, waar Laura een Quilt retreat center gaat openen.
Ook nog even naar dit leuke winkeltje van Schwitzner waar je terecht kunt voor allerlei bandjes, kantjes, knoopjes etc....

 Heerlijke winkel om even in te struinen. Als we weer richting de parkeergarage lopen langs één van de vele grachtjes zeiden we tegen elkaar hoe bijzonder het zou zijn als we nu de Amerikaanse groep (die een boottochtje maken) zouden zien varen..... We waren nog niet uitgesproken of we zagen in de verte een bootje de bocht om komen.....het zou toch niet waar zijn!?

Ja hoor! Hoe is het mogelijk, zoiets verzin je toch niet? Hilariteit alom natuurlijk. Een laatste groet, een laatste zwaai....we don't say farewell, just goodbye!

Happy Stitching!

Yvonne