USA 2025 - dag 18 - Bellevue en omgeving

 Maandag vandaag, het zou een bewolkte en regenachtige dag worden, maar niets is minder waar. We hebben weer een prachtige dag gehad. 

Gisteren toen we naar het restaurant liepen vond ik een gouden oorring op het trottoir.  Dus vanmorgen even een paar blokken hiervandaan naar de Marshal gereden. 

Dit moet wel het kleinste politiebureau zijn waar ik ooit ben geweest. Slechts een kamer groot. Ze hebben dan ook maar 5 personeelsleden hier. Aardige kerel die Marshal, even een gezellig praatje gemaakt en natuurlijk de oorring afgegeven. De Marshal vertelde dat hij een Nederlandse politiehond heeft. Er zijn veel honden die in Nederland worden getraind en dan naar Amerika gaan als politiehond. 

Daarna zijn we naar Hailey gereden, het volgende stadje hier, want……daar is een quiltwinkel.

Een flinke grote winkel ook voor zo’n klein stadje. Heel veel fat quarter en fat eight bundels en veel quilt kits.

Er valt heel veel te zien, ik ben nog steeds op zoek naar wat rode stofjes voor de quilt die ik binnenkort ga maken, maar vind hier niet de juiste rode kleur. Het ene rood is het andere niet hè?

Heb mezelf wel een mooi stitcherie patroon cadeau gedaan en er gelijk de stof en het garen voor gekocht. Kan ik daar mooi een vakantieproject van maken. Het is fijn om een stitcherie mee te nemen op vakantie vind ik, dan hoef je niet zoveel lapjes mee te nemen. 

Alex had zin in koffie, dus neergestreken op een terrasje voor koffie/thee en cake.

Leuk centrum in Hailey even rondgelopen.

En een kringloop kan ik niet voorbij lopen dus even lekker neuzen binnen.

Vanmiddag zijn we een stuk ten zuiden van Bellevue naar het Silver Creek preserve gereden. Een beschermd natuurgebied waar  onder andere Moose (eland) Elk (wapiti) en slangen leven.

Via een onverharde weg mag je het natuurgebied in.

Als de weg omhoogloopt hebben we prachtig uitzicht op Sullivan Lake.

We zien een visser in het water staan vissen.

Prachtig natuurgebied.

We boffen zo met de kleuren van de bomen overal. 

We rijden dezelfde weg weer terug.

En lopen het Nature trail, er bloeien nog prachtige gele bloemen, die vol zitten met diverse soorten bijen en vlinders.

Een groot stuk van de trail gaat over houten planken, af en toe goed oppassen want best wiebelig.

Een deel van het rondje dat we lopen loopt langs de Silver Creek, wat een helder water. 

We boffen dat het half bewolkt is, de wolken maken de reflectie in de kraakheldere kreek zo veel mooier.

Daarna maken we nog een wandeling over het Moose trail, dit pad gaat deels over grasland en deels door dichte bossages. We kijken nog wel of we ergens Moose of Elk kunnen spotten in de schaduw van de bossages, maar we hebben geen geluk.

Bij de brug over Kilpatrick Pond stoppen we nog een keer. Er staat hier ook een visser in het water, in een soort rubberen band.

We hebben zeker een half uur zitten kijken naar het fly vissen van de man, wat een engelengeduld moet je daarvoor hebben, elke keer maar weer die hengel uitwerpen…..en toch niets vangen. Ik had het bijltje (of in dit geval hengeltje) er allang bij neergegooid.

We besluiten voor pizza te gaan vandaag. Alex’ oog is groter dan de maag want hij denkt aan één pizza niet genoeg te hebben. Dus bestellen we er twee.

Natuurlijk eten we er te veel van en hebben dan nog driekwart pizza over. Weggooien is verspilling dus toch maar een doos gevraagd, al hebben we in onze cabin geen oven dus opwarmen wordt lastig. 

Of het zo heeft moeten zijn komen er net twee jonge Mexicaanse mannen langs gelopen. Ik vraag aan ze of ze pizza lusten; daar zijn ze dol op zeggen ze. Op mijn vraag of ze onze pizza willen, zijn ze dolblij. Nou, wij ook, nu wordt het goede eten tenminste niet weg gegooid.

We rijden nog even een stukje richting de bergen waar we op uitkijken aan de rand van Bellevue als de zon al gaat zakken. Dit keer hebben we geluk, drie vrouwtjes Elk (wapiti hert) aan de rand van het bos. Dit is een groot soort hert, de vrouwtjes (cows) worden wel 220 tot 240 kg zwaar.

Een mooi besluit van de dag weer, het blogje is weer geschreven, de zon is onder en het is nog steeds droog, hopelijk blijft het zo. 

Happy Travels!

Yvonne

USA 2025 - dag 17 - Craters of the moon NM

 Pas om 8 uur opgestaan vandaag, koffie gezet en ontbeten, alles op het gemak. De zon schijnt al lekker buiten en tegen 10 uur zijn we klaar om op pad te gaan.

Eerst nog maar weer eens tanken….

We rijden naar Craters op the Moon NM vandaag, 48 mijl hier vandaan (77 km). Als we een bord zien staan dat de ingang van het park 15 mijl, 24 km verder is, zien we direct het landschap veranderen, overal om ons heen lava velden, zover het oog reikt.

De lavavelden hier ontstonden door verschillende erupties gedurende 13.000 jaar. De eerste zo’n 15.000 jaar geleden en de jongste eruptie 2100 jaar geleden. In 1924 werd Craters of the Moon een National Monument. Omdat het veel gelijkenis vertoont met de oppervlakte van de maan werd het als trainingsgebied gebruikt voor astronauten.

We gaan eerst even naar het Visitor center voor een plattegrond.

Altijd interessant om even rond te kijken en weer wat op te steken.

We rijden het park in en stoppen even later om een eerste trail te lopen.

Het is een surrealistisch landschap, we zijn blij met wat bewolking, dat houdt de warmte wat tegen.

Tijdens onze tweede wandeling bij Devil’s Orchard staan er wat meer bomen en planten.

Vele kleine plantjes en korstmossen.

Toch bijzonder dat er hier van alles groeit en bloeit.

De dwerg boekweit is uitgebloeid helaas. Maar toch hebben die verdorde bloemetjes ook wel wat.

En ook vele dode bomen, vroeger werden deze weg gehaald. Het parkmanagement echter werkt tegenwoordig goed samen met de Soshone en Bannock stammen en zijn dankzij hun kennis van dit gebied waar ze al eeuwenlang wonen, tot het inzicht gekomen dat het beter is deze te laten staan.

Jaren geleden waren we al eens even in dit park, we waren toen op doorreis vanaf Yellowstone naar Oregon. Het was zomer en zo ontzettend heet in het park, het asfalt was gewoon zacht.

We liepen toen ook deze berg op. 300 meter omhoog, het lijkt op het eerst oog niet ver, maar als je denkt boven te zijn, volgt er nog een stuk en nog een, tot dat je ook het vierde stuk omhoog bent tot de top.

Water mee en gaan, easy does it. Het eerste stuk is het steilste.

Kwam een albino spin tegen, valt wel lekker op tegen de zwarte lava.

Het uitzicht is de klim weer waard, als we boven op een rots even uitpuffen dan zien we de hitte zinderen vlak boven het lava oppervlak.

En toch groeit hier bovenop weer een boom, al is het dan een scheef exemplaar.

Alex zet ‘m even rechtop.

Als we naar de parkeerplaats beneden kijken dan zien we goed hoe hoog het is.

Het loopt wel een stuk gemakkelijker de terugweg.

We horen een hels lawaai aankomen ergens vanaf de bergen komen.

Bleek een helikopter te zijn, wat klinkt dat hard hier tussen de bergen.

Hebben we toch ook maar weer in de pocket deze wandeling!

Een paar korte op de volgende stop, Spatter Cone, met een kort, maar zeer steil klimmetje.

Waarna je in een diep donker gat kijkt. 

Uitzicht op Spatter Cone.

En Snow Cone.

Vanaf de parkeerplaats zien we de berg weer liggen waar we net op stonden. We zien mensen omhoog lopen, héél klein.

Even inzoomen, dan is het wat beter te zien.

Het wordt steeds warmer, doordat de zon doorbreekt, we klokken heel wat water weg. Gelukkig ook hier overal toiletten.

Onze stappen voor vandaag zitten er weer ruimschoots op als we het park uitrijden.

Mooie luchten en vergezichten als we door de vallei terugrijden naar Bellevue.

We parkeren de auto bij de cabin en wandelen dan naar Mahoney’s, het eten daar was gisteren goed bevallen.

Daar horen we van de waitress dat  er een brand is in Ketchum en dat daardoor de elektriciteit en internet kuren heeft. Alle kabels lopen hier natuurlijk bovengronds. Ze weet dus niet of de keuken kan blijven draaien. Uiteindelijk gaat het goed al waarschuwt ze ons voor stroomstoringen de komende 36 uur. Ze zal vast uit ervaring spreken, Hopelijk is de brand snel geblust zonder al te veel schade aan huizen etc.

Als we buiten op de veranda voor de cabin zitten komt er een buurtkat even wat aandacht vragen. Als hij voldoende is aangehaald ploft hij in het gras neer. Vast moe van alle aandacht.

Dan komt kater 2 op bezoek, al miauwend om aandacht, die krijgt hij natuurlijk ook.

En ook hij maakt daarna rare capriolen in het gras. Grappige beesten!

Terwijl Alex even lekker blijft chillen op de veranda rijdt ik nog even naar de supermarkt voor yoghurt en fruit voor het ontbijt morgen.

Inmiddels is het donker, maar terwijl ik met dit blogje bezig was zagen we de zon langzaam achter de bergen verdwijnen. Een mooi einde van weer een geweldige dag hier in Idaho. Inmiddels ruiken we wel een lichte brandlucht hier en zien we ook wel aan de lucht dat die noordwaarts anders is.

Happy Travels!

Yvonne