USA 2024 # 42 - Een trip naar Utah - dag 1 en 2

 Een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje van de schaatsbond met het wedstrijdschema voor de lange baan wedstrijden in 2023/2024. 

Er wordt weer een wereldbeker wedstrijd in Salt Lake City gereden op het snelste ijs ter wereld. Altijd spectaculair! Toen ik het aan Alex vertelde was zijn reactie: Boeken?  Ik heb niet veel aanmoediging nodig, een reis is zo geboekt en de voorpret kon weer beginnen. 

Woensdag 24 januari reden we al vroeg naar Schiphol voor de United vlucht van 11.00 uur naar Chicago.

Niemand voor ons bij het inchecken van de koffers en ook bij de security was de wachttijd slechts ongeveer een minuut….. wat een goed begin!

Het is rustig op Schiphol op zo’n doordeweekse dag in januari.

Het vliegtuig is misschien maar voor een kwart gevuld. De crew heeft het gemakkelijk vandaag, dat scheelt heel wat maaltijden en drankjes serveren.

Ik kijk Brooklyn, een film over een jonge Ierse die emigreert naar de US en een nieuw leven probeert op te bouwen in New York. Daarna een klassieker, North by Northwest met Gary Grant. Jammer dat zulke films tegenwoordig niet meer te zien zijn op TV. Daarna probeer ik ‘Barbie’ maar na 10 minuten volslagen onzin haak ik af. Aan mij niet besteed. Ik eindig met ‘God, can hou hear me?, it’s me Margaret’. Maar daar ben ik stukken van kwijt omdat ik weg doezelde….

Overstap in Chicago, even iets eten en weer door. De hele reis is het al bewolkt. Ook mooi hoor dat steeds wisselende wolkendek onder je, maar ook saai.

Ongeveer op de grens van Nebraska met Colorado breekt de lucht open en zie ik veel, heel veel cirkels in het landschap voor kilometers en kilometers.

Een heel bijzonder gezicht, ik vraag me af waarom dit wordt gedaan.

De toppen van de Rocky Mountains zijn hier en daar goed te zien en liggen er mooi bij onder een deken van sneeuw.

En dan, na een toch altijd weer lange zit, komen we aan in Las Vegas. De koffers liggen alweer op de band, dat gaat hier altijd zo lekker snel en de bus naar het autoverhuurbedrijf komt er ook net aan gereden.

We krijgen een Jeep Compass, met navigatie dus de TomTom mag in de koffer blijven. 

Twee keer rechts af, een stukje over de Strip en dan linksaf en de snelweg I-15 op. Het is inmiddels gesneden koek. Het eerste stuk is druk, maar we rijden lekker door. In noord Las Vegas wordt het rustiger en de rest van de anderhalf uur die we moeten rijden is het zoals gewoonlijk lekker rustig op de weg. Wel aardedonker als we door de woestijn rijden want straatverlichting daar doen ze niet aan.

Om 20.30 komen we aan bij het hotel voor de nacht, hier verbleven we ook al eerder. Prima voor een nachtje. We laten het bijbehorende casino links liggen.

Letterlijk en figuurlijk, lekker naar de kamer. We eten nog even een krentenbol en dan is het na 24 uur goed rusten….lekker slapen……

Dankzij een klein pilletje redelijk geslapen tot 05.00 uur. Opgestaan en een lekkere douche genomen. Het is nog te vroeg om te gaan ontbijten dus even alvast wat foto's op het blog gezet. 

Om 06.15 uur vertrekken we, op 2 minuten afstand ligt ons favoriete restaurant hier in Mesquite waar we altijd ontbijten, Peggy Sue's.

Het is net open, maar de eerste twee vaste klanten zitten al gezellig te keuvelen. Zulke restaurants zijn vaak ook een ontmoetingsplaats voor ouderen die onder het genot van een ontbijt de plaatselijke nieuwtjes uitwisselen. 

Heerlijk een bakkie koffie, daar hadden we echt zin in! De serveerster blijft ons bijschenken, dus het blijft er niet bij één.

Al snel staan de borden met een heerlijk Amerikaans ontbijt op tafel. Dat eerste ontbijt op vakantie is toch altijd zo lekker! 

Het regende al toen we vanochtend buiten kwamen en dat zet zich nog even door, we rijden vanuit Mesquite vrijwel direct Arizona in, een klein stukje maar door deze staat, maar een heel mooi stukje snelweg tussen de rotsachtige bergen door, al zien we er met dit weer niet veel van.

Al snel zijn we in Utah en passeren St. George richting het noorden, dan gaat de regen over in sneeuw.

En tegen de tijd dat we Cedar City bereiken ligt er al een aardige laag, het gaat niet zo snel op deze manier.

We stoppen bij Wal Mart om water in te slaan en doen gelijk maar de boodschappen voor de komende dagen.

Alles snel in de auto geladen, het zit direct allemaal onder de sneeuw.

De 4-wiel aandrijving ook maar op standje 'sneeuw' gezet.

We zijn nog maar net weer op de snelweg als de eerste auto's al in de vangrail geparkeerd staan. Voorzichtigheid is geboden met dit weer, het is best te rijden, als je je snelheid maar aanpast. Toch worden we regelmatig ingehaald, ook door vrachtwagens.

Bij Parowan stoppen we om te tanken.

En zo hard als het sneeuwde, zo snel is het ook weer schoon op de weg en is er zelfs na een tijdje geen sprake meer van sneeuw. We verlaten een stukje verder de snelweg en rijden richting Delta.

Deze quiltwinkel in Delta stond al een poosje op mijn lijstje om te bezoeken en nu was het een mooie gelegenheid. Even een aangename stop op deze reisdag.

Een hele grote winkel, ik ga niet op zoek naar allerlei stofjes, voorraad genoeg. Ik zie wel een heel leuk boek staan over een klein spookje dat niet weet dat hij een quilt is.

Het enige dat ik nodig heb is een achterkant voor mijn sterrenquilt en die vind ik gelukkig.

Het is inmiddels al lang lunchtijd geweest dus stoppen we nog even om wat te eten bij een slagerij annex burgerrestaurant. Alex gaat voor de burger en ik voor een broodje warm vlees.

Daarna is het nog een paar uur rechtdoor richting het noorden. Mooie rit, heerlijk rustig deze route, slechts af en toe kom je een auto tegen.

We zien allerlei wolkenluchten en af en toe zelfs een stukje blauwe lucht, maar ook af en toe een donderwolk en een bui. 

Om 16.45 uur komen we aan in West Valley City, vlak bij de ijsbaan de Olympic Oval, waar we een appartement hebben gehuurd voor de komende dagen. 

Van alle gemakken voorzien.

Mooie ruimte met twee slaapkamers, kunnen we mooi de koffers in de andere kamer kwijt. 

Al snel hebben we alles uitgeladen en een plekje gegeven. Na ruim 600 km is het goed relaxen. Alex kijkt een John Wayne Western terwijl ik even dit blogje tik. Morgen beginnen de wedstrijden hier om 12.30, dan is het 20.30 in Nederland.

Voor de rest van de avond is het 'in de relaxstand' en straks lekker slapen!

Happy Travels!

Yvonne