Woensdag 3 april en we vertrekken weer uit Moab na nog een keer te hebben ontbeten bij de Moab Grill.
Onderweg rijden we langs Wilson Arch. We klimmen met Rennie en René naar boven.
Als we ons boven gekomen omdraaien zien we ver beneden ons de campers staan.
Als je onder de boog staat is pas goed te zien wat een joekel het is.
Een stuk meer in zuidelijke richting slaan we van de weg af om naar de Needles overlook te kijken. Ook dit is een stuk van Canyonlands NP. Op de uitststekende rots ongeveer in het midden stonden we een paar dagen op een uitzichtpunt.
Zo'n klein stukje van het park op de kaart maar toch ook weer zo onmetelijk groot. Canyonlands NP is 1349 vierkante kilometer groot.
We vervolgen onze weg richting het zuiden van Utah.
Tot we op de grens van Utah en Arizona dit fantastische landschap zien opdoemen voor ons.
Dit is het beeld dat ik als 12-jarige voor het eerst zag van Amerika (in zwart-wit, jawel) en waar mijn liefde voor dit land begon. Deze plek heeft dus een heel speciaal plekje in mijn hart.
Monument Valley of zoals de Navajo het noemen; Tsé Bii' Ndzisgaii wat vallei der rotsen betekend.
De rotsen lijken misschien niet groot maar ze zijn enorm. Kijk maar eens naar deze hieronder. Rennie en René staan ervoor.....zijn ze te zien? Bij de rots rechts van het midden zie je een klein wit puntje....dat zijn ze.
Dit gebied behoort toe aan de Navajo Indianen. Zij leven hier en verkopen hun sieraden in stalletjes langs de weg.
Monument voor een jonge Navajo die hier door de bliksem werd getroffen.
Dit uitzichtpunt heet John Ford's Point naar de regisseur van o.a. veel John Wayne westerns die hier werden opgenomen.
We eten in het restaurant in het park. Ik ga voor een echte Navajo maaltijd.
Prachtige sieraden, potten, wankleden en meer wordt er verkocht in de winkel.
Een wandkleed weven duurt ongeveer 4 tot 5 maanden en kost ongeveer tussen de 9 en 11.000 dollar.
Nog één blik op de vallei voor we naar de camping rijden. Aan de overkant van het park is een hotel en camping, verder is er niets in de buurt in dit desolate gebied.
Alweer een geweldige dag ten einde. Op naar vast weer een mooie dag morgen.........
7 opmerkingen:
Indrukwekend landschap maar niet vriendelijk.
Geweldig dat jullie ons zo laten meegenieten van jullie reis. Wat indrukwekkend die bogen.
Fijne dag!
Yep,mijn herinneringen van vroeger bij het zien van Amerika zijn ook dit soort beelden uit de westerns met het liefst veel indianen. En wat was dat een tegenvaller toen we een kleine 20 jaar geleden een indianen reservaat bezochten rond de carnevalstijd ergens in de Grey Smockey mountains in NC...vele illusies armer kwamen we er vandaan terug. Al die mooi kleding droegen ze voor het jaar 500, daarna waren ze net als de rest gekleed en de plekken waarin ze nu woonden, 3 auto's voor de deur en bij de achterdeur, net vergenoeg om er toch nog langs te lopen lagen de restanten van kapotte koelkasten, tv's en wasmachines te verroesten...dag idee van natuurliefhebbers...
Prachtig, zeg, wat indrukwekkend! En wat doen jullie toch veel, heerlijk. Dat jullie nog kunnen slapen ´s nachts, ik zou van alle indrukken alsmaar wakker liggen! Tot de volgende blogpost, ben benieuwd.
Mijn beker koffie was niet groot genoeg hoor!! Enorm genoten van de reis die jullie tot dusver gemaakt hebben, Ik reis nog even mee hoor, groeten aan iedereen!! liefs, Daniëlle
Hee globetrotters,
Jullie genieten nog steeds van het goede leven.
Ga zo door! Leuk om te zien dat er nog meer mooie plekken zijn als die wij hebben gezien, dat kan haast niet anders in zo'n oneindig groot land.
Groetjes uit SF
Wat indrukwekkend groot zijn deze
rotsen (en wat een stipjes, Rennie en
haar DH eronder). Heb even lekker bij-
gelezen en meegenoten. Het ziet er
trouwens naar uit, dat jullie erg mooi
weer hebben daar, heerlijk!
Groetjes van Ageeth
Een reactie posten