De laatste dag samen op stap en het afscheid….

 Donderdag, de laatste dag al weer, wat zijn deze 9 dagen voorbij gevlogen! Het belooft een prachtige Lentedag te worden met een aangename temperatuur. Ik ga de dames rond 9.15 ophalen.

Vandaag staat een bezoek aan het Mauritshuis op het programma, want het meisje met de parel mag niet ontbreken op het lijstje dat is afgewerkt deze reis.

Het is geen groot museum, maar wel heel mooi. Alleen het gebouw is al de moeite waard en ook de schilderwerken zijn prachtig.

Rembrandt blijft een van mijn favorieten, zijn weergave van licht en donker is uniek.

We bewonderen de werken van dichtbij en op afstand.

En komen dan als laatste aan bij het werk dat altijd de meeste credit krijgt, maar dat wat mij betreft niet het mooiste werk in het museum is.

De suppoosten zijn vriendelijk, begeleiden hen die moeite hebben met de trappen naar (verborgen) liften en geven daar waar nodig uitleg en antwoord op vragen.

Nog even een foto voor het museum als we weer buiten komen. Wel een beetje veraf zo als je ook het gebouw op de foto wilt hebben.

Nog maar eentje dan, van links naar rechts; Charlene, Deanne, Wendy, Kaitlyn, Shannon en MaryAnn.

Naast het museum ligt brasserie Mauritshuis, en omdat het bijna lunchtijd is besluiten we eerst iets te nuttigen voor we verder reizen. Het is moeilijk kiezen tussen de appelgebak of de hazelnoot schuim van Maison Kelder. Ik bezwijk toch voor de hazelnoot, die is zó lekker!

Na dit heerlijks rijden we van Den Haag naar Zoetermeer naar de Quilt shop van Elly Prins.

De dames snuffelen lekker rond in de winkel en vinden toch weer wat lapjes die ze in Utah nog niet hebben ontdekt.

Wat ook heel leuk is, dan zie je zomaar patronen hangen en stofjes liggen van Jina Barney van Poppy Cotton. Zij is een vriendin van Shannon, ze heeft enige tijd voor Jina gewerkt.

Jaren geleden hing mijn Dear Jane op een tentoonstelling die Jina organiseerde in Sandy, Utah. Soms is het quilt wereldje klein.

Nog even een foto met Elly, zo vaak komt het niet voor dat er een invasie uit Utah de winkel binnen komt denk ik.

Vlak bij de winkel van Elly staat de LDS tempel, de enige in Nederland. Voor de dames uit Utah natuurlijk iets dat ze graag bezoeken. Helaas alleen van buiten, daar er binnen renovatie werkzaamheden werden gepleegd.

Zoals bij alle tempels zijn de tuinen prachtig aangelegd en verzorgd. De tulpen bloeien al. Volgens Char is dat omdat de grond vorstvrij wordt gehouden door warmte.

We eindigen de dag op de Boulevard vlak bij de vakantiewoning in de duinen voor de laatste maaltijd. Ook Jacqueline schuift weer gezellig aan.

Dan breng ik de dames thuis, de meeste koffers zijn gepakt en de auto van Jacqueline wordt alvast volgeladen met koffers, de rest moet in de bus passen. 

Morgen om 05.00 uur vertrekken richting Schiphol. 

Vrijdagochtend vroeg, ik lig lekker te slapen als Alex me wekt. Er staat iemand te bellen aan de deur…..Oeps! Het is 4.45 uur en op de een of andere manier heb ik mijn telefoon op ‘stil’ staan. 

Snel schiet ik in een broek en een trui en ren naar beneden. 

Wat een bof dat Jacqueline me wakker belde, nu waren we gelukkig nog op tijd. De bus is gevuld met alle koffers en we rijden naar Schiphol. Daar staat het al vast met auto’s als we de snelweg af komen, wat een drukte om 05.30 in de ochtend, bizar gewoon.

Gelukkig is het rustiger op de afslag naar de parkeergarage, het uitladen kan beginnen. 6 karren worden er volgeladen met koffers en ook nog een losse koffer. 

Bij de incheckbalie is het moment van afscheid aangebroken, nooit leuk.

Er vloeien toch weer wat tranen hier en daar. Wat hebben we het leuk gehad met elkaar, mooie momenten gehad, verhalen gedeeld, veel gelachen, maar ook serieuze gesprekken gevoerd. Vriendschappen zijn verdiept en nieuwe vriendschappen ontstaan. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze afgelopen dagen heb mogen doorbrengen met deze fijne groep. Het was een feestje! Shannon, Kaitlyn, Deanne, MaryAnn, Wendy en Char ( en natuurlijk Sally Louise en Tammy) ik ga ze missen……

De mooie kit die ik heb gekregen, daar wil ik volgende week mee beginnen, de quilt zal altijd een herinnering zijn aan deze bijzondere dagen die we met elkaar hebben mogen doorbrengen.

Maar zoals we altijd zeggen: Het is geen goodbye maar ‘till we meet again’.

De sleutel van de vakantiewoning is weer ingeleverd, de bus weer terug gebracht naar het verhuurbedrijf. We gaan weer terug naar het ‘normale’ ritme. Maar eerst morgen nog even Worldwide Quilting Day vieren met een Bee.

Hopelijk gaan alle quilters iets leuks doen op deze dag. Wellicht ook gezellig samen quilten of een bezoekje brengen aan je favoriete quilt winkel en jezelf trakteren op een paar lapjes……

Happy stitching!

Yvonne