Vakantie USA - dag 20 - Lake of the Ozarks State Park

 Gisteren mijn tweede ster afgemaakt deze reis, en begonnen aan ster nummer drie....

Woensdag vandaag, een mooie dag, 23 graden en er wordt gewerkt aan de weg als we de deur uitgaan om 10.00 uur.

18 km hier vandaan ligt nog een State Park. En ook deze is gratis, net als de anderen deze reis. Het valt ons op dat we hier nergens de 10, 15 of 20 dollar entree hoeven te betalen (wat overigens ook niet erg en heel begrijpelijk is). Ook alle musea in Arkansas waren gratis toegankelijk, maar dat was omdat ze in de omgeving Bentonville allemaal worden gesponsord, voor het grootste deel door Walmart.

Maar terug naar vandaag, en naar dit park, het ligt rond een van de 'armen' van Lake of the Ozarks. 

Eerste stop ook hier weer bij het Visitor center. Weer een aardige dame die ons voorziet van een duidelijke kaart met daarop alle wandelingen die te maken zijn in het park.

De eerste is een korte wandeling, vlak bij het Visitor center.

We hebben er zin in. Zodra je hier het bos instapt. van de weg af. heerst er rust. Niet dat het op de weg druk is, slechts af en toe zie je een auto. Maar de rust hier is weergaloos. We zijn ook weer de enigen, geen mens te bekennen.

Het pad gaat hier en daar wat omlaag en omhoog, maar is goed begaanbaar, een mooi rondje.

Overal hebben we ze gezien in de bossen deze reis, deze mooie paarse bloemetjes.

Als we terug komen bij de auto zijn we nog steeds de enige auto op de parkeerplaats. Wat een luxe.....

Op naar de volgende wandeling, we parkeren de auto en dan eerst even een sanitaire stop maken, zo fijn dat er overal van die huisjes staan.

Er komt een auto gelijk met ons aan, de vrouw die er in zit haalt ons al snel in en jogt verder. We zijn weer alleen..... We lopen het Hidden Springs Trail.

En dan zie je opeens zo'n fles liggen midden in de natuur, je vraagt je af....waarom? Ik had nog één laatste 'Happy Stone' om ergens neer te leggen vandaag. Of het zo heeft moeten zijn  kijkt deze steen niet zo 'happy'.  Ideaal om hier neer te leggen.

Het wordt een beetje saai natuurlijk om steeds te schrijven hoe mooi het is, maar het is wel zo. Het is weer genieten van de wandeling, en de doorkijkjes in het bos op Lake of the Ozarks.

Het pad gaat soms steil omhoog, dan lopen we een stuk hoger dan het meer en dan lopen we weer op water level na een afdaling, af en toe best pittig, maar de hartslag mag best wat oplopen tijdens een wandeling.

Soms een zacht bospad, bedekt met bladeren en soms veel boomwortels en rotsen.

En ook veel paden die bedekt zijn met stenen. Erg mooi, maar goed oppassen waar je je voeten neerzet.

Alex ziet een klein zijpaadje, even kijken of we hier naar een uitzichtpunt over het meer lopen....

Nee, dat niet, wel iets anders..... ik doe hier geen bos yoga of andere rek- en strekoefeningen....

ik ben weer eens betrapt op het maken van 'soms' lastige foto's.....

Ik had al gelezen dat er ergens een (verborgen) bergraafplaatsje te vinden was in het bos en Alex vond het door het pad in te lopen. 

Wat een bijzondere plek, er hebben hier dus duidelijk ooit mensen gewoond, gewerkt etc.

Mooie kleine steentjes, en nog goed te lezen na al die jaren. Ik vind vooral de onderste zin heel mooi; 'Gone to be an angel'.

De enige mensen die we onderweg op 3/4 van de route tegenkomen is een stel uit Illinois met hun drie poedels. Voor hen is het ook de eerste keer in deze streek en ook zij zijn verrast over hoe mooi en rustig het hier is. Altijd leuk weer even een praatje te maken onderweg.

We rijden naar het einde van de weg in het park waar een 'public beach' is en een camping.

Als ik hier een foto sta te nemen, zie ik op de rots links van me iets bewegen. 

Het blijkt een kikker, wat een goede camouflage zeg, ik moest echt goed kijken eer ik het beestje zag.

Heerlijk even zitten genieten op een grote rots van deze mooie plek, op de zandbanken lopen kleine vogeltjes te rennen. 

Alex heeft inmiddels achter me op de camping iets anders ontdekt, een GMC C4500 4x4 HAULER.  Een beest van een truck....

Na deze laatste korte wandeling over strand en camping, is de energie een beetje op. De magen rammelen.....

Dus rijden we terug naar de ingang van het park, onderweg nog even genietend van de mooie route.
 

Tot er opeens midden op de rijbaan een schildpad oversteek....en die zijn niet zo rap als die snelle eekhoorntjes. Er zit een grote truck achter me met een aanhanger vol takken, maar ik kan de schildpad omzeilen en in de remmen om de berm in te rijden.  De truck achter me gelukkig ook, ook al verliest ie een grote tak. De schildpad weer veilig in de berm gezet. het beestje was zo geschrokken dat ie zich al had verstopt in zijn schild.....

De truck was inmiddels gedraaid om de tak van de weg te halen, de chauffeur zwaaide vriendelijk. Gelukkig ook een dierenvriend. Het laatste stukje park zonder hindernissen uit gereden.

Ons resort ligt aan de zuidkant van dit schiereiland in Lake of the Ozarks, aan de noordelijke kant, op 9 minuutjes rijden ligt een van de vele jachthavens hier met een restaurant.

We krijgen een tafeltje aan het raam met mooi uitzicht, we zien de boten aankomen en vertrekken.

Voor het eerst zien we de clam showder op de kaart, daar zijn we beiden dol op, dus gaan we dit keer voor een voorgerecht.

Heerlijk! net als de vis als hoofdgerecht en ook de kip van Alex was goed van smaak.

Nog even langs de jachthaven gelopen om eens te kijken wat er ligt. Niet dat we iets met boten hebben, vooral niet met deze snelle en lawaaierige benzine slurpende.

Voor ongeveer een half miljoen mag je je eigenaar van zo'n speeltje noemen....

Het is nu bijna 18.00 uur hier, de zon is weer aan het zakken, het verhaaltje van vandaag weer geschreven. Zo een heerlijk warme douche nemen, en dan een relaxte avond met wat steekjes in het vooruitzicht!

Happy Travels!

Yvonne