zondag 23 oktober 2022

Oktober 2022

 Inmiddels zijn Alex en ik al weer twee weken terug uit Amerika. Het gewone ritme van werken etc. hebben we wel al weer terug, de agenda weer vol met van alles, maar dat is ook goed. Het was even wennen aan de 'kou' hier, van 33 naar 15 graden voelde alsof het om het vriespunt was. Maar na een paar avonden onder een dekentje was ik weer gewend.

Wat heel prettig was bij thuiskomst is dat de poezen niet hoefden te wennen. Normaal zijn ze best een beetje van slag en lopen ze de eerste dagen mauwend achter je aan. Kennelijk bang dat je weer weggaat. Dit keer hebben de buren op Missy en Utah gepast waardoor ze in hun eigen omgeving konden blijven en  thuis werden verwend met dagelijkse aandacht en knuffels. Dat heeft ze zichtbaar goed gedaan. Zo fijn om die twee zo tevreden te zien bij thuiskomst.

Ook de egeltjes werden goed verzorgd tijdens onze vakantie. Die komen iedere avond na zonsondergang eten. Soms met twee of drie, geen idee hoeveel er hier in de buurt zitten, maar ze gaan in ieder geval goed doorvoed de winter in.

Op het begin kropen ze snel weg als we even kwamen kijken, maar ze wennen steeds beter aan ons. Ook de poezen zijn al aan ze gewend.
Deze week zag ik een aantal paddestoelen op het pad naar de garage. Nog beter proberen het bandenspoor te volgen om ze niet plat te rijden.

Van vriendin Greta kreeg ik deze mooie vaas voor mijn verjaardag. Voor de vakantie was het er niet van gekomen er iets in te zetten, maar nu vond ik deze leuke katoenbollen takken.
Tijdens de vakantie niet verder gekomen dan twee blokken en een beetje. Het derde blok toch maar afgemaakt, nu mogen ze weer even wachten op uitbreiding tot de volgende vakantie. Dit is het resultaat van twee reizen.
Deze week kreeg ik deze leuke foto opgestuurd van onze Bee sisters in Virginia die een uitstapje hadden gemaakt naar het Virginia Quilt museum om de tentoonstelling te zien.  Wat leuk om ze te zien voor de quilts die we maakten.
Ik heb de blokken van de Swoon sixteen weer opgepakt, zes blokken af inmiddels, het is altijd een beetje afwachten hoe de stoffen gaan uitpakken in een blok, maar ik ben er blij mee.
En, nu het weer kouder wordt en het fijn is weer een quilt op schoot te hebben 's avonds, ook de Loch Lomond gedubbeld.
En inmiddels de eerste steekjes gedaan, niet te veel op een dag want ik voel mijn schouder al weer, maar met af en toe een draadje komt ie ook af.
Deze foto maakte ik voor mijn vakantie van de prachtige top van Bernadet. De volgende rand bestaat uit allemaal sterretjes. Het wordt echt een beauty!
En afgelopen week showde Jacqueline de top van de Farm Sweet Farm van Lori Holt voor haar kleinzoon. 
Nu alleen nog de blokken in de hoeken en de borderrand eraan dus er kan straks ook worden gequilt. Zo'n vrolijk geheel, je wordt echt blij van de quilts van Lori Holt.
Gisteren was er een quilt verkoping voor het goede doel, de voedselbank van Quiltgroep de Bonnette. Quilts in allerlei maten, maar ook veel andere dingen zoals pannenlappen, placemats, sleutelmapjes etc. En wol, lapjes, handwerkpakketten. 
Ik ging er samen met Bernadet en Jacqueline een kijkje nemen. Wie weet worden dames (en heren) wel enthousiast bij het zien van wat er gemaakt wordt en willen ze zelf ook eens een quilt maken. 
Altijd leuk om even te neuzen, gezellig hier en daar een praatje te maken, samen een bakkie te doen en er mogen ook nog wat lapjes mee naar huis.
Vervelen komt in ieder geval niet voor in mijn woordenboek, het waren weer goed gevulde weken.

Happy Stitching!
Yvonne



maandag 10 oktober 2022

Buhl Bushung tentoonstelling Virginia Quilt museum

 Tijdens onze vakantie kreeg ik een bericht van Doreen, samen met Patty heeft zij destijds het ontwerp gemaakt van de Buhl Bushong quilt naar het antieke exemplaar dat in het bezit is van het Virginia Quilt museum. 

Vele quilts werden er gemaakt, in Amerika, in Europa en wie weet waar nog meer.  In April bracht ik mijn quilt naar het museum in Harrisonburg, Virginia. En nu was het eindelijk zo ver op 21 september, de opening van de tentoonstelling waar alle Buhl quilts die door het museum waren geaccepteerd te zien zijn.

En daar hangen ze dan, de quilt van Doreen links en mijn quilt rechts. 

Het museum is niet echt groot vandaar dat er een aantal quilts op deze manier hangen en anderen voluit. Gedurende de tentoonstelling die duurt tot 21 december wisselen ze de quilts regelmatig.
Wat ontzettend leuk om mijn quilt te zien hangen, daar waar het allemaal begon ons Buhl avontuur.

En wat een mooie exemplaren hangen er te pronken!

Wij hebben hier met onze Buhl Bee de originele kleuren en stoffen zo veel mogelijk willen benaderen, met hier en daar een twist en iets eigens, maar sommigen hebben er echt hun eigen stempel op gedrukt.
En dat kan natuurlijk ook, die rode bijvoorbeeld, prachtig, maar toch echt een Buhl.
Of deze hier beneden, met extra tulpjes in de sashing.

Dorren vertelde me dat de tentoonstelling heel enthousiast is ontvangen, ik hoop dat heel veel quilters in de gelegenheid zullen zijn om de quilts te gaan bewonderen en misschien zelf ook geïnspireerd raken door deze mooi quilt.
Wanneer ik mijn Buhl weer zie? Wie zal het zeggen, ooit komt ze vast weer thuis, ik weet dat er goed voor gezorgd wordt. voor nu mag ze nog even pronken in Virginia.

Happy Stitching!

Yvonne

zondag 9 oktober 2022

USA 2022 - dag 23 t/m 25 de laatste dag Fort Worth en thuisreis.

Donderdag is onze laatste dag in Fort Worth, een rustige dag. Ik heb het tweede blok afgekregen en zelfs met een derde begonnen. Toch een beetje een karige buit voor ruim 3 weken, maar ik kom niet echt tot patchen in een vakantie. Te veel andere leuke dingen om de dagen mee te vullen. 

We starten langzaam op vandaag, Alex wil even gaan sporten in de sportruimte hier in het appartementencomplex en ik wil nog even wat laatste inkopen doen voor vertrek. Dus rijd ik naar de Walmart. 
De dingen die ik nodig heb snel gevonden en verder is het altijd leuk om even te neuzen op de verschillende afdelingen.
Ik besluit nog even door te rijden naar Marshalls, nu ik het rijk alleen heb moet ik het even waarnemen nietwaar? In de verte de hoogbouw van Fort Worth.

Natuurlijk vind ik wel weer een en ander dat mee naar huis mag. Zo heerlijk shoppen hier!
Nu maar kijken of het allemaal weer in de koffers past zonder dat we over het toegestane gewicht heen gaan.


Alex heeft ook fijn gesport en is daarna nog een stuk gaan wandelen in het park. 
Nog even weg geweest omdat we een historisch cabin village wilden bezoeken, helaas werd daar de laatste bezoeker om 15.00 uur binnen gelaten en waren we te laat. Nu ja, niet erg, we hadden een mooie rit er naar toe door een prachtige villa wijk van Fort Worth. 
De koffers zijn gevuld en we zijn keurig onder het gewicht gebleven. Vrijdagochtend pakken we de laatste spullen in en na het ontbijt vertrekken we richting vliegveld.
Inmiddels begin ik de stad al een beetje te kennen, als je er een aantal keer doorheen bent gereden. Dit keer voor het laatst.
Bij het autoverhuurbedrijf  de auto ingeleverd. We hebben 3013 mijl gereden, deze reis. (4821 km)
Inchecken en security gaat allemaal zeer vlot hier en zo zijn we ruim op tijd bij de gate voor vertrek.
Eerst even een uurtje vliegen naar Houston.
Beneden zien we waar we de huurauto hebben ingeleverd.
En een van de vele snelweg knooppunten die we inmiddels goed kennen.
Na een half uurtje zijn we weer flink aan het dalen. Veel nieuwe woonwijken in de buurt van Houston. Ziet er een beetje kaal uit allemaal nog.
Dan ziet zo'n wat oudere wijk in het groen er een stuk gezelliger uit. Ik hou van bomen in een straat, dat geeft  zo veel meer sfeer.
Op Houston hebben we ruim een uur, dat is meestal gevuld met taxiën naar de gate, het vliegtuig uit, dan naar de juiste vertrekhal en vaak kan je dan gelijk boarden in het volgende toestel. Dit keer niet, we hebben vertraging. Uiteindelijk vertrekken we een uur te laat, dat valt nog mee en die zullen we grotendeels weer goed maken omdat de vlucht korter duurt door meewind.

Het wordt al snel donker en we nemen weer afscheid van ons favoriete vakantieland. Wat hebben we weer genoten van zoveel mooie, weidse natuur, vriendelijke mensen. Leuke plekken bezocht en natuurlijk als hoogtepunt de 100e verjaardag van Oma Nellie mee mogen vieren.
De vlucht gaat snel, we doezelen nog wat, maar slapen lukt niet echt en dan zie je dat Nederlandse landschap weer onder je door glijden en weet je....het is weer voorbij.
Nog even de hobbel nemen die Schiphol heet. Er staat een  hele lange rij van zeker 150 meter naar de douane en bagagehal. We lopen daarom verder naar de andere kant waar je ook naar de douane kunt. Daar staan ongeveer 20 mensen voor ons. We worden tegengehouden door een medewerker die gedoseerd mensen door mag laten. De rij groeit hard achter ons en na een minuut of 20 mogen we naar beneden. De douane zijn we na een minuut of vijf al door, het wachten op de koffers duurt wat langer.
Maar dat is niet erg, het belangrijkste is dat ze zijn aangekomen en nu je weet hoe zwaar de bagage afhandelaars het hebben, laat je het wel uit je hoofd om te klagen als je even moet wachten op je koffer.

Inmiddels zijn we weer een dag thuis, zijn de koffers weer leeg en de nodige wassen gedraaid. Nog even door de jetlag heen, maar dat komt ook weer goed in een paar dagen en morgen? Morgen gaan we weer aan het werk en is deze droom weer voorbij. Rest de dankbaarheid dat we deze prachtige reis weer hebben kunnen maken en de mooie herinneringen die we hebben.
Leuk dat zo velen weer met ons mee wilden reizen, hopelijk hebben we een aantal kunnen inspireren of in ieder geval vermaken.

Happy travels!
Yvonne



zaterdag 8 oktober 2022

USA 2022 - dag 22 - Fort Worth Stockyard's

 Woensdag, zoals elke ochtend hier registreer ik online onze huurauto voor een plek in de parkeergarage. Omslachtig, maar wel nodig om te kunnen parkeren. 

Na het ontbijt rijden we naar het historische district van Fort Worth, wat een verschil met de hoogbouw hier om de hoek, het lijkt meer dorps aan te doen, al is alles natuurlijk wel ruim van opzet zoals alles hier.
Ons doel vandaag de Fort Worth Stockyards. Die werden hier in 1866 geopend en speelden een belangrijke rol voor de afvoer van vee naar de markten aan de oostkust van de US. Vooral na de opening van de spoorweg in 1876.
In 1976 werden de Stockyards tot beschermd stadsgezicht verklaard Het is uitgegroeid tot een van de belangrijkste toeristenattracties van Fort Worth. Het terrein heeft de sfeer en het aanzien van het Wilde Westen.

De eerste Bull fights werden hier in Fort Worth gehouden.

In the Coliseum wordt elk weekend de rodeo gehouden.
De deur staat open, dus we lopen even naar binnen. Dat zou je in Nederland waarschijnlijk niet in je hoofd halen, maar hier kan dat. We nemen een kijkje op de tribune en maken gebruik van het toilet (zo fijn dat hier overal openbare toiletten zijn of dat je er gebruik van mag maken)
En dan bekijken we de Hall of Fame op ons gemak.
Niet alleen de rodeo rijders en clowns, maar ook de bulls en paarden worden vermeldt.

Tijd voor een bakkie koffie.
Terwijl we koffie drinken, komen de paarden één voor één de straat in, Ze stoppen langs de stoep, maken praatjes met het publiek, de berijders natuurlijk, niet de paarden. Die krijgen alleen wat aandacht en een aai.

Zo leuk hoe de tijd wordt genomen om de kinderen het paard te laten aaien, het is duidelijk dat de dieren het gewend zijn, ze zijn zo zachtaardig.
Kinderen (en volwassenen natuurlijk) kunnen een foto laten maken op een echte Longhorn bull. Het dier staat gewoon te poseren, die doet dit waarschijnlijk dagelijks!
Zo leuk om te zien hoe sommige zich hebben uitgedost, zo'n jongetje met die boots en zo'n net iets te grote hoed, dat is toch schattig?
Terwijl we wachten op de cattle drive gezellig praatje gemaakt met een stel uit San Antonio.

En dan om stipt 11.30 uur komt de stoet op gang, de cowboys en de Longhorn cattle. 
Langzaam trekt de stoet door de straat, de hoorns van de beesten zijn echt enorm.


Leuk om een keer mee te maken. We lopen Mule Alley in, met allerlei winkeltjes en restaurantjes.
Altijd leuk om even te neuzen....en te passen.

Via een parkje lopen we weer terug.

Op de oever en in het water overal schildpadden. Aangenaam met deze temperatuur denk ik.

We wandelen nog wat door het historische district, leuk hoe dat bewaard is gebleven.

En daarna gaan we wat eten bij Billy Bob's
Een gigantische evenementenhal waar Bull fights plaatsvinden.
Een spelletje biljart gespeeld kan worden....
En een dansje gemaakt, met honderden tegelijk of gewoon in je eentje.....
In de Hall of Fame is te zien wie hier allemaal kind aan huis is of was, voor optredens, afgelopen zaterdag was Tom Jones hier en vrijdag komen de Bellamy Brothers.
Goed te zien wie er populair is of was, gezien al de 'kisses'.
Niet zo goed te zien, deze afdrukken zijn van Johnny Cash.




Wij eten een hapje en dan gaan we weer even verder. Het is buiten nog steeds ruim 30 graden, maar dat is soms gewoon lekker als je een poosje in een door airco ijskoud gekoelde ruimte bent geweest.

We willen nog even kijken bij het Texas Cowboy Hall of Fame.

Natuurlijk mag daar George Strait niet ontbreken, de 'King of Country Music'.
Prachtige zadels, echte kunstwerken van leder.
En een mooie display over de historie van de Justin boots. Ik heb ze ook en ze zijn zo comfortabel en onverslijtbaar.

Dit stukje van de stad heeft ons weer aangenaam verrast, we hebben er een aangename dag doorgebracht. We zijn echt geen stadsmensen, maar Fort Worth en Dallas hebben ons aangenaam verrast, misschien juist omdat het zo uitgestrekt is en je buiten de drukke gebieden je niet echt in een grote stad waant. Zeker in vergelijking met Houston, die stad vonden we beiden een verschrikking.
Morgen onze laatste dag hier, dat betekent inpakken en nog wat laatste inkopen doen, dan zit het er weer op.

Happy travels!
Yvonne