# 37 Quiltreis USA - Amsterdam - Washington DC

 Weer op reis naar Amerika, hoe leuk is dat? Nou...héél leuk, ook als je het al 36 keer eerder hebt gedaan. En deze reis kwam heel spontaan en een beetje last-minute. Dat kwam zo......

In 2019 waren we in Virginia bij mijn vriendin Doreen en werden we ( Bernadet, Jacqueline, Tjitske en ik)  aangestoken door het Buhl virus. De mooie antieke quilt waar Doreen en Patty een patroon van hebben gemaakt. We besloten daar ter plekke de quilt te gaan maken en deze, als ze af waren, naar het Virginia Quilt museum te brengen voor de tentoonstelling. De quilts werden gemaakt, maar helaas besloten de andere dames om hun Buhl niet te gaan brengen. Door Corona werd de tentoonstelling een aantal maal verzet en een poging om de quilt vorig jaar september te brengen strandde ook omdat we toen nog niet mochten reizen naar Amerika.

Het zat me echter niet lekker, we waren dit project aangegaan en om nu helemaal geen van de vier quilts naar huis te brengen ( zo voelt het voor mij) dat vond ik toch eigenlijk niet kunnen. 

Dus een aantal weken geleden bedacht ik of, en zo ja, hoe ik de Buhl in Amerika zou krijgen. Verzenden was voor mij geen optie, doodeng, dus ik moet de quilt zelf gaan brengen. Aleen? Niet zo gezellig en bovendien erg duur..autohuur, hotel....dus de kosten delen is aantrekkelijker. 

Een aantal quilters een appje sturen dan maar en mijn idee voorleggen.....de enthousiaste antwoorden lieten niet lang op zich wachten. Ik had drie quilters mee willen nemen, maar er stonden er vier te trappelen van opwinding. Ja, wie ben ik dan om tegen één van hen te zeggen dat ze niet mee mag?  Dus als ieder bereid zou zijn een beetje in te schikken in de 7-persoons auto dan kon ieder mee inclusief de bagage.... Nou, dat was niet tegen dovenmansoren gezegd.  Dus was het regelen, regelen, regelen.....en niet in de laatste plaats alles wat er aan administratie voor de papierwinkel dient te gebeuren voor vertrek. 

Maar de voorpret was vooral ook heel leuk, want dat zijn reisplannen maken nu eenmaal altijd en zo stonden we van de week op Schiphol waar we aansloten in de rij voor de incheckbalies. Dat werd een lesje in geduld want er bleken veel reizigers weer veel te laat op Schiphol te zijn aangekomen die op eerdere vluchten naar Chicago en Houston mee moesten. Die werden dus steeds uit de rij gepikt waardoor wij ruim twee uur stonden te wachten. 

Maar vooruit, daar bestaat zo'n reisdag nu eenmaal voor een groot deel uit, het mocht de pret niet drukken en na de douane en security hadden we nog net tijd om de koffie op te drinken die we onderweg naar de gate hadden gekocht voor we aan boord gingen.

Mijn gezellige mede-reizigers, Maija, Simone, Marianne en Conny.

Een rechtstreekse vlucht dus dat is relaxed, filmpje kijken, steekjes zetten en even wegdoezelen voor zover dag mogelijk is.......

En dan altijd weer dat mooie moment dat je de grens van Canada met Amerika overvliegt....we zijn er bijna......

Eenmaal geland in Washington's DC Dulles airport mogen we weer eens met dat vermakelijke vervoer dat ze hier nog hebben mee naar een andere hal.

Het zijn van die gigantische bijna monsterlijke voertuigen die over de platforms rijden.

Ging het bij de een bij de douane heel soepel, bij mij maakten ze alleen een foto, bij een ander was het weer ouderwets alle vingerafdrukken en een spervuur van vragen.....op het impertinente af. Maar ja, we zijn er, koffers stonden al klaar, auto ophalen ging ook vrij vlot en na een kwartiertje rijden waren we bij het Hyatt in Chantilly voor onze eerste nacht. En we bleken ook nog prima in de auto te passen inclusief de bagage, maar....we hebben nog geen lapjes gekocht natuurlijk, die bagage wordt vast elke dag meer.....

Even inchecken werd ook nog een heel gedoe, maar dat lag niet aan ons gelukkig. Even opgefrist in de kamers en hup naar het naastgelegen Texas Roadhouse. We hebben trek.....en dorst!

Natuurlijk mag de 'Blooming onion' niet ontbreken als je eet bij Texas Roadhouse.

Het eten was weer prima en uiteraard te overvloedig maar we genoten ervan na zo'n lange reisdag.

En dan is het 20.00 uur in Amerika, 02.00 uur in de nacht in Nederland en zijn we moe maar voldaan en zoeken we onze kamers op voor hopelijk een goede nacht slaap.....

Happy Travels!

Yvonne