Sainte-Marie-aux-mine

Het is nog vroeg als we Luxemburg verlaten, het zonnetje komt pas op als we al even onderweg zijn. Wanneer we Frankrijk binnenrijden wordt het al meer bewolkt. Onze route gaat naar het zuiden, door het oosten van Frankrijk. Ik had nooit gedacht Alex ooit nog zo ver te krijgen om naar Frankrijk te gaan, maar voilá het moment is dan toch daar......

Een tijdje geleden, las ik over de quiltshow in Sainte-Marie-aux-mine. Geen idee waar dat lag, ik weet zo ongeveer alleen Parijs te liggen in Frankrijk. Toen ik onze route een beetje ging bepalen, zag ik dat het toevallig in onze richting lag, en laat het nu ook net nog de laatste dag van de Patchwork dagen daar zijn. Een mooie gelegenheid om daar eens een kijkje te nemen, nu we er toch zijn.......

Het eerste kerkje waar quilts hangen valt wat tegen, niet echt werk wat ik op een tentoonstelling zou verwachten, maar allá ieder zijn smaak natuurlijk. We wandelen naar het volgende kerkje door het oude stadje waarbij ons net als onderweg opvalt hoe slecht alle huizen hier worden onderhouden. De meeste wachten al zo'n 20 jaar of meer op een likje verf zo lijkt het.

In het tweede kerkje hangen Amish quilts, mooi in al hun eenvoud zoals de quitls van de Amish zijn.

Ook in kerkje nummer 3 zijn we al snel uitgekeken. 

Gelukkig is de wandeling van de ene naar de andere locatie leuk en zo blijf je nog een beetje in beweging.

In de 'Espace Commercial' waar alle kramen staan van de diverse quiltwinkels uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en ook twee uit Nederland, is het ook zeer rustig. Misschien is het de Corona waardoor veel quilters niet zijn gekomen, er worden waarschijnlijk ook nog geen busreizen georganiseerd. 

De tentoonstelling van de antieke quilts van Charles Édouard de Broin is prachtig.

Hier en daar echt pareltjes van antieke quilts zoals deze 'poststamp' uit 1840 gemaakt in New Hampshire, USA.

Of deze Chesapeake Hourglass, 1870 New York, met ongeveer 13.000 stukjes stof. Als je nog wat restjes hebt liggen.....

De werkstukken van Linda Anderson vonden we beiden ook erg mooi. Quilts zijn het niet volgens mij, het is meer textielkunst. Het is net of het is geschilderd of dat het een foto is van veraf, zo mooi gedaan!

Je wilt er het liefst met je neus bovenop staan om te zien hoe ze het allemaal heeft gedaan, heel knap!

Zelfs Alex maakt af en toe een foto.....van mij....niet van de quilts....

En dan maak ik er stiekem een van hem.....haha.....

Marianne was gisteren al hier en raadde me aan om zeker naar Lièpvre te gaan, dus hup in de auto en naar het volgende dorpje.

Een tentoonstelling van de werken van Daisy Aschehoug. Machinaal gepatchte quilts die allemaal zijn doorgestikt met verticale stiksels. Je moet er van houden.

In de laatste tentoonstellingsruimte zien we dit kleine werkje hangen, het valt me op door mijn naam natuurlijk en 1937, het geboortejaar van mijn moeder.

Soms lijken quilts echt broddelwerk, tot je ziet dat ze gemaakt zijn door kinderen, zoals deze door een 7-jarige. Dan wordt het opeens een hele prestatie!

En dan sla je de hoek om en dan denk je "Now we are talking".  Dit is wat ik wil zien. Prachtige quilts waarvan je bij elke denkt....op mijn w.i.m. lijstje.

Pareltjes van quilts, stuk voor stuk, het maakt de dag echt goed.

Mooie kleine steekjes, daar kan ik van genieten....

Al met al zeker geen spijt van deze dag, zeker omdat het op onze route lag. Maar ik zou niet speciaal hiervoor naar Frankrijk afreizen.

We rijden weer terug naar Sainte-Marie-aux-mine en van daar verder naar Obrey waar we een hotelkamer hebben besproken in hotel Domaine de Basil. Als we het stadje Obrey uit rijden  roept onze navigatie mevrouw dat we zijn gearriveerd, maar wij zien niets. Als we een bordje zien met de naam van het hotel en een pijl, weten we dat we nog even verder moeten. De weg wordt steeds smaller en het wordt best penibel als er een tegenligger komt.

We krijgen al waanvoorstellingen van een verlaten spookhotel dat op ons wacht, maar de recensies waren echt heel goed, dus zo erg kan het niet zijn toch?

En gelukkig, het valt alles mee. Het ligt gewoon heel erg verlaten ergens op een berg. Ik hou er wel van, lekker rustig.

Prachtig uitzicht, maar een beetje frisjes door de bewolking, geen weer voor een drankje op het terras. Maar de ontvangst ik allerhartelijkst en we voelen ons gelijk welkom.

Gelukkig heeft het hotel ook een restaurant zodat we niet weer terug hoeven de berg af, en het moet gezegd, we hebben meer dan voortreffelijk gegeten, een overheerlijke Black Angus steak en een toetje om van te watertanden. We hebben kamer 1, direct naast de ingang naar het restaurant gelegen dus we kunnen rollend naar bed.

Al met al weer een geslaagde vakantiedag, morgen verlaten we Frankrijk al weer. 

Happy Travels!

Yvonne