Moniga del Garda aan het Gardameer

 Voor het laatst lopen we vanmorgen naar beneden om te gaan ontbijten. Langs het oude gedeelte van het gebouw.  We trekken weer verder op ons 'rondje Europa'. 

Gisteren zag ik dat er een quiltwinkel is in Romano di Lombardia, een stadje waar we op onze route doorheen rijden. Dan is het toch leuk om een paar straten om te rijden en even een kijkje te nemen.

Het was even moeilijk zoeken omdat er geen nummers op de panden staan, maar uiteindelijk toch gevonden. Fantasy Quilt heet de winkel, en je hebt er wat fantasie voor nodig om er een quiltwinkel in te zien. Wat notions en twee kasten met stoffen, niet echt veel keus dus. Maar wel een heel aardige winkelmeneer die enthousiast vertelde dat er volgende week een quilt en craft beurs is in Bergamo. Hij nodigde me vriendelijk uit om te komen. Helaas, dan zijn wij al weer elders. 

Het verkeer in Italië blijft ons verbazen, werden we eerst bijna van de weg gereden door inhalende idioten op de smalle wegen langs het Comomeer, nu schieten ze hier en daar zomaar een kruising over al hebben ze geen voorrang, het maakt dat ik een paar keer bijna door de rem trap om ze niet te raken. Ze halen in over doorgetrokken strepen en richting aangeven op een rotonde daar hebben ze helemaal nog nooit van gehoord. Werkelijk niet één keer zien doen.

Het is dus even wennen, vooral omdat je aan de snelheid houden hier dus echt niet normaal is. Rijdt je netjes 70 waar dit is toegestaan dan rijden ze zo ongeveer op je achterbumper alsof ze je een zetje willen geven. Ik krijg dan echt de neiging om mijn snelheid naar de 60 te laten zakken. Wat een opstandige types zeg.... En dan uiteindelijk inhalen en wegscheuren en dan kilometers verder voor je bij hetzelfde stoplicht staan wachten. 

Maar ja, het zal het temperament van de Italianen wel zijn, ik kan me slechts verbazen over zoveel drukte om niets. We hebben toch wel genoten van de rit, op ons eigen tempo en bereiken 's middags het plaatsje Moniga del Garda. Ik was hier al vaker, we brachten hier vroeger jaren de zomervakantie door. De laatste keer dat ik hier was, 42 jaar geleden ruim, was ik 18 en ging samen met Ada met de bus naar Italië, tentje mee en heerlijk een paar weken relaxen op de camping. Hele leuke tijd gehad.

De ingang van de camping herken ik meteen. Ik boek meestal de dag voor vertrek of op de dag zelf de volgende slaapplek. Gisteren zag ik toevallig dat er op de camping nog steeds huisjes te huur zijn. Zo benieuwd of ik nog dingen herken van vroeger.....

Een aantal van de oude huisjes waar wij vroeger in verbleven zijn er nog en inmiddels verplaatst naar het achterste stuk van de camping. De patio was vroeger open en het was echt heel klein, één ruimte om met het gezin in te koken en te slapen, leven deed je verder buiten. 

Nu hebben we een ander huisje, dat ziet er een stuk beter uit, op een heerlijk plekje ook aan het eind van een laantje.

Binnen twee slaapkamers en twee badkamers, we hopen er alleen te slapen en verder heerlijk buiten te leven.

Op de patio is het goed toeven met uitzicht op het Garda meer. Heerlijke plek, hier vermaken we ons wel de komende dagen.

Het strandje met de steiger is nog precies hetzelfde, daar zaten we 's avonds met de Italiaanse jeugd liedjes te zingen bij gitaar muziek, Bob Dylan, Bob Marley.....Neil Diamond......

Of we zaten uren te kletsen op dit terras onder het genot van een frisje, heel onschuldig allemaal. Italianen die geen woord Engels spraken en wij geen woord Italiaans, maar toch verstond je elkaar op de één of andere manier. Natuurlijk gelijk een aantal foto's naar Ada gestuurd via Whatsapp onder het mom van 'weet je nog wel oudje'. Ook bij haar kwamen er weer herinneringen boven bij het zien van de foto's. Toch leuk zo'n 'trip down to memory lane'.

De eerste rand met vierkantjes is af, even opgehangen voor de foto, tot de jonge labrador van de achterburen langskwam en er zijn scherpe tandjes inzette....gelukkig kan een Moda stofje wel tegen een stootje.... 

Rond een uur of half acht is het hier donker, de nacht valt snel. Maar de temperatuur is nog heerlijk, het is nu 22.00 uur en we zitten nog met onze korte mouwtjes buiten. Voor morgen wordt er een weeralarm afgekondigd, het schijnt te gaan onweren. Het kan hier spoken weet ik uit ervaring dus we genieten nog maar even van deze laatste uurtjes van deze mooie dag.

Happy travels!

Yvonne