Geen Amerika, maar Europa

Onze jaarlijkse 'grote vakantie' is aangebroken. Dat betekent in ons geval meestal ruim 3 weken op pad. Vóór Corona was dat altijd vaste prik naar Amerika, want we probeerden weleens iets anders, maar gingen toch al snel vergelijken. En ja, dan wint Amerika het toch voor ons. Heel persoonlijk natuurlijk die vakantiekeuze. Waar de één helemaal happy de peppie is in een tentje op de Veluwe en een ander graag met de caravan op pad gaat, zijn wij een beetje verslaafd aan het reizen naar Amerika, en juist dat mag nu niet. We hadden echt de hoop dat de grenzen inmiddels weer open zouden zijn. De tickets naar Boston waren geboekt, de route uitgestippeld en onderweg weer leuke huizen gevonden om meerdere dagen in te verblijven.....Helaas, vorige week alles af moeten blazen, de heer Biden vindt het nog niet verantwoord dat wij Europeanen het land binnen mogen. Daar is natuurlijk ook alles voor te zeggen, begrijpen doen we het allemaal best, maar stiekem doet het toch wel een beetje pijn.

Maar niet getreurd, 3 weken op de bank zitten, daar wordt je ook niet vrolijk van, dus kwam plan B van de plank. Met de auto op vakantie binnen Europa. Vorig jaar 'deden' we al een stukje Duitsland. 

Het is niet dat ik Europa niet mooi vind, het is prachtig, maar dat rijden naar je vakantiebestemming, 13 of 1500 km of zo gassen en zo snel mogelijk op je vakantieadres aankomen. Het zal wel een jeugdtrauma zijn want ik heb er een bloedhekel aan. Ik hou van autorijden, heel veel zelfs, maar dan wel langs mooie routes, op het gemakje en het liefst bergje op en bergje af. 

Nou, dat kan natuurlijk want ik hoef nu niet meer op de achterbank met een bloedgang een hele dag op weg naar verre oorden zoals vroeger in mijn jeugd, we doen het nu op ons eigen tempo.

En zo gingen we op weg, auto volgeladen, echt bijna gênant, achterbank neergeklapt en  de hele auto vol, koffers, koelbox, spullen voor in de huisjes zoals koffie, thee, etc. de koelbox voor onderweg en natuurlijk quiltspullen, zelfs het strijkijzer gaat mee.....

De eerst 250 km gaan wel over de snelweg. we vertrekken vroeg en zijn al op tijd voorbij Maastricht. hier begint voor ons de toeristische route en hoe toepasselijk die begint vlak bij Margraten. De Amerikaanse begraafplaats ligt daar, ontstaan in WWll. 8302 Amerikaanse soldaten die vielen in de strijd in Zuid Limburge, het Ardennenoffensief en in het Ruhrgebied vonden hier een laatste rustplaats.

We waren hier al eens eerder, maar omdat het nu op de route lag was het een mooie gelegenheid om hier weer eens te stoppen. En als je dan al die graven ziet dan bedenk je wel hoe klein het leed is dat we nog niet mogen vliegen naar Amerika. Je wordt dan weer even met beide benen op de grond gezet.

Al die graven, rij na rij, allemaal jonge mannen die hun leven gaven voor onze vrijheid. Niet te bevatten gewoon. 

Wat  ik ook altijd zo bijzonder vind is dat alle graven en de namen op de wall of missing zijn geadopteerd en nog altijd met liefde en zorg worden verzorgd. Soms al decennia lang door dezelfde familie. 

1722 vermisten staan op de twee 'walls of missing' 

Daar wordt je toch wel even stil van...... een zinvol begin van onze vakantie. We namen dus de toeristische route verder en reden al snel België in. Dwars door de Ardennen....

En door heuvelachtig landschap.

Onderweg even pauzeren voor een broodje

En een mooi uitzicht

En zo genietend van de omgeving rijden we al snel Luxemburg binnen en voor we het weten zijn we in Vianden, ons doel voor vandaag. 

Het kasteel van Vianden is een van de grootste en mooiste feodale residenties uit het Romaanse en Gotische tijdperk. Gebouwd in de tijd van de 11e tot en met 14e eeuw op de fundamenten van een Romeinse vesting en een Karolingische vluchtburg.

Niet alleen imposant van buiten, maar ook van binnen. Het is er heerlijk rustig en afgezien van wat gekraak hier en daar, wat aangeeft dat er elders ook bezoekers rondlopen, zijn we vrijwel alleen in alle zalen en gangen.

Indrukwekkende doorkijkjes, naar buiten en soms ook naar boven, waar je je in een Moors paleis waant.

Heel veel geweven wandkleden met bijbelse voorstellingen.

En wat blijkt, ook ons huis van Oranje heeft hier zijn roots. Zo krijgen we ook weer een lesje vaderlandse geschiedenis.

In 1977 ging het kasteel van de Groothertogelijke familie over naar de staat en werd het gerestaureerd. 

Prachtig allemaal, maar volgens mij totaal ongeschikt voor bewoning in deze tijd. Al zie ik wel potentie voor een quilt retreat hier, ruimte genoeg......

Eigenlijk vind ik stiekem de buitenkant en het uitzicht nog het mooiste.

We wandelen nog een rondje door Vianden en rijden dan het laatste stukje naar ons vakantieverblijf, dat ligt op slechts een paar kilometer van Vianden, net over de grens in Duitsland.

Even relaxen in het zonnetje met uitzicht op de mooie omgeving.

Aan het eind van de middag krijgen we trek en rijden we weer even naar Vianden op zoek naar een restaurant, die zijn er genoeg gelukkig.

Je zult hier net over de kade rijden als die instort, moet je toch niet aan denken.....

We eten heerlijk in het restaurant aan de brug, tonnetje rond rijden we weer terug naar ons huisje, waar het nog goed toeven is op het balkon, tot de zon onder gaat en ik tijdens het schrijven van dit blogje de toetsen niet meer kan zien omdat het te donker wordt.

Het was een volle eerste vakantiedag, maar dat is voor ons niet zo ongewoon. Morgen gaan we de omgeving verkennen......

Happy Travels!

Yvonne