woensdag 15 april 2020

Na 4 weken....

Na 4 weken in 'social lockdown' of 'het nieuwe normaal', lijkt het oude normaal heel ver weg. Elkaar een knuffel of hug geven,  een kus, de hand schudden, het lijkt zó lang geleden allemaal.
Een leuke bijkomstigheid is dat er weer meer kaartjes worden verstuurd, altijd een aangename verrassing.
 Er wordt thuis gewerkt en ook Rosa neemt haar (t)huiswerk mee en de lessen gaan online gewoon door. Hier heeft ze een leesbeurt en leest een stukje voor aan haar klasgenoten. Voor mij heel leuk om te zien wat 8-jarigen tegenwoordig allemaal doen en leren op school. Het onderwijs is zo anders dan 50 jaar geleden.
 En voor de broodnodige afwisseling wordt er gechat via whatsapp en skype, nieuwtjes uitwisselen en ook flink wat lol hebben met elkaar.
 Ik had nooit bedacht om koek of cake online te bestellen, maar nu de zoon van vriendin Ada een bedrijfje heeft opgezet om toch omzet te genereren heb ik voor het eerst iets besteld.
 Het is even wennen om de brownies in je brievenbus te vinden, maar ze waren prima verpakt en kwamen ongeschonden en vers aan. Heerlijk!
 Buiten een ommetje in de buurt, niet verder dan de tuin geweest. Gelukkig hebben we de ruimte hier en was en is er genoeg te doen aan klusjes in de tuin. De paashaas is ook langs geweest om traditioneel wat eieren te verstoppen.
 De Japanse kers is bijna topzwaar van de bloesem, elk jaar maar van korte duur de bloemenpracht maar zo lang als het duurt is het genieten.
 Maand  9 van mijn eigen bloemenpracht van de Buhl is af.
 Maand 10 zit met lijm vast en kan worden geappliqueerd. Dan nog even wat moed verzamelen voor de laatste blokken...… ik bemerk bij de andere leden van ons Buhl groepje een Buhl-dipje. Ik heb dat nog niet echt, maar met de finish in zicht krijg ik wel een soort van drive om de top af te maken.
 Deze lapjes liggen al een paar weken op me te wachten..... er moeten héél veel blokjes worden gesneden voor een naaimachine project. Ik heb een soort snijangst....het duurt bij mij altijd een poosje voor ik zover ben om het mes in de lapjes te zettten….snel hoop ik...….
 Hang in there and stay safe you'll!
Yvonne

8 opmerkingen:

christine zei

Het blijft raar om alles op afstand te doen. Ik hoop dat we gauw weer veilig kunnen zijn buiten ik hoor bij een grote risico groep. En ja mannetje ook al in 70 maar hij is gezonder dan ik gelukkig.
We gaan gewoon door we moeten wel .wel heerlijk dat jou Rosa gewoon bij jou mag komen .
Wat zijn je borders mooi prachtig

Floor zei

Een Buhl dipje.... tja dat kan zo maar gebeuren. Jij hebt het gelukkig niet.
Heel herkenbaar trouwens dat je extra hard aan het werk gaat als de eindstreep in zicht is.
Een affo is ook zo leuk, vooral omdat je dan weer iets nieuws kun beginnen.
Tenminste als je geen snijangst heb :-)
Fijn dat je zoveel post krijgt en leuke berichtjes.
Geniet van de zon!

Annemiek zei

Oh Yvonne wat een prachtige quilt wordt dat, de Buhl. Ja veel van het zelfde wil natuurlijk wel gaan vervelen maar als je alles dan toch uitlegt weet je waarvoor je het doet. Veel plezier met afmaken.

Ineke zei

Wat ben je al ver met de Buhl en het versnijden van lapjes blijf ik ook eng vinden of ik vind het stofje zo mooi. Gelukkig dat we kunnen internetten nu in deze tijd anders waren we helemaal geïsoleerd. En wat een leuke blogs schrijf je toch, van alles wat! Liefs, Ineke

Coby Breitner zei

Genieten van de dingen om ons heen zoals iid de bloesem. Reed gister langs een laan en zag al die bloesems op een rij, weer achteruit om nog eens goed te kijken. De buhl wordt mooi zeg, maar dezelfde blokken.... kan me een dipje voorstellen. Er komt ook zoveels leuks langs. Mooie stapeltjes stof, ik heb precies hetzelfde moest lange banen snijden voor de prince en ohhh het hing er al weken en ja hups opeens ging het mes erin.
Stay home stay safe

Marguerite zei

En de schaar al in de stof gezet?

Kyle zei

Your Buhl quilt is beautiful and getting much closer to a finish. Love seeing the blossoms on your tree. We woke up this morning with our trees covered in about 8inches of snow! Not much spring time colors here.

Judith zei

Ik ben het een soort van vergeten om blogjes te lezen. Geen idee waarom, de klad zat erin of het hoort nog niet bij het 'nieuwe normaal'. Ook al een term die ik liever nooit geleerd had. Wat een toestand. Niet te filmen, het lijkt ook nog zo onwerkelijk. De hele wereld plat, overal problemen, overal een andere aanpak, en sommige wel heel bizar. Dan zijn wij toch maar gelukkig dat we in een sociale samenleving wonen. Nu in the States wonen, of Zuid, Latijns Amerika, Afrika, in een vluchtelingen kamp. Oh oh oh, wat een verdriet allemaal. Ik houd mij bezig met een nieuw project, vilt, wat steekjes, wat lapjes, Pretty Little Pots van Wendy Williams. Gezellig, eenvoudig en leuk. Wat leuk dat Rosa ineens bij jou naar school kan! Dat is toch enig, wat is het toch een bijzonder meisje. Super fijn wat jij allemaal met haar onderneemt. Dikke kus uit Hoevelaken, virtueel mag dat gelukkig nog wel. Fijn weekend, en tot blogs, ik ga weer lekker lezen. Doeg, Juud