Utah 2020 - dag 15 - Quilts + Snow Canyon

Het zou saai kunnen worden als het niet zo heerlijk was, weer een zonnige dag in Washington. Zelfs zo lekker dat we al buiten kunnen zitten tijdens het ontbijt. Terwijl ik mijn yoghurt met granola en fruit eet, blader ik de gisteren gekochte quiltboeken nog eens uitgebreid door. 

Cril, de eigenaresse van onze cottage komt bij ons zitten en het gesprek gaat al snel over quilten. Cril heeft een vriendin die ook quilt. Eén telefoontje later hebben we een afspraak voor later op de ochtend. Leuk!

Connie, de vriendin van Cril verwelkomd ons in haar mooie huis en neemt ons mee van kamer naar kamer. Langs antieke quilts.....

 Kleine wholecloth quiltjes met de hand gemaakt door Connie, prachtig om te zien met die kleine steekjes.

 Het label op de achterkant, al bijna even mooi als...

 de voorkant.

 Een hertenkop gemaakt van zelfkanten, heet dat zo? Ik kan geen ander woord bedenken op dit moment, volgens mij hebben we er nog een ander woord voor, die randjes waar de naam van de stof en de ontwerper etc op staat. Ik kom niet verder dan het Engelse woord selvages, en aan Alex hoef ik het ook niet te vragen, al kent hij inmiddels al heel wat quilt termen.

 Quilts overal aan de muur en op de bedden, wat een pracht allemaal.

 Grappige quiltjes, en een quilt met mooie herinneringen aan plaatsen die zijn bezocht en dierbaar zijn.

 Of een eigen ontwerp naar een foto.

 Of de bekendste 'barn' ter wereld aan Mormon Row in de Tetons. Als je er geweest bent herken je het direct.

Een hele mooie 'American Eagle' met de hand gequilt.

 Deze vond ik ook heel mooi van kleur, te meer daar alle kleuren heel subtiel terug komen in de achtergrond stof.

Heel lief van Cril om me aan haar vriendin voor te stellen en van Connie om me te ontvangen en zo veel van haar quilts te laten zien en mooie verhalen te vertellen. Een heerlijke ochtend!

Vanmiddag rijden we naar Snow Canyon State Park op een half uurtje hier vandaan.

 Er zijn nog een aantal wandelingen die we daar niet hebben gemaakt.

 Vandaag de beurt aan Johnson Canyon.

 Het vlakke pad gaat al snel door een gebied dat vol ligt met zwarte lavablokken en rotsen. Dat is ook op het pad goed te zien, uitkijken waar je je voeten zet op de scherpe rotsen, als je hier valt zijn je knieën niet blij!

 Maar er is te lopen, het pad is begaanbaar, dat kan je niet zeggen van het terrein naast het pad.

 Na een poosje wordt het pad vlak en is makkelijk begaanbaar.

 Af en toe rollen er wat rotsblokken van de berg naar beneden, je zou het niet zeggen maar deze hier is zo groot als een huis.

 Het pad loopt om de berg in en dan Johnson Canyon in.

 Onderweg komen we nog een Arch tegen, je kan er alleen niet naar toe door de steile helling, en door de rotswand erachter is moeilijk te zien dat het een losstaande boog is.

 Heerlijke wandeling met slechts een paar rotsen waar we langs en over moeten op het pad.

Aan het eind van de Canyon is het behoorlijk groen door het stroompje dat door de canyon stroomt, de hoge rotswanden zijn indrukwekkend, vooral als je ziet hoe klein Alex is rechtsonder.

 In de schaduw op een paar rotsblokken is het goed rusten en even iets eten en drinken.

 Het blijft bijzonder om die machtige grote rotsen te bekijken, je ziet elke keer weer iets anders, de kleuren en vormen, ik kan er uren naar kijken.

 Een fijn plekje om even in alle rust te zitten en te kijken naar de vogeltjes die rondhuppen van tak naar tak.

 Na een poosje lopen we weer terug de canyon uit, een heerlijke wandeling op een  zonnige dag in februari.

 Morgen wordt het een regenachtige dag volgens de weervoorspelling. Geeft niet, er staan nog wel wat winkels op het lijstje. Aan het eind van de middag nog even gestopt voor een bezoek aan de Skechers winkel en gegeten bij het Outback Steakhouse.....was super lekker, dat smaakte goed na de wandeling!

Na alle quiltinspiratie van vandaag, ga ik nu ook fijn een paar steekjes zetten aan een blok van de Buhl.

Happy Stitching!

Yvonne