Het is de 4e juli, onafhankelijkheidsdag, dé Nationale feestdag in Amerika dus we zijn vroeg in het park aanwezig om niet in een lange rij aan te hoeven sluiten. We waren gisteren in het westelijk deel van het park, de Rampart Ridge genaamd. 97% van het park bestaat uit de 14,410 (4.392 m) hoge Mount Rainier, een actieve vulkaan. Je moet er niet aan denken dat deze weer tot uitbarsting komt, wetenschappers zijn er van overtuigd dat dit gaat gebeuren. We zagen een film over het park in het bezoekerscentrum waar een animatie was gemaakt hoe dat er dan uit zou zien. Hopen dat het nog heel lang duurt voor dit daadwerkelijk gebeurd.
Vandaag rijden we verder in oostelijke richting, overal heb je uitzichtpunten om van de berg te genieten met zijn vele gletsjers die soms wel 230 m dik ijs hebben.
Even op een picknickplaats een bakkie koffie doen is nog een koude bedoeling. De sneeuwlaag is nog gemiddeld 70 cm dik op veel plaatsen. In de historische Paradise Inn is het aangenaam warm en is het een betere plek voor een kop koffie.
Na de koffie gaan we de Nisqually Vista loop lopen met uitzicht uiteraard op de Nisqually gletsjer.
De eerste paar honderd meter volgen we een pad maar dan moeten we de sneeuw in. Eerst dacht ik nog dat het vast een klein stukje zou zijn maar het is bijna de hele wandeling ploegen door de eens witte massa......
Daar waar de sneeuw is gesmolten naast het pad op de weiden schiet het groen de grond uit, soms zelfs nog door het laatste beetje sneeuw heen. De natuur heeft haast, het seizoen is hier kort, over een paar maanden ligt er weer een nieuwe laag sneeuw.
Piepkleine belletjes onder de blaadjes van deze plant. Het wordt zo wel een bijzondere wandeling al glibberend door de sneeuw.
Het is maar goed dat er stokken in de sneeuw zijn geplaatst zodat we weten waar het pad loopt.
Als we terugkomen bij de parkeerplaats is deze inmiddels gesloten, alle auto's die aankomen worden door gestuurd. Het is druk op z'n feestdag ook al merk je daar gelukkig niet zo veel van op de weg in het park.
We rijden nog een stukje door in oostelijke richting, een route met mooie vergezichten. De eerste dag in de vakantie dat het voor het grootste deel bewolkt is.
De bermen staan vol met bloemen in vele kleuren. het is een pracht!
Nog één stop op de terugweg, de Narada Falls, vanaf het bruggetje over de Paradise river zien we het water over de rand vallen.
We moeten een steil pad naar beneden lopen om de waterval van onderaf te bekijken, in een mist van waterdruppels. Mooie wilde viooltjes groeien naast het pad.
Na het eten genieten we nog even na van de dag en dan is het wel heel aantrekkelijk om even lekker een fikkie te stoken.
De volgende morgen verlaten we Ashford weer en rijden het laatste stuk naar het noorden. We zijn nog maar net op weg als ik een hert in de berm zie, gelijk in de remmen, net op tijd want moeder bedenkt zich snel en schiet terug de berm in maar een jong hertje schiet de weg op en weet duidelijk niet wat het moet doen. Best eng zo'n kleintje op nog geen meter van je bumper. Gelukkig helpt even claxoneren, het beestje schrikt en schiet achter zijn of haar moeder het bos weer in. Even later bij een afslag is het weer raak.....weer een hert dat opeens de weg over springt in een paar sprongen. Ook hier weer boffen dat de snelheid laag was door de afslag. We zien dagelijks dode herten langs de weg liggen dus we weten hoe reeël het is dat ze oversteken en toch schrik je iedere keer.
We passeren weer talloze boerderijen in de dalen en rijden verder door de altijd groene dennenbossen.
Bij een uitzichtpunt kost het ons enige moeit maar dan zien we toch weer de top van Mount Rainier boven de bomen uitsteken.
En ik bof maar met mijn lieverd. Alex zei dat ik maar moest kijken of er nog quiltwinkels waren onderweg om te bezoeken. Nou, die zijn er genoeg, ik heb het bescheiden gehouden en er één uitgezocht die op de route ligt.
Ook weer een hele grote winkel, allerlei stoffen, batiks, modern en traditioneel, en veel kant en klare kits. Een groot leslokaal en wat te denken van deze ruimte. Je kunt er lekker bij gaan zitten als je op zoek bent naar een boek, tijdschrift of patroon. De keuze is reuze..... Ik heb me overigens heel netjes gedragen deze vakantie, heb wel hier en daar wat lapjes gekocht, en naalden en dergelijke maar geen hele kits. Steeds bedacht ik me dat ik thuis nog zoveel heb liggen dat wacht om te worden gemaakt.
Na een paar uur rijden zien we van afstand al de skyline van Seattle opdoemen en al snel rijden we de stad binnen.
Langs het historische waterfront rijden we naar de Space Needle. Het was de bedoeling om ook naar boven te gaan. Met het mooie weer moet het uitzicht prachtig zijn. Het is echter zo druk dat we pas ver in de middag naar boven kunnen, daar willen we niet op wachten. De vorige keer dat we hier waren regende het dus toen zijn we ook niet gegaan. Wie weet komen we hier ooit nog eens terug en is drie keer scheepsrecht.
We gaan naar ons AirBnb adres in SeaTac, niet ver bij het vliegveld vandaag. We hebben een bepaalde straatnaam ontvangen, een Avenue met uiteraard een huisnummer. Bij de betreffende Avenue bestaat het nummer echter niet. Ons numer zit in de 21 duizend en de nummers gaan maar tot 19 duizend.
Hier en daar navraag gedaan, mensen willen graag helpen maar weten het ook niet dus dan maar naar het politiebureau gereden. Bij mij zit artikel 3 van de politiewet over de taken van de politie er nog steeds ingestampt en het laatste deel van dat artikel luidt: "....en het verlenen van hulp aan hen die deze behoeven".
Nou, wij hebben hulp nodig want we komen er zelf niet uit, als ik het nummer van Bonnie, de verhuurder bel, krijg ik een antwoordapparaat. Dus bij de plaatselijke politie aangeklopt en gevraagd of zij even een adres bij het telefoonnummer kunnen zoeken.
Prima geholpen en dan blijkt dat de straatnaam wel klopt, maar het niet een Avenue, maar een Court moet zijn en dus op een heel andere locatie als waar wij zochten. Nu hebben we het huis zo gevonden, maar er blijkt niemand thuis. Ik weet dat we links van het huis naar beneden moeten naar het basement appartement, maar daar stuiten we op het volgende probleem. We hebben de code niet om de deur mee te openen. Ppffff.......
Eerst maar eens op het terras een koud drankje drinken uit de koelbox en bedenken wat we zullen doen. Wat zijn de opties als er niemand komt opdagen.....in de auto slapen? Of toch maar verkassen naar een hotel?
Ik besluit eerst maar eens wat codes te proberen in te tikken en probeer een beetje logisch te verzinnen wat de code zou kunnen zijn. En ja hoor.........na een behoorlijk aantal pogingen ratelt het slot en is de deur open. Gek, maar het voelt toch een beetje als inbreken al is dat natuurlijk niet zo.....
Later belt Bonnie op en maakt excuses, wij hebben de mail van haar met de code niet ontvangen hoewel die wel verstuurd zou zijn.
Nou ja, kan gebeuren, dit is ook wel de charme van het reizen vind ik. Af en toe moet er ook iets fout kunnen gaan dat je moet zien op te lossen. Dat houdt je scherp nietwaar?
Het is een mooie plek om te verblijven, we hadden al wat boodschappen gedaan en maken een lekkere salade klaar. Na drie weken uit eten heb je daar soms ook genoeg van, wat een luxeprobleem!
Genieten van het uitzicht op het leuke wijkje en de hier bijna overal zichtbare Mount Reinier ook al ligt ie hier 73 km vandaan.
Happy problem solving!
Yvonne
6 opmerkingen:
Mooi uitzicht is daar overal toch je moet er echt niet aan denk en dat zo.n vulkaan uitbarst. Maar ja natuur hou je niet tegen .. vin dt het zo knap dat je je zelf in de hand kan houden in zo.n grote quiltwinkel bravo ..🤣🤣
Grappig dat jullie de code van het slot geraden hebben, geboren inbrekers :-)
En dan dat je daar in de sneeuw zit terwijl het hier zo warm is. Wel lekker fris lijkt me nu van hieruit.
Die grote quiltwinkels lijken me eigenlijk niet leuk. Zou niet weten waar ik het eerste moet kijken, teveel indrukken in één keer.
Wat lijkt het me heerlijk voor jullie dat je van park naar park kunt rijden om daar flinke wandelingen te maken, de natuur op je in te laten werken en frisse lucht op te snuiven. Jammer dat het weer bijna gedaan is. Goede terugreis.
Lovely visit and delicious dinner. Many many thanks.
Wat een lekker lang blog weer met mooie foto's. Bijzonder hè om zo door de sneeuw te wandelen? Gelukkig konden jullie wel het pad volgen aan de hand van de geplaatste stokken langs het pad. Ik ben toch wel benieuwd naar jouw aankopen weer. Zeker een bofferd met Alex die zelf voorstelt om toch nog een quiltwinkel te bezoeken onderweg. Jammer dat jullie de toren niet op konden gaan. 🤗
Goh, wij in de zomer,jullie in de sneeuw. Maar wat hebben jullie veel moois gezien. Ik zou wel een beetje verdrietig worden van al die roadkill, die arme beesten begrijpen auto's ook niet in hun habitat. Gelukkig heb je die Airbnb open kunnen krijgen, ja, soms gaat er iets mis, hadden wij ook, kwamen in een Airbnb die niet schoon gemaakt was, gelukkig eigenaar (in ander werelddeel op dat moment) kunnen bereiken, schoonmaakster had zich in datum vergist.
Daarna net als jullie prima verblijf. Inderdaad, missers en oplossen horen bij reizen. En het was weer een prachtige reis.
Een reactie posten