Weer een nieuwe en stralend zonnige dag met een strakblauwe hemel, je kunt er zo maar aan gaan wennen! We gaan ontbijten 'bij de buren' het restaurant dat naast het hotel is gelegen.
Na het ontbijt is het helaas al weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. De korte roadtrip die Shannon en Stuart maakten zit er al weer op en de plicht roept voor hen. Wat was het fijn dat we elkaar zo onderweg konden ontmoeten en samen een heerlijke dag in het park doorbrengen.
Het gaat tenslotte om de kwaliteit en niet om de kwantiteit nietwaar? We nemen dus voor nu weer afscheid van elkaar en zeggen weer: "till we meet again".
Nog een laatste zwaai en weg scheuren ze in hun rode Chevrolet Camaro.
Alex en ik rijden weer naar het Crater Lake NP vandaag waar we de wandeling naar de top van de berg willen maken.
Het eerste del is mooi vlak en daarna vinden we wat meer rotsen op het pad maar het is goed te lopen.
Al snel zijn we tot een behoorlijke hoogte geklommen, er staat vandaag minder wind dan gisteren en het meer is mooi glad. Na elk bochtje denk je op een gegeven moment......nu zullen we de top wel zien maar dat valt altijd tegen, meer bochtjes dan gedacht!
Maar het is een prachtige wandeling en af en toe moet je gewoon even uitpuffen en wat water drinken.
Op sommige stukken is de sneeuw nog niet eens gesmolten en moeten we er doorheen.
Als we op een mooi uitzichtpunt komen zien we een steile besneeuwde helling boven ons. Er loopt een modderig pad omhoog vol grote keien, we kijken het eens aan en zien jonge mensen stuntelen om omhoog maar vooral omlaag te komen en besluiten dan dat we het niet gaan doen. We zijn bijna boven maar je moet het noodlot niet tarten en we willen graag weer veilig beneden aankomen. Dus eten we lekker onze appels op, gezeten op een grote rots en genietend van het uitzicht.
Nog meer dan bij het naar boven lopen moet je bergafwaarts goed kijken waar je je voeten zet. Eén misstap en je glijd hier zo maar vanaf....je moet er toch niet aan denken..... Af en toe stoppen dus en genieten van het uitzicht en natuurlijk van alle mooie bloemen die hier bloeien.
We rijden nog een stuk verder het park in naar een gebied dat The Pinnacles heet en maken daar een wandeling. De pinnacles lijken een beetje op de hoodoo's die in Bryce NP te vinden zijn maar deze zijn van een grijze steensoort. Ook een mooi gezicht, we lopen door het bos tot we bijna worden opgegeten door de muggen, tijd om terug te keren......
De oostkant van het park gaat vaak pas in juli open omdat de weg dan pas sneeuwvrij is. We hebben geluk dat alle wegen in het park al open zijn maar er ligt nog wel op veel plaatsen sneeuw. Dat geeft het wel iets extra's vind ik. Het is een prachtige rit terug naar de uitgang van het park.
Nog een laatste blik en dan rijden we de ongeveer 16 km lange weg naar de uitgang.
En dan ben je er nog niet, je bent dan nog in een gigantisch bos met verder niets dan de weg. Recht als een streep voor zo'n 30 km. Al met al ben je 63 km onderweg tot aan het eerste dorp dat je tegenkomt, Chemult. Het geeft maar weer eens aan hoe de afstanden hier liggen.....
Terug bij het hotel komt Alvin, de hotel chipmunk bedelen om een nootje. Deze mag wel gevoederd worden, mits met goede dingen zoals nootjes. Hij woont in een holletje onder de receptie. Ik zou 'm zo mee willen nemen naar huis!
Happy Trails!
Yvonne
11 opmerkingen:
Wat een overweldigende natuur weer.
Heerlijk wakker worden met een geweldige wandeling SCHITTEREND!! Zwaaizwaai XXX
Wat een prachtige wandeling read dat weer, en wat een afstanden zeg!
Achg die Alvin, wat een dotje, die heeft een luizenleven dat denk ik.
Groet,
Prachtige wandeling en weer mooie plaatjes. Grappig beestje en leuk dat ze zo stam zijn.
Wat een mooie wandeling. Zo grappig die chipmunks, ik dacht altijd dat ze wat groter waren. Veel plezier met jullie nieuwe avonturen.
Wat een prachtige natuur weer en ook weer een lief chipmunkje, zo schattig.
Prachtive foto.s weer en wat geweldig om tezien de besneeuwde bergtoppen .
Fijn dat ik mijn koffie mee kon drinken op afstand. Genoten weer.
Begrijp uit jouw laatste stukje met foto, dat je de wilde eekhoorntjes dus niet mag voeren.... oeps, dat zou me veel moeite kosten hoor.
Maar deze dan weer wel, zo schattig!
Vind jullie echt heel moedig dat jullie deze klimtocht de berg op aandurven.
Lijkt me heel zwaar, maar jullie doen het toch maar.
Prachtig is ook deze tocht weer, wat een natuurschoon is er toch in Amerika.
Wat een wijs besluit om het noodlot niet te tarten, maar wel een prachtige wandeling. Om jaloers op te worden. Fijn voor jou, dat Alex ook zo van wandelen houdt. Ja, die afstanden in Amerika. 70 Miles is niets.🤗
Such adventurous travelers!!!! Enjoy and create wonderful memories. ��
Wat een prachtige tocht weer! En heel verstandig dat jullie ervoor gekozen hebben om dien laatste meters naar de top niet te doen, het zál toch maar mis gaan, daar wil je niet aan denken! Veel plezier nog!
Een reactie posten