UQSM deel 2

Vandaag een drukke dag voor de boeg voor de 'Sloths'. We zijn al weer vroeg op pad en ontbijten weer in de auto.

Het is nog rustig bij het congrescentrum als we aankomen. Alles wordt uitgeladen en binnen uitgepakt zodat ze klaar zijn voor de showdown.

Het is de bedoeling dat elk team in 3 uur tijd een quilttop maakt inclusief backing op maat en binding.

 Nog even terug naar de hal voor een fotoshoot. Daar staat inmiddels een lange rij van bezoekers die wachten tot de deuren om 10 uur open gaan.
Wat bof ik weer dat ik zo maar mee naar binnen mag en dit spektakel van dichtbij mag meemaken.
Na uitleg van de spelregels en de loting van de tassen met stof kunnen de teams beginnen. De top mag naar eigen ontwerp worden gemaakt en het team mag zelf het formaat kiezen.

Voor er werd begonnen kregen we, nu het nog rustig is op de beursvloer, kans om even te praten met Mr. Moda, Mark Dunn. Oprichter van Moda Fabrics en United Notions, hij begon zijn carrière in de garen industrie in 1966 en startte in 1975 met Moda.

Terwijl Shannon, Terry en Emily druk bezig zijn met de quilttop loop ik lekker te neuzen op zoek naar leuke dingen en stofjes. (er zijn nog enkele kleine plekjes in de koffer)

 Uiteraard loop ik regelmatig even terug om het team aan te moedigen. Alles wordt ook live via Facebook uitgezonden.

Hier en daar zijn kleine (gratis) workshops te volgen en ik ontmoet mijn vriendin Clydene die met haar vriendin Katy ook naar de show is gekomen. o.a. om mijn Jane te bekijken.

Met ruim 700 quilts is er heel wat te bewonderen. Deze quilt is gekozen tot 'Best of Show'.
Er wordt heel hard gewerkt maar met één naaimachine blijkt 3 uur echt te kort. Er worden extra naaimachines geregeld bij Bernina en men krijgt tot 17.00 uur de tijd. Het is de eerste keer dat deze Sewing Showdown wordt geregeld en dan blijkt dat je de regels soms wat moet bijstellen.

 Ik moet Jeanne Hewell-Chambers, de vrouw achter het rode kruizen project. Ik vind het erg bijzonder om op onze dag van de dodenherdenking, 4 mei deze mooie tentoonstelling te zien en het verhaal erachter te horen. Het zou mooi zijn als we deze tentoonstelling een keer naar Nederland zouden kunnen halen. Heel indrukwekkend.

 En dan zit toch eindelijk het werk er op. Voor iedere deelnemer is er een prachtige houten koffertje vol met topscharen.

 De jury's doen hun werk, serieus maar ook met een flinke dosis humor. Het meisje rechts is leerlinge van een highschool. Hun lerares die mee zou doen kon onverwacht niet doordat een kleinkind zich aankondigde en haar klasgenoot moest eerder weg. Toen stond ze er helemaal alleen voor. Gelukkig hielp Cheryl en Shannon haar de quilt af te maken.
Het is toch wel een topprestatie wat die vandaag is geleverd door deze teams! Ik zou het ze niet na kunnen doen, dat is zeker.

 En ook de teams van de longarm machine hebben hun quitlts machinaal gequilt. De andere tops worden nog dezelfde avond gequilt en van binding voorzien en de volgende dag geveild voor het goede doel.
Van 18.00 - 20.00 uur worden er achter elkaar prijzen weggegeven. Tijdens de dag kon je 8 stempels verzamelen bij een 'Booth Hop'. De kaarten gingen in een bak en werden getrokken. Honderden prijzen werden weggegeven, waaronder 4 naaimachines, een quiltmeubel, eindeloze bundels met stoffen etc.

 Aan het eind van de dag liepen we nog even met de broer van Shannon naar mijn Jane. Ze blijft hier in Utah tot ik haar op een andere reis weer ophaal en mee naar huis neem.
Ik dacht eerst dat het een grapje was toe ik de roze ribbon zag hangen maar het blijkt echt waar, ik heb met mijn Jane een teacher's award gewonnen.
Wat een geweldige verrassing zo aan het eind van de dag.....so happy!

 De zon gaat al onder als we eindelijk het congrescentrum verlaten. Op naar een restaurant om iets te eten.

 En dan is het weer zaterdag en zit mijn vakantie er weer op. Nog even de laatste dingetjes in de extra tas proppen die ik mee terug neem en dan brengen Shannon en Stuart me weer naar het vliegveld.
Wat heb ik weer een geweldige tijd gehad in mijn geliefde Utah bij mijn lieve vrienden die ook dit keer weer hun huis en hart wijd open zette voor me.
Zo veel meegemaakt en gedaan, veel lieve bekenden ontmoet en vele onbekende leuke ontmoetingen. Het was weer een reis om lang op terug te kijken en van nagenieten.

Till we meet again!

Happy Stitching!

Yvonne