Zuid-Oost USA dag 8

Wat is het heerlijk wakker worden met zo'n uitzicht. Ik word heel blij van een cabin met een veranda en als dan de zon ook nog schijnt kan de dag niet meer stuk...... (dacht ik....)

 Na het ontbijt gaan de wandelschoenen aan en rijden we naar het South Cumberland State Park waar we de Grundy Forest Day Loop willen lopen.

 De wandeling is prachtig, ik weet niet wat de naam Grundy betekent maar ik noem het 't boomstronk pad. Je moet constant goed opletten waar je je voeten zet met alle boomstronken die boven de grond uitsteken. Het pad loopt langs een beekje en meerdere watervallen. Soms lopen we vlak langs het water en even later weer tot een meter of 10 - 15 hoger over een smal pad.

 Het gaat allemaal goed tot ik opeens mijn voet niet goed op een steen zet en weg glij. Ik smak voorover op de grond maar val gelukkig in de goede richting. Een dikke zere knie en wat schaaf en snijwondjes maar we kunnen weer verder......
Een stukje verder val ik weer, nu iets minder heftig, maar wel weer op dezelfde knie......auw!

 Aan het eind van de wandeling staat een vrijwilligster die allerlei informatie geeft over het park. Zij raad ons aan om naar Stone Door te gaan.
Omdat het voor mijn zere spieren beter is om in beweging te blijven besluiten we om die wandeling ook te doen dus rijden we een half uurtje naar de andere kant van het State Park en beginnen aan de volgende wandeling. Deze is een stuk vlakker dan de eerste, dat zou goed moeten gaan zou je zeggen....

 Prachtig uitzicht over het plateau, even genieten in de zon....
Op onze eerste wandeling spraken we mensen uit Fort Lauderdale die Florida zijn ontvlucht en nu ontmoeten we hier een jongen die uit Tampa komt en ook hier terecht is gekomen door de orkaan. Er zijn 6 miljoen mensen geëvacueerd dus dat zijn er heel wat die een plekje zoeken voor een aantal dagen.
We lopen te praten en ik let waarschijnlijk weer niet goed op waardoor ik achter een boomstronk blijf haken met mijn voet.
Voor ik het weet maak ik weer een smak voorover, op de andere knie ditmaal. Hopelijk is 3 x scheepsrecht, inmiddels vind ik het niet leuk meer. Ik val eigenlijk nooit maar wat er vandaag toch is? Alex schrikt zich elke keer een ongeluk en wil me niet meer 'los' laten lopen......dat is misschien ook maar beter ook!
De Stone Door, een stijl pad tussen de rotsen dat in vroeger tijden al door de Indianen werd gebruikt bekijken we alleen van boven. We dalen maar niet meer af.....je moet het noodlot niet te veel tarten......

Achteraf valt de schade nog mee. Mijn knieën zijn blauw en dik en ik heb een paar flinke bloeduitstortingen op mijn benen. Mijn arm is wat geschaafd en blauw en ik zal de eerste dagen behoorlijk wat spierpijn hebben maar ik heb vast een engeltje op mijn schouder gehad want het had veel erger kunnen zijn. Achteraf kunnen we er gelukkig lekker om lachen....het zal me een gezicht geweest zijn......ik voel me nu letterlijk een 'gevallen vrouw'.