Zuid-Oost USA dag 6

Ons appartement is niet ver van Graceland en dus zijn we lekker op tijd aanwezig voor de eerste tour van de dag. Eerst nog even de kaartjes kopen natuurlijk.....
Er zijn keuzes genoeg, hoe meer je wil zien hoe dieper je in de buidel mag tasten......

Bovenstaand bedrag is gelukkig wel voor 2 kaartjes maar dan nog, het blijft veel, maar als je van zover komt om Graceland te bezoeken moet je er ook voor gaan vinden we.

We worden allemaal voorzien van een iPad en koptelefoon alvorens we naar de bus gaan die ons naar Graceland brengt aan de overkant van de straat. Je zou het makkelijk kunnen lopen maar dat is niet Amerikaans, we worden dus gereden.

Bijzonder om hier nu te staan na al die jaren. Ik moet zeggen dat ik sinds de cd zijn intrede deed geen plaat van Elvis meer heb gedraaid maar ik was in mijn tienerjaren een groot fan. Ik denk dat ik meer en beter Engels heb geleerd van zijn platen dan van de lessen op de middelbare school!

Kamer voor kamer lopen we door het huis, luisterend naar de uitleg.

De biljartkamer is wel heel bijzonder 'aangekleed' de meubels, wanden en plafond zijn allemaal voorzien van  dezelfde vrolijke stof.

Ik vind het een leuk quiltstofje, het zijn mijn kleuren wel! Zou er best een paar metertjes van mee willen nemen!

Aan de achterkant van het huis ligt best nog een lap grond met stallen en paarden in de wei.

 In de bijgebouwen is een museum ingericht met van alles uit zijn leven, van de bruidskleding tot aan het ledikantje van zijn dochter. Als laatste kom je dan in de tuin bij de kleine familiebegraafplaats, op steenworp afstand van het woonhuis.
Omdat we met de eerste tour meegaan en een 'short-cut' nemen zijn we er even helemaal alleen. Toch wel een bijzonder moment om daar nu echt te staan na 40 jaar.

 De bus brengt ons weer naar de overkant van Elvis Presley Boulevard waar dit voorjaar een miljoenencomplex werd geopend met allerlei exposities, winkels met allerlei memorabilia, een bioscoop waar films van Elvis worden vertoond en twee restaurants.

En er is genoeg te zien, het is gewoon een beetje overweldigend. Jeugdsentiment, alle liedjes en teksten komen weer bovendrijven. Zelfs Alex, nooit een Elvis fan geweest krijgt af en toe kippenvel.

Wat een nalatenschap heeft die man nagelaten. Er is zoveel bewaard gebleven, kleding uit zijn jeugd, kleine briefjes, rekeningen etc. En dan natuurlijk zijn showkleding, gouden en platina platen en niet te vergeten zijn muziek.

Allemaal erg gedateerd natuurlijk, de meubels in zijn huis en het interieur in zijn vliegtuig maar het is gelukkig wel allemaal bewaard gebleven.

We zijn nog onder de indruk van alles als we richting het Civil Rights museum rijden, gevestigd voor een deel in het Lorraine Motel waar op 4 april 1968 Martin Luther King Jr. werd vermoord toen hij op het balkon stond voor zijn motelkamer.

De indrukwekkende expositie in het museum beschrijft de strijd voor burgerrechten van de Afro-Amerikanen vanaf de aankomst van de eerste zwarte slaven in de Britse koloniën in 1619 tot aan de moord op King in 1968. Een ongelooflijke en zwarte bladzijde in de geschiedenis van Amerika.

Naast King en nog vele anderen die vochten voor gelijke rechten voor Afro-Amerikanen is Rosa Parks heel belangrijk geweest. Op 1 december 1955 weigerde ze haar plaats in het zwarte deel van de bus af te staan aan een blanke. Martin Luther King startte hierop de Montgomery busboycot waardoor de busmaatschappij bijna failliet ging en genoodzaakt was de scheiding tussen blanken en zwarten moest afschaffen. Rosa Parks weigerde de boete te betalen, haar zaak diende uiteindelijk bij het Amerikaanse hooggerechtshof die haar in het gelijk stelde. Een vrouw naar mijn hart!

 In 2001 vond een uitbreiding plaats. Sindsdien maakt het tegenover het hotel gelegen pand, vanwaar Kings moordenaar, James Earl Ray de dodelijke schoten loste, deel uit van het museum.

Wat een indrukken allemaal op één dag! We besluiten een eindje te gaan lopen door downtown Memphis naar Beale Street. Een paar blokken met bars, restaurants, live muziek en winkels. Een stuk rustiger als het Broadway in Nashville.

 Het is weer een prachtige warme dag en we genieten nog een tijdje langs de over van de Mississippi river in de zon, even alle indrukken verwerken.

Gelukkig af en toe ook contact met het thuisfront middels alle moderne techniek zoals facetime, whatsapp of een mailtje van Rosa. Die schrijft ze tegenwoordig zelf, zo leuk!
Dit werkje kregen we toegestuurd en we moesten er erg om lachen. Kennelijk vond Rosa het 'mmm....' een beetje te eenvoudig en bedacht dat ze de gerechten wel kon opschrijven.
Ik reken ze allemaal goed! Lijkt me heerlijk die 'speketi' of die 'sjokla'!