Zuid-Oost USA dag 18

We logeren in deze omgeving in Kentucky omdat we het dichtbij gelegen Mammoth Cave NP willen bezoeken. Vanuit Wax nemen we de wat minder drukke noordelijke ingang van het park waar we worden gewaarschuwd dat de weg in het water eindigt.

Gelukkig is er een pontje om ons over de Green river te varen....

In het park kopen we kaartjes voor een ochtend- en een middag tour.

Na de uitleg van de Ranger en alle waarschuwingen vooraf kunnen we op weg.

Voor de eerste tour, Domes and Dripstones,  maken we eerst een ritje met de bus tot bij de ingang van de grot. Er zijn tientallen ingangen en vele delen die te bezoeken zijn. Inmiddels is er 405 mijl aan aangesloten grot ontdekt en daarmee is het de langste grot ter wereld. Wij doen vandaag maar een honderdste deel daar van. Daarnaast zijn er in dit gedeelte van Kentucky nog honderden andere grotten. Velen op privé terrein.

Via 280 treden en hele smalle trapjes dalen we af de verticale grot in, het is adembenemend mooi!

Deze formatie wordt "Frozen Niagara" genoemd. We passeren ook prachtige druipstenen op 75 meter diepte. In totaal 500 treden.

Na twee uur zit de tour er weer op en komen we weer buiten in de warmte. We hebben even tijd voor een snelle hap en lopen dan een stukje het bos in voor de Historic tour. We hebben dezelfde twee Rangers als vanochtend, Chris en Jason. Vanochtend was het Chris die ons van alles vertelde en Jason die achter de groep aan liep en nu is het andersom. Als je bij de ingang bedenkt dat je toch niet naar binnen durft kan  en mag je nog terug maar eenmaal binnen moet je door, er is geen weg meer terug en het kan behoorlijk claustrofobisch worden in zo'n grot.

Deze grot heeft bredere paden en trappen maar ook zeer nauwe en lage doorgangen zoals 'Fat man's misery' Een lage passage waar je gebukt door moet en dan tevens jezelf door een zeer nauwe kronkelige gangetjes moet wurmen. Wat een ervaring! Er werden heel wat hoofden gestoten onderweg!
En als je daalt moet je ook weer omhoog....90 meter dit maal, dat zijn heel wat treden......

Wat een bijzonder gebied...... een fantastische ervaring om deze wandelingen zo diep onder de grond te maken. We eindigen onze tweede wandeling weer waar we in de ochtend zijn begonnen, bij het Visitor Center.

Op de terugweg over allerlei smalle weggetjes komen we weer mooie oude schuren tegen.
In dit buitengebied zijn winkels en restaurants schaars maar we vinden er één in de middle of nowhere. Sherry's Red Roof restaurant.....een ervaring kan ik zeggen.

Deze 'locals' hadden hier denk ik nog nooit een toerist gezien. Het was toch al rond 17.00 uur toen we hier binnen kwamen maar er werd toch gevraagd of we wilden ontbijten. Toen we zeiden dat we voor het 'dinner' kwamen vroeg de serveerster waar we vandaan kwamen want ze hoorde een 'accent'. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen was ze met stomheid geslagen.....Really?! was alles wat ze kon zeggen.....
'Hoe zijn jullie hier gekomen?' Wij: Met het vliegtuig..... zij: Really?!
'Wat doen jullie hier?' Wij: We hebben Mammoth Cave NP bezocht......zij: Really?!
En toen we onderling iets tegen elkaar zeiden vroeg ze: 'Spreken jullie een andere taal?'
Toen we vertelden dat we Nederlands spraken en geen Engels in Nederland werden haar ogen zo groot als schoteltjes......'Really???"

Even later komt er een man aanlopen die achter Alex gaat staan. Hij probeert duidelijk oogcontact te maken en als hem dat lukt zegt hij gedag. Ik groet hem terug en zeg tegen Alex dat ik een nieuwe vriend heb......
Ik heb het nog niet gezegd of mijn 'nieuwe vriend' zit naast ons.
'Zo, ik hoor dat jullie uit Nederland komen.....jonge, jonge....dat is wat!. Eten jullie geen ontbijt?'
We leggen uit dat voor ons de tijd voor het ontbijt al lang verstreken is.
'O, ja, wij komen hier altijd op dinsdag ontbijten', zegt hij op de volle tafel met gasten wijzend, en de ontbijten die worden genuttigd.
Ik weet het niet zeker maar volgens mij vond hij ons interessant maar ook een beetje vreemd.......

Wij genieten van zulke ontmoetingen, de kers op de taart tijdens een reis! En de hamburgers die we hadden besteld (veel anders hadden ze niet) waren erg lekker. De plaatselijke bevolking heeft weer iets om over te praten.....rare Nederlanders die om 5 uur 's middags geen ontbijt eten....!

Zoals ik in het vorige blogje al schreef zitten wij een beetje achteraf, ongeveer 25 km van plaatsen met een supermarkt of restaurant. Als we weer terug rijden over de rustige 'country roads' begint de zon al te zakken.

Vanaf de openbare weg moeten we een onverharde weg op, Leslie Lane geheten. Deze weg kent de Tomtom gelukkig. Dan gaan we na een poosje een hek door en komen in een soort park waar hier en daar een vrijstaand huis staat.

Ook de herten zijn aan het begin van de avond uit het bos gekomen voor hun maaltijd.

Als we boven op de heuvel zijn passeren we de laatst huizen.

En slaan dan de Billybunkroad in. Niet meer dan een gravel pad, een schiereiland in het Nolan Lake op.

Aan het eind van het pad staat het huis van onze gastheer Bill. Hij heeft het kampvuur al aangestoken voor ons. Een perfect einde van  weer een geweldige en enerverende dag.