Zuid-Oost USA dag 15

Zaterdag begint weer als een mistige dag aan de rivier in de vallei met aangename temperaturen. We rijden vandaag naar Ashville op een uurtje rijden van Sylva. We willen vandaag een stuk van de Blue Ridge Parkway gaan rijden. Het noordelijke deel in Virginia reden we jaren geleden al eens en nu willen we het meest zuidelijke stuk gaan rijden. Delen van de weg waren afgesloten omdat er veel bomen en rotsen op de rijbaan lagen na de tropische storm Irma maar een groot deel is open gelukkig.
Omdat we niet al te vroeg de bergen in willen ivm de laaghangende bewolking maken we een stop bij de Ashville fabric co. vlak bij de Blue Ridge Parkway. Kan een dag nog beter beginnen...

 De winkel had de dag ervoor het 20-jarig bestaan gevierd met kramen buiten en men was nog druk bezig alles op te ruimen. Heerlijke chaos dus!
Na een uurtje rijden is een bezoekje aan het toilet een 'must' voor ik kan shoppen. Daar hing deze kaart. Ze hebben zo te zien al veel bezoekers uit heel Amerika en ver daar buiten ontvangen.....en zo te zien ben ik de eerste uit Nederland!
Het is druk in de lesruimte zie ik en ik loop even binnen om te zien wat de dames aan het maken zijn.....Ik geloof mijn ogen bijna niet...! De dames zijn druk bezig hartenkussentjes te vullen!
Ik luister naar hun verhaal en vertel van onze kussentjes actie in Nederland. Zo leuk! Ik word uitgenodigd om mee te helpen, verleidelijk maar ik ga toch maar met Alex mee!

 Ik koop nog wat snoepjes van stofjes en we genieten nog even van een lekkere koffie bij de ernaast gelegen Starbucks voor we verder gaan.
De Blue Ridge Parkway is 755 km lang en geldt als één van de meest pittoreske wegen in de US. Het is hoog gelegen met de meest mooie vergezichten onderweg zoals hier de Hominy Valley

 Buck Springs Gap Overlook

Heel veel tunnels onderweg, soms als ze langer zijn eng donker.......maar er is altijd weer het licht aan het eind.....

We maken een aantal wandelingen zoals naar deze prachtige waterval. Hier, hoger in de bergen, beginnen de bladeren al mooi te kleuren.

De foto bij deze mooie quote van John Muir laat zien hoe het er waarschijnlijk over een aantal weken uit ziet. Nu bloeien er nog allerlei bloemen en er vliegen nog heel veel vlinders. Dat heeft ook zeker zijn charme.

 Bij het Devils Courthouse kijken we omhoog naar de uitstekende rots....zou  daar de 'overlook' zijn?
Het lijkt veel verder dsn een wandeling van 20 minuten........
We gaan op weg, het zou een makkelijke (maar wel stijgende) wandeling zijn over een goed geplaveid pad.......

 Amerikanen hebben duidelijk een heel ander beeld van hoe een goed geplaveid pad er uit ziet. En dan was dit nog niet eens het ergste stuk.... Maar het mag de pret niet drukken, het is een prachtige wandeling.  En eenmaal boven blijkt dat we inderdaad op de rots staan die we vanaf de parkeerplaats zagen. Verrassend hoe snel je een eind omhoog kan lopen!

De ouwetjes (of in ieder geval dit ouwetje) moet dan wel even uitpuffen....mijn nog oudere wederhelft heeft een conditie als een paard, daar kan ik niet tegenop!

En als je dan toch 'on top of the world' bent dan wil je dat ook even vastleggen natuurlijk!

 We blijven omhoog rijden tot we uiteindelijk het hoogste punt van de hele route bereiken.

Onderweg zagen we al een grote slang langs de kant van de weg die we maar net konden ontwijken. We zijn nog terug gereden maar konden de slang niet meer vinden. Nu 'vind' ik een ander exemplaar. Een stuk kleiner maar altijd leuk om ze in het wild tegen te komen!

Het uitzicht op het hoogst punt is fenomenaal, berg na berg, na berg.....zo ver als het oog reikt, moeilijk te vatten in een enkel plaatje.

 Tot onze verrassing is het laatste stuk van de BRP tussen Waynesville en Cherokee ook weer geopend. Gisteren was het nog gesloten ivm het opruimen van bomen op de weg. We zien onderweg tientallen plekken waar overduidelijk bomen zijn omgewaaid, in stukken gezaagd en van de weg gehaald net als vele rotsblokken. Irma heeft hier goed huisgehouden.
Bij de ingang van het SM NP eindigt de BRP. Wat een fantastische rit maakten we vandaag. Ik vond dit nog mooier dan het park.

 We eindigen de dag in Dillsboro, dit pitoreske plaatsje rijden we door als we naar het centrum van Sylva rijden vanaf onze cabin en het heeft vele leuke restaurantjes. Vandaag proberen we het BBQ Smokehouse. Goed eten en leuke atmosfeer. Ik ga het eten hier missen maar mijn weegschaal zal me wel weer bij de les houden denk ik!

Het Jarrett House uit 1884, is slechts beperkt open voor lunch en diner. Misschien lukt het ons nog om hier te eten voor we weer verder reizen.