Waar zijn de paaseitjes..........?

Dat was de grote vraag afgelopen week.....ik had toch zeker een zak met paaseitjes gekocht? Maar waar waren die nu...? Ik kon me nog herinneren dat ik ze samen met Rosa had gekocht, ik had de tas met boodschappen op het aanrecht gezet en de spullen opgeruimd.....maar de eitjes? Ik kon me niet meer herinneren waar die waren gebleven. Het zal toch niet dat Rosa....?
Even een appje naar mijn dochter gestuurd met de vraag of Rosa vorige week thuis was gekomen met een zak paaseitjes.....
Ja hoor, inderdaad....die had ze van Oma gekregen had ze thuis verteld......
De smiecht! Tijd voor een goed gesprek met mijn kleindochter afgelopen vrijdag toen ze een nachtje kwam slapen. Ik moet bekennen dat ik meerdere keren op mijn lip heb moeten bijten om niet in lachen uit te barsten, met uiterste krachtinspanning kon ik mijn gezicht in de plooi houden. Rosa bekende schuld, in een onbewaakt ogenblik had ze de paaseitjes in haar koffertje gestopt. Zo goed en kwaad als dat mogelijk is bij een drie-jarige haar getracht uit te leggen dat ze het eerst aan Oma moet vragen als ze iets mee naar huis wil nemen.
Heel stiekem vind ik het wel een geweldige actie van haar alhoewel we zulke acties natuurlijk wel de kop in moeten drukken. Inmiddels van dochterlief nieuwe eitjes ontvangen ter compensatie, niet nodig natuurlijk maar wel lief!

 Geen chocolade paaseitjes op de Bee dus donderdag maar we zullen ons de bovenstaande tractatie goed laten smaken volgende week. Martine showde deze prachtige kerstquilt. Een top die al jaren af was en die ze nu machinaal had laten doorquilten. Erg mooi!
Geen weer voor buitenactiviteiten dit weekend dus maar weer eens teruggegrepen op het aloude succesnummer van het koekjesbakken. Met een gezond recept van havermout, noten en plantaardige olie.

 Sommige dingen zijn zo toevallig, die verzin je gewoonweg niet. Jaren geleden zag ik deze quilt in een winkel en ik was er direct helemaal weg van. Natuurlijk vergeten op te schrijven hoe het patroon heet maar ik hoopte het ooit nog eens te vinden. Toen ik in 2012 op de Houston Quiltshow in de booth van Terry kwam van Thankfully Sew zag ik hem weer.

 Thankfully Sew is het bedrijf van Terry en haar zus Geralyn en toen ik in 2013 werd uitgenodigd om weer naar Houston te komen  mocht ik me bij deze groep vrouwen aansluiten en had een fantastische week. Wat een inspiratie om met deze lieve en getalenteerde ontwerpers te mogen optrekken.  Geralyn is de ontwerpster van de quilt, hoe toevallig is dat? Natuurlijk nam ik me toen helemaal voor om de quilt te gaan maken. En zo lag het patroon al weer ruim een jaar op mijn quiltkamer. Ik had er zelf al allerlei stofjes voor uitgezocht en vaak stond ik erbij te dromen en bedacht me hoe graag ik eraan wilde beginnen maar er zijn altijd nog zoveel dingen om af te maken......
Maar nu...is een quilt in Amerika om te worden doorgequilt en een ander is bij Margareth om gequilt te worden dus ik mag van mezelf aan een nieuw project beginnen......

 Het begin is er!  De eerste blokken zijn klaar om machinaal met een festonsteek te worden gestikt.
Ik vind het nu al helemaal leuk worden, zelfs zo zonder oogjes die de uitdrukking in de gezichten brengt.

 Deze week werd ik ook nog verrast door een envelop met een wel heel leuke inhoud in de brievenbus. Ik was de 100e volger van het blog van Ineke en had daarmee een mooi lapje gewonnen! Alweer zo'n voorbeeld waarom bloggen toch zo leuk is!