Rustige weken van herstel

 Inmiddels ben ik ook in mijn andere oog aan staar geholpen. Ondanks de injecties in mijn oog, om deze te verdoven werkte het ook dit maal niet goed en voelde ik elk deel van de ingreep. Gelukkig duurt die maar een kwartiertje of zo. Niet fijn, maar ik had me er al op voorbereid. Dit keer had ik ook een extra middel via het infuus gekregen om de oogboldruk te verlagen. Weet niet of het daaraan lag maar ik had de volgende ochtend gelijk helder zicht. Dat duurde bij het eerste oog een week of twee voor ik scherp zag. 

Dat was dus superfijn! Zo blij dat ik weer scherp zicht heb. Kan veraf alles weer goed zien zonder bril. Nu dus nog een beetje lastig omdat ik de hele dag bril op bril af doe, maar over vier weken mag ik een nieuwe bril laten aanmeten en dan ben ik wat zicht betreft weer zo goed als nieuw! 

De afgelopen weken dus verplicht wat rustig aan gedaan, niet bukken, tillen, huishoudelijke klussen en beeldschermwerk. Ach, er zijn ergere dingen te bedenken toch? 

Ik sliep lekker wat langer uit, startte rustig op eke dag met een cappuccino….

En genoot van de dagelijkse wandeling, het weer zat gelukkig op bijna alle dagen mee.

Inmiddels zijn er ook weer wat steekjes gezet en zijn de eerste blokken aan elkaar genaaid, we moeten op onze volgende Buhl Bee bijeenkomst maar eens brainstormen over een naam voor deze quilt.

Donderdag was de Bee bij Jacqueline, de tas met ‘My Happy Place’ er in werd gelijk ontdekt door Japie. Hij was het er totaal niet mee eens dat hij er weer uit moest.

Vorige week was Bernadet jarig en aankomende week Jacqueline en wie jarig is trakteert. Beiden hadden weer hele leuke cadeautjes uitgezocht. 

Vrijdag mochten we de 90e verjaardag van mijn peettante vieren. De enige nog levende dochter van zes uit het gezin van onze grootouders van moeders kant. Met een aantal (achter) nichten op verjaarsvisite geweest tot groot plezier van de jarige.

Vandaag de binding op ‘My Happy Place’ genaaid. Was een beetje lastiger door de ‘ricrac’ die er tussen moest, maar het is gelukt en het resultaat wordt denk ik super leuk. Alleen nog ‘even’ de binding met de hand vast naaien.

Vandaag een wandeling gemaakt op Lentevreugd in .wassenaar, we waren niet de enige. Het was nu de koude noordoostenwind wat was gaan liggen een stuk aangenamer voor een wandeling.

De Przewalski paarden stonden naast het wandelpad, totaal niet onder de indruk van de wandelaars.

Net als de Schote hooglanders, die dutten rustig door. 

Hier en daar lijkt het net of je door een schilderij van Paulus Potter loopt, de schilder uit de Gouden eeuw die bekend staat om zijn schilderijen van vee in het Hollands landschap. Dit jaar is het trouwens 400 jaar geleden dat hij werd geboren.

Als er kalfjes zijn moet je wel uitkijken dat je niet tussen moeder en kalf doorloopt, dat vinden ze (begrijpelijk) niet leuk, de kalfjes zijn nu al groter en gaan hun eigen gang. Deze was op avontuur gegaan tussen de struiken vol stekels. 

Morgen mag ik fijn weer aan het werk, daar heb ik ook weer zin in, even geen beperkingen meer. 

Happy Stitching!

Yvonne