Noord-oost USA - dag 6, Brewster, Hyannis en Yarmouth.

 Sinds we hier zijn geeft het weerbericht steeds zware bewolking aan terwijl de zon toch elke dag schijnt, we boffen dus enorm met dit weer. Ook vanmorgen is het weer zonnig en warm, al is er meer wind dan de afgelopen dagen en komen er later wat wolken binnendrijven.

Vandaag hebben we nog wat dingen op ons lijstje staan die we willen zien en doen hier in de omgeving, daar hebben we de hele dag de tijd voor dus we starten rustig de dag op en gaan pas rond 09.15 uur op weg, dat is best laat voor ons doen.

We rijden eerst even naar TJ-Maxx in Hyannis.

Hele gevaarlijke winkel wat mij betreft, voor je het weet heb je een kar vol om te passen. 

We zijn beiden weer goed geslaagd.

We rijden daarna in een half uurtje naar Brewster aan de noordkust van Cape Cod, ik las dat daar een geweldige borduurwinkel is. Als we er aankomen lijkt het een oud, verlaten huis te zijn, de tuin en ook het huis is deels overwoekerd met planten en struiken. Gelukkig had ik ook gelezen dat je aan de achterkant van het huis naar binnen moet. Ik probeer het kleine witte deurtje links en jawel, de deur gaat open.

Via een halletje kom je bij een trap, het ziet er niet echt uit als een winkel, maar vooruit, ik ben hier nu dus hup de trap op.

Eenmaal boven weet ik niet waar ik kijken moet, wat een t….. zooi! In de hoek van de ruimte zit een oude man in een stoel te borduren, hij wijst me wat ik in welke ruimte kan vinden. Patronen, garen, wol, etc. etc.

Het is werkelijk onvoorstelbaar, overal staan en liggen plastic zakken met patronen er in, plastic zakken met kaaslinnen en andere stof om op te borduren.

Bakken, manden, dozen…..duizenden patronen moeten hier liggen…..

Ik zou hier wel een dag kunnen doorbrengen, maar dat wil ik Alex niet aandoen, ik maak dus een keuze uit een aantal patronen die me aanspreken en zoek er 32 count kaaslinnen bij.

De eigenaar vindt een aantal kamers verder een tafel waar hij een stuk kaaslinnen kan afknippen, tussen alle andere spullen in. Aan moderne betaalmiddelen wordt niet gedaan, ik heb een honderd dollar biljet om mee te betalen en vraag of dit een probleem is. ‘ Nee hoor, geen enkel probleem’ gniffelt de oude baas en tovert uit zijn broekzak een dikke stapel wisselgeld te voorschijn.

Het was een ‘once in a lifetime experience’ deze winkel, dat is een ding dat zeker is!

We bezoeken nog even de oude Brewster store, in 1852 gebouwd als kerk. Na de Civil War werd de kerk verkocht aan William W. Knowles die de kerktoren verwijderde en er winkelramen in liet zetten en een veranda aan bouwde. Hij opende zijn nieuwe General Store in 1866. De winkel is sindsdien niet veel veranderd al zijn er in 1989 wel renovatie werkzaamheden gedaan.

Een geweldige winkel, ook hier kijk je je ogen uit, wat te denken van zo’n oude pinda automaat?

Of deze oude toonbank, of je zo in de winkel van Olsen uit het ‘Kleine huis op de prairie’ stapt.

Ik koop wat ouderwetse snoepjes, de Root beer smaak bevalt Alex zo goed dat ik nog een keer terug ga om nog wat meer te kopen.

We rijden terug naar Hyannis dat op een mijl hier vandaan ligt om het JFK museum te bezoeken. De Kennedy’s (Rosé en Joseph) kochten hun Hyannis Port zomerhuis in 1928. 

John F Kennedy was het gelukkigst als hij in Hyannis was, waar hij zichzelf kon zijn en kon ontspannen door te zeilen en tijd met familie door te brengen.

Best wel weer indrukwekkend om te zien en te luisteren naar speeches, een bezoek aan Ierland waar de familie vandaan kwam en de vele familiefilmpjes van hoogte- en dieptepunten.

We maken nog een wandeling door het centrum van Hyannis.

En rijden dan naar het Veterans  Memorial park waar een herdenkingsmuur is gebouwd ter nagedachtenis aan JFK.

Het park loopt vol ganzen, het zijn net waakhonden….

Het Korea memorial met rondom gedenksteen van inwoners van Hyannis die dienden in de diverse oorlogen.

De huizen langs de kust zijn stuk voor stuk plaatjes.

Soms zelfs met een eigen vuurtoren in de tuin.

We rijden nog even naar de Compound van de Kennedy’s aan Merchant Avenue, maar er staat (begrijpelijk) een bordje dat het een ‘private road’ is . De drie huizen van Rosé en Joseph, John F en Robert Kennedy worden dus zo aan het oog onttrokken. Momenteel woont alleen Ethel, Roberts weduwe er nog. 

Dichterbij als dit vanaf het strand kom je niet.

We hebben nog één ding op ons lijstje staan om te doen, dat is eten bij Skipper Chowderhouse, een restaurant uit 1936. En Triple Crown winnaar voor de beste Clam Chowder.  Of Chawdah zoals ze hier zeggen.

We besluiten beiden natuurlijk voor de Chowduh te gaan en dan gelijk de Lobster roll er maar achteraan. We kunnen immers toch niet in Cape Cod zijn geweest zonder kreeft te hebben gegeten.

Alex maakt onverwacht een foto terwijl ik me al zit te verkneukelen op de heerlijke maaltijd…..

En die stelt niet teleur, de Chowder is romig, dik en goed gevuld. 

En de Lobster is verrukkelijk! 

Een heerlijk laatste maal hier voor we morgen weer verder reizen.

We stoppen nog even bij een klein meertje hier vlak bij voor een korte wandeling, even de benen strekken na het eten.

Heerlijk rustig, alleen wij en twee witte zwanen, een goed besluit van onze laatste dag op mooi Cape Cod.

Happy Travels!

Yvonne