USA 2024 - dag 7 - Terug naar het zuiden - st. George/Washington

 Het is nog vroeg, 07.00 uur, als we weg rijden uit Springville. Bij Spanish Fork rijden we de Canyon in en wordt het al snel licht. Na een poosje moeten we in de remmen voor 3 overstekende herten. Deze hebben het gelukkig gered. Velen redden het niet gezien de vele dode herten die we langs de weg zien liggen. Elke keer draait je maag weer om.....

We kunnen in ruim 4 uur over de snelweg naar St. George rijden, maar dat is saai, dus kiezen we weer voor de alternatieve route. Ook al doen we daar bijna twee keer zo lang over. We hebben de tijd......

Als de zon door komt op de koude grond ontstaat er een soort mist, een mooi gezicht die flarden over de vallei.

Onderweg eten we de cake die Shannon ons gisteren mee gaf. We zaten te vol na het eten, maar vandaag smaakte het heerlijk!

De 89 gaat een stuk over in de I 70, verkeer is er bijna niet, wat een feestje om zo te rijden.

Rond 11.00 uur komen we aan in Panguitch, in de remmen voor de quilt shop. Ik weet dat ze hier echt alle stoffen van Lori Holt verkopen en ik heb Jacqueline beloofd om een backing voor de quilt voor haar kleinzoon mee te nemen.

De stof was zo gevonden.....als je het hier niet vindt....

Van Alex had ik nog wel wat langer mogen shoppen, hij zit heerlijk op een bankje in de zon.

En zo zit je in de zon te genieten en zo rijdt je in de sneeuw. We besluiten via de 14 te rijden. De vorige keer dat we hier reden was de weg helemaal besneeuwd. Het heeft ons toen uren gekost om de berg over te komen. Nu ligt er wel sneeuw, maar de weg is mooi droog en schoon.

Het is weer een prachtige rit naar één van onze favoriete plaatsjes, Duck Creek. Altijd weer leuk om hier terug te zijn. En voor een late lunch schuiven we graag aan bij Aunt Sue's

Het is een dorpje van niks, maar het heeft iets.....

Een stukje buiten het dorp ligt Navajo Lake.

Stijf bevroren en bedekt met een laag sneeuw, het zou een mooie schaatsbaan kunnen zijn.

We rijden tot op een hoogte van ongeveer 2700 meter voor we gaan dalen.

We rijden langs Cedar Breaks NM, ook mooi zo in de wintertooi.

Het laatste stuk van de route richting Cedar City is prachtig, het is weer GENIETEN met hoofdletters van deze rit.

Bij Cedar City komen we dan toch uiteindelijk op de I 15 terecht richting het zuiden. We besluiten om even naar Kolob Canyon te rijden. Dit is het minder bekende deel van Zion NP en de ingang ligt vlak naast de snelweg. Eerst even stoppen bij het Visitor Center om onze NP pas te laten zien waarmee we het park in mogen.

We boffen dat het tot nu toe een milde winter is hier met niet veel sneeuw, vaak is het park gesloten een groot deel van de winter door de sneeuw.

Een aantal jaren geleden waren we hier ook en liepen we het Taylor Creek Trail, een flinke wandeling waarbij we geloof ik 28 keer de de Creek overstaken, en dat twee keer, heen én terug. 

Nu rijden we naar het eindpunt voor het Timber Creek Overlook Trail.

Het pad is hier en daar wat modderig, waarschijnlijk door de gesmolten sneeuw, maar het is een mooie wandeling.

Met fantastisch uitzicht.

Je wordt er stil van, die overweldigend mooie natuur, de rust en de ruimte hier. Het blijft je elke keer weer verbazen.

We rijden het laatste stuk naar St. George waar we even na 16.00 uur aankomen. Ik heb afgesproken met Lisa, een longarm quilter die de quiltgroep van Connie heeft aanbevolen. Ik heb mijn 'Stars upon Stars' top bij haar gebracht. Altijd een spannend momentje om een top uit handen te geven.

Nog een klein stukje rijden naar Washington naar onze Airbnb. Onderweg zien we opeens zwarte rookwolken opstijgen links van ons. Even later lijkt het weer meer voor ons te zijn, ergens langs de weg. Dat blijkt te kloppen, we rijden langs een woonwijk en één van de vrijstaande huizen langs de weg staat in lichterlaaie, de vlammen slaan uit het dak. Wat een bizar gezicht, arme familie. Het zal je gebeuren.

We hebben er een mooie en flinke rit op zitten, een heerlijke volle dag.

Als we het pad oplopen naar ons verblijf voor de komende tijd voelt het een beetje als thuiskomen. We verbleven hier eerder en het is een fijne plek. Cril, de eigenaresse komt ons begroeten. Leuk om elkaar weer te zien. Ze verteld hoe geweldig ze het vond dat mijn quiltvriendinnen Conny en Maija afgelopen september ook bij haar verbleven.

Al snel is de auto uitgeladen en kunnen we ons installeren voor de komende tijd.

Dat gaat helemaal goed komen hier. Een fijne plek om de avonden door te brengen.

Happy Travels!

Yvonne