USA 2024 - dag 14 en 15 - Sterrenquilt en Snow Canyon

Dinsdag 6 februari 

De storm die California al dagen teistert en daar een spoor van vernieling achterlaat, daar krijgen we hier een klein staartje van mee nu het naar het noordoosten trekt. Dat betekent hier alleen dat er af en toe een bui valt, meer niet gelukkig dus we mogen niet klagen.

Het plan om naar Snow Canyon te rijden voor een wandeling laten we maar even varen, er staan nog wel wat andere dingen op ons lijstje om te doen. We rijden eerst even naar de DI (Deseret Industries) een hele grote kringloop die hier overal in de staat te vinden is in de steden.

Hier vind ik altijd wel wat leuks, al is het maar een quiltboek of zo.... Nu valt mijn oog op dit bronzen beeldje, de houten voet waar het beeldje op rust is wat lelijk, maar dat is gemakkelijk op te knappen. Voor $ 2,- mag het mee naar Nederland.

Maar waar we eigenlijk voor kwamen, en niet voor het eerst.... een extra carry-on voor de terugweg. We hebben weer iets te veel mee terug te nemen dus maar even wat extra bagageruimte creëren 

Een extra koffertje is snel gevonden, keuze genoeg. Alex test nog wat stoeltjes, maar die kunnen niet mee.

Daarna voor de laatste keer even naar de Walmart, nog een paar laatste aankopen van ons lijstje afgestreept.

Soms vraag je je af, waarom moeten wij zo veel betalen voor een tv in Nederland? 

We eten wat bij Cracker Barrel.

En rijden dan door naar de mooie wijk Bloomington in zuid St. George waar Lisa woont die mijn sterrenquilt heeft gequilt. Helemaal klaar en getrimt, alleen de binding er nog even op maken thuis.

Woensdag 7 februari. ik weet dat mijn tante Corrie altijd trouw mijn blogjes leest. Lieve tante Corrie, gefeliciteerd met uw 89e verjaardag!

We rijden vanmorgen even naar Connie en Mike, ik heb beloofd dat ik mijn quilt even zou komen showen en dan kunnen we gelijk even gedag  zeggen. 

Ik ben blij met hoe Lisa de quilt heeft gequilt. 

We brengen nog even gezellig wat tijd samen door en als het gesprek op de Civil War komt, een onderwerp waarin Mike lezingen geeft, vertel ik over onze bezoeken samen en met de quiltgroepen aan Gettysburg. Mike verteld dat hij daar vaak in de rol van Joshua Chamberlain kroop en op Round Top Hill in Gettysburg voorlichting gaf.

Joshua Chamberlain was een college professor uit Maine (hij sprak 9 talen) die dienst nam tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog voor de Union Army en opklom tot de rang van Brigadier Generaal. 

Wat een verhaal weer, Gettysburg is zo'n speciale plek en wij hebben ook vaak de vrijwilligers in uniform mogen ontmoeten op Round Top die daar de bezoekers een lesje in vaderlandse geschiedenis geven op een leuke manier.

Ook de quilt even laten zien bij Cril onze Airbnb host.

Cril heeft een groentekas in haar tuin waar ze van alles verbouwd en is bezig een salade te maken voor een bijeenkomst. Ze vraagt of we ook wat willen proeven, de hoofdbestanddelen van de salade zijn de bladeren van bloemkool en broccoli. Hoe bijzonder, dat is iets dat (bij ons in ieder geval) altijd wordt weggegooid. Ik ga er nu anders naar kijken, want dit is heel goed te eten. 

Cril laat ook nog even een quilt zien die ze heeft laten quilten, de top met jaren '50 stofjes is een familiestuk, maar was nooit afgemaakt. Erg mooi geworden, ik hou van een Churn Dash blok.

Het lijkt wat op te klaren tegen de middag en daarom rijden we alsnog richting Snow Canyon in Ivins ten noordwesten van St. George. 

Helaas, als we in Snow Canyon aankomen zien we een donker lucht naderen en begint het weer te regenen.

Even de bui afgewacht tot het weer droog wordt na een minuut 10.

Onmiddelijk ontstaan er beekjes die het water afvoeren naar lager gelegen gebieden.

Hier en daar is het behoorlijk nat, maar door de stenen te gebruiken om op te stappen, blijven de voeten droog.

Voor de natuur is het natuurlijk geweldig die regen, al het water dat valt is hier welkom.

Het pad is hier en daar echt ondergelopen, maar we nemen gewoon een by-pass.

We lopen het Lava trail, een heel bijzonder landschap weer hier te midden van de rode zandsteen. 

Het is goed oppassen waar je je voeten zet, want het is nergens vlak.

Als het toch weer gestaag begint te miezeren, besluiten we toch maar om te draaien. Je weet nooit hoe hard het kan gaan regenen. Gelukkig blijft het bij een miezer, al wordt je daar ook behoorlijk nat van als je er een tijdje in loopt. Maar dat geeft niet, ook in de regen is het genieten om hier te wandelen in deze mooie en bijzondere omgeving.

We rijden de weg terug door Snow Canyon, een park waar heel veel wandelingen te maken zijn.

We besluiten door te rijden naar Kayenta Art Village, daar zit een geweldig restaurant waar we jaren geleden al eens aten. Helaas het blijkt gesloten, op zoek naar een alternatief. Ik had ook goede reviews gelezen over het Canyon Breeze restaurant op het Red Mountain Resort in Ivins.

Dus daar even heen gereden, het ligt op een groot exclusief vakantie resort.

Het is er rustig  zo tussen lunch en diner in, maar hier kan je op elk moment eten dus zijn we welkom, alleen de tafel naast ons is bezet door twee dames.

Als deze dames het restaurant verlaten en langs onze tafel lopen vraagt een van hen of wij misschien Nederlands spraken met elkaar. Ze had de taal herkend omdat haar Opa uit Nederland naar Amerika was geëmigreerd. Zo kom je overal weer Nederlandse nazaten tegen.

De lunch was heerlijk, speciaal voor Ramses even foto's gemaakt van onze borden. Ramses, je ziet wel welk bord van Alex was denk ik?

Ondanks de regen toch weer een goed gevulde en mooie dag gehad, en over gevuld gesproken; de koffers worden gepakt, kijken of alles past. Morgen zit onze tijd hier er helaas weer op. We rijden weer terug naar Las Vegas. 

Happy Travels!

Yvonne