Herfst......

 Bbrrr..... het was wel even wennen hoor afgelopen week. Van de zomerse temperaturen in Missouri naar het frisse en natte Nederland. Winterjassen weer van zolder gehaald, en zelfs de handschoenen alweer gebruikt op de fiets.

Gelukkig naast weer aan het werk (zo geen zin in.....) ook gezellige dingen op de agenda.

Donderdag was er naast de Bee in de avond, eerst 's ochtends het Quiltcafé in de Bibliotheek.

Het was weer gezellig met elkaar. Elke keer zie of hoor je weer iets nieuws en zo leer je weer iets, doet ideeën op en stimuleren we elkaar.

Marguerite was de winnares van de 'give-away' van het 1000e blogje. En omdat ze familie is van Jacqueline leek het ons leuk om even naar Friesland te rijden en de gewonnen prijs zelf te brengen. Dus reden Jacqueline en ik vrijdagochtend de afsluitdijk over naar het piepkleine Friese dorpje waar Marguerite woont. 

Bij binnenkomst zagen we direct een ontzettend leuk tafereeltje in de tuin, honderden mussen en spreeuwen die vochten om al het voedsel dat in de tuin te vinden is. Een waar walhalla voor vogels daar bij Marguerite.

Op tafel lagen voor ons een heerlijke Friese lekkernij, Keallepoat (kalfspoot) een koek die lijkt op een combinatie van taaitaai en kruidkoek. Overheerlijk! Er is inmiddels geen kruimel meer van over. 

Onder het genot van een lekker kopje koffie en thee en zelfgebakken appelcake bewonderden we de quilts van Marguerite.

Zo mooi allemaal, ik zie de kunstwerken die ze maakt altijd langskomen op haar blog, maar in het echt natuurlijk vele malen mooier.

Even later schoven ook Grietje en Cora aan tafel aan. Zo gezellig, want ik ken ze van de AQR waar ze te gast waren. Marguerite had gewacht tot zij er waren om haar Goodie Bag uit te pakken. 

Ook Cora en Grietje hadden mooie quilts meegenomen, daar hadden Jacqueline en ik dom genoeg niet aan gedacht. 

Wat een geweldige quilts maken deze Friese dames allemaal! 

Ik weet zeker dat Jacqueline en ik weer wat w.i.m.'s aan ons lijstje hebben toegevoegd.

Deze tulpen quilt was Grietje aan het maken toen ze te gast was bij de AQR. Nu helemaal af en zo leuk!

Het was een supergezellig dagje daar in Friesland.

En als je hier in huis Friesland zegt, dan zeg je o.a. Bruine Bonen soep. Naar recept van mijn tante Geertrui uit Friesland, al jaren een favoriet hier. De eerste pan van 7 liter is al weer gemaakt. 

En als je Bruine Bonen soep zegt dan zeg je ook schaatsen, die twee horen ook bij elkaar. De eerste wedstrijden zijn weer begonnen, de kwalificatie voor de Wereldbeker. 

Genieten weer van drie schaatsdagen op TV. Quiltwerkje bij de hand, de sterren schieten al lekker op!

Vanmiddag beginnen aan de laatste halve ster, dan zijn ze af! En dan verder met de midden blokken, ook weer een leuk klusje.

Happy Stitching!

Yvonne

Vakantie USA - dag 22 - naar huis en de winnaar!

 Zoals altijd is er een tijd van komen en van gaan. En die tijd van gaan was voor ons afgelopen vrijdag aangebroken. Omdat we pas om 15.30 moesten vliegen, konden we tot de dag van vertrek in ons huis in Osage Beach verblijven. Tijd genoeg om naar het vliegveld te rijden, een rit van ongeveer 4,5 uur als je niet over de snelweg gaat zoals wij.

We vertrekken als de zon bijna op is, het begint al te schemeren om even na zeven uur. Niet voor niets dat we dat doen, we willen niet in het donker rijden. De wegen liggen hier echt vol met herten, wasbeertjes, eekhoorns, gordeldieren, dassen etc. allemaal slachtoffers van nachtelijke aanrijdingen.

We zijn het resort nog niet af of we hebben al twee herten gespot. Gelukkig blijft het daarbij....

Net over de helft van de rit stoppen we in Warrensburg voor het ontbijt, inmiddels hebben we vooral trek in koffie.

En een laatste 'all American breakfast' gaat er ook nog wel in.....

We genieten van onze laatste rit door Missouri, het landschap, de bossen, de boerderijen met de vele oude schuren, en de vele heuveltjes op en heuveltjes af.... 

En dan is het echt op en leveren we de huurauto weer in en pakken we  de shuttle naar de vertrekhal.

Het gaat voorspoedig allemaal, koffers afgeven, security en dan richting de juiste vertrekhal.

Ruim op tijd dus nog tijd voor koffie...

We vertrekken op tijd....dag Missouri.....

Na een uurtje vliegen doemt Chicago onder ons op....gigantische stad met alle buitenwijken natuurlijk.

En ook Downtown Chicago ligt er mooi bij in de late middagzon. dat is genieten vanuit het vliegtuig zo een uitzicht.

We maken nog een rondje over Lake Michigan, waarschijnlijk even tijd winnen voor we mogen landen.

En dan vliegen we nogmaals over Chicago, maar dan van de andere kant, soms zit het mee!

Zo leuk om te zien hoe de huizen er net buiten het centrum uit zien, oudere, kleinere huizen, dicht op elkaar.

Hoe meer we van het centrum af vliegen, hoe groter de huizen worden....

En hoe meer ruimte er is rond de huizen.

Even overstappen en zoals gewoonlijk in Chicago in de 'wachtrij'. Heel druk vliegveld en je staat bijna altijd in file te wachten tot je beurt om op te stijgen. Gelukkig halen ze die tijd in de lucht altijd wel weer in. En Chicago in het donker is ook heel mooi om te zien.

Dankzij een klein blauw pilletje het grootste gedeelte geslapen en pas boven Ierland weer wakker geworden, dan wordt het al snel weer licht en breekt de bewolking als we boven de kust van Norfolk vliegen.

En als je dan deze groene grasmat weer ziet verschijnen onder je dan weet je dat je bijna thuis bent.....

Ook goed om weer thuis te zijn. De poezen waren weer blij, en wij dat ze zo goed zijn verzorgd door de buurvrouw die dat met liefde doet en er eigenlijk niets voor wil hebben. Dat is dan dus lastig om haar toch met iets te verrassen voor de goede zorgen. 

Ik had gevraagd of ze misschien een quilt wilde hebben die ik heb gemaakt en dat wilde ze gelukkig wel. Had een stapel klaar gelegd voor we weg gingen zodat ze in alle rust kon kiezen en dat is gelukkig gelukt. Ze heeft de 'Round Robin' uitgezocht, fijn dat ik haar daar een tegenplezier mee kan doen. 

Alles is weer uitgepakt, dan komt er weer van alles uit de koffer zoals deze aquarel. Ik zag dit werkje bij de Goodwill (kringloop) in Bella Vista. Kocht hem niet direct, maar was er wel van gecharmeerd. Wel maakte ik een foto van de achterkant, daar zit een sticker op met de naam van de kunsthandel en de naam van de artiest. Even gegoogeld en het bleek te gaan om de in 2020 overleden Corinne Hartley. 

De volgende dag toch maar weer even gestopt bij de Goodwill en voor nog geen 5 euro mocht dit schattige werkje met me mee, ben er erg blij mee.

Ook alle aankopen voor familie en vriendinnen zijn veilig mee terug gekomen. Alle bonnetjes er weer bij zoeken en dan gaat het de komende tijd wel weer worden gebracht of opgehaald door deze en gene.

En dan heb ik nog een belofte in te lossen, ik heb een paar leuke dingen gevonden tijdens onze vakantie voor de give-away van het 1000e blogje. Het was zo leuk om al jullie reacties te lezen op onze avonturen, en het waren er veel, dat waren een hoop namen om te schrijven. Helaas ook een aantal anonieme reacties, die konden helaas niet meedoen. De winnaar is dit keer Marguerite geworden. Gefeliciteerd Marguerite, wil je me een mailtje sturen?

Je goodie bag staat voor je klaar!

Happy Stitching!

Yvonne

Vakantie USA - dag 21 - Lake of the Ozarks SP 2

 We rijden vanochtend nogmaals naar het Lake of the Ozarks State Park.

Het park heeft een aantal ingangen, gisteren waren we aan de rechterzijde van het park voor een aantal wandelingen.

Nu kiezen we voor een andere ingang, aan de linkerzijde van de kaart, we willen het Rocky Top Trail nog lopen.

Het is niet moeilijk een trail te volgen, gewoon op de goede kleur letten. Hier is het makkelijk, op dit stuk loopt alleen de gele kleur. De route loopt in een soort 8, je kunt een klein rondje lopen of de hele 8.

Het pad begint hier en daar pittig, maar we gaan natuurlijk wel voor het hele rondje.

Een stuk loopt door een open veld.

De vogels cirkelen weer met vier, vijf of zes tegelijk boven onze hoofden, later zullen we ze van dichtbij zien en eindelijk weten wat voor vogels we zien vliegen.

Heerlijk afwisselend is het weer, soms een wat makkelijker stuk en dan weer een stuk steil omhoog of omlaag.

Wel zorgen dat je voldoende drinkt onderweg, het is dan wel half bewolkt vandaag, maar de temperatuur is nog een aangename 23 graden dus je verliest het nodige vocht bij inspanning.

Sommige stuken lopen langs een van de armen van Lake of the Ozarks. Soms loop je bijna op waterniveau en dan weer een stuk hoger met steile kliffen.

Dat zorgt dan weer wel voor mooie uitzichten, heerlijk hoe rustig het meer nu is, ik kan me voorstellen dat het in de zomer met alle boten op het meer een stuk drukker is, we hebben inmiddels al zeker tien jachthavens gezien en dat is vast nog maar een fractie....

De doorkijkjes naar kleine uitlopers van het meer zijn prachtig, al is het op de foto niet zo goed te zien dat er water ligt.

Hier en daar een vissersbootje, lekker relaxed zo dobberen op het meer. Ik kan me voorstellen dat het als je van vissen houdt ook genieten is.

Op het parkeerterrein zagen we al een vijftal Van's staan (12-persoons busjes). De Mennonites rijden daarin, en onderweg komen we een groep jongens tegen waarvan er slechts één het Plautdietsch sprak, een taal die lijkt op een mengelmoes van Duits en Nederlands.  De Mennonieten (Mennonites in Engels) zijn rond 1540 genoemd naar priester Menno Simons uit het Friese Witmarsum. Hij was een katholiek priester die zich bekeerde tot het anabaptisme. De Conservatieve Mennonieten maken wel gebruik van auto's telefoons, elektriciteit etc. 

Ik zie nu dat ik qua outfit wel heel goed in de omgeving pas vandaag met mijn blouse.

Als we terug komen bij de parkeerplaats wordt de lunch geserveerd, overal in de parken zijn altijd grote 'shelters' waar tafels staan, alsook picknick tafels buiten. Mensen nemen vaak grote koelboxen met eten mee. De heren hebben al opgeschept en de dames wachten hun beurt af......

Heel ouderwets, maar ik weet dat dit zo'n veertig jaar geleden toen ik in Spanje woonde ook nog heel normaal was dat de vrouwen als laatste aten. Kunnen wij ons niet meer voorstellen nu toch?

Er wordt ook gescheiden gegeten, de jongens apart van de meisjes.

Deze twee meisjes hebben een plekje gevonden bij onze auto, lekker in de zon.

Ook wij rusten even uit na de wandeling, even een granola reepje naar binnen werken en nog wat drinken voor we verder rijden.

We rijden naar de Bagnell dam, die in 1931 de Osage rivier afsloot waardoor het Lake of the Ozarks ontstond. De 45 meter hoge betonnen zwaartekrachtdam werd gebouwd om waterkracht op te wekken in de Osage Powerplant. Het is 775 meter lang, inclusief een 160 meter lange overlaat. De dam levert stroom aan 42.000 huishoudens en ligt in het stadje Lakeside.

We rijden over de dam heen en komen den op de 'Strip' uit een soort toeristische straat met allerlei souvenirwinkels, restaurants en een paar (inmiddels) vervallen motels.

Het is een beetje vergane glorie, het was vast in de vorige eeuw een attractie hier bij de dam, maar nu niet meer. Wij komen voor Stewart's,  met zoals ze zelf zeggen; home of the biggest Cinnamon buns on the Lake. 

Beroemd sinds 1953, wat ook wel te zien is aan het oude gebouw, zo leuk! En mensen van over de hele wereld weten Stewart's te vinden.

We zien de 'buns'  (kaneelbroodjes)langskomen, andere toeristen in de hoek bestellen ze, een halve bun is al zo groot als een halfje wit.....toch maar niet..... je krijgt er wel standaard een 'doggy bag' bij om de rest mee naar huis te nemen.

We rijden weer terug over de dam en slaan nog even af voor het uitzicht op de dam.

Nou, je moet goed kijken, aan de linkerkant, deels achter de bomen ligt de dam en daarachter de 'Strip', die is nog wel te zien. De bomen nemen het uitzicht langzaam over na al die jaren denk ik.

Een stukje verder nog een afslag....

Hier een goed zicht op de Osage river en de dam. 

Er zitten heel veel vogels aan de waterlijn, je ziet ze bijna niet omdat er ook veel zwarte rotsen liggen, maar als je goed kijkt....Het zijn zwarte gieren blijkt nu. wist niet dat deze vogels in groepen leven. 

Langs de weg zien we er ook een paar zitten, indrukwekkend groot.

Voor het laatst zien we hier vanavond de zon onder gaan, koffers pakken geblazen, morgen is het weer tijd om naar het vliegveld in Kansas City te rijden. Wat hebben we een fantastische weken gehad hier in Missouri en Arkansas. 

Happy Travels!

Yvonne