USA 2022 - dag 13 - Carlsbad Caverns NP

 Het is maandag hier, en al weer een stralende zonnige dag in New Mexico. Hoe kan het ook anders in een staat die voor het grootste deel een woestijnklimaat heeft.

We gaan ontbijten in het Pecos River Café.

We houden van die local restaurants waar het eten meestal veel beter is dan in de keten restaurants.

En hier is de check ook weer lekker ouderwets. Inmiddels kunnen we deze wel lezen. 

Na het ontbijt hebben we nog even tijd voor we naar de Carlsbad Caverns rijden, ons doel van vandaag. We hebben een tijdslot van 10.30 tot 11.30. Het is 46 km rijden vanaf Carlsbad naar het National Park.

Vlak voor de afslag er naar toe, spotten we deze Watusi runderen met hun enorme hoorns. De dame links op de foto had geen zin in belangstelling en priemde haar hoorn door het hek in, we konden nog net achteruit springen.

Deze knul was meer relaxed. Ach, lijkt hij te denken, een foto van mij, ik sta er toch mooi op?

Dan rijden we het park binnen maar dan is het nog een klein kwartiertje rijden naar de Caverns

Daar kunnen we kiezen, met de lift of lopend naar beneden. We kiezen uiteraard voor lopend al weten we dat dit alleen voor de heenweg geldt. Terug gaat het de lift worden.

Voor je werkelijk afdaalt, wordt je opgevangen door een Ranger die je de 'do's' en 'don'ts'  uitlegt. We zijn met drie personen in ons groepje. Wij en Dan, een weduwnaar uit Phoenix. Hij vraagt of hij met ons mee mag lopen, hij is nogal nachtblind zegt hij. Nou dat treft, dat ben ik ook, de lamme helpe de blinde......

De afdaling is niet misselijk, we zien een gapend gat waar de switchbacks naar toe lopen.

Het is behoorlijk steil en je moet jezelf af en toe echt inhouden om niet te snel te gaan. Niet goed als je al toe bent aan een of twee nieuwe knieën! 

Alex gaat sneller naar beneden en ik klets ondertussen wat met Dan. Hij vraagt een aantal maal of we het echt niet erg vinden dat hij met ons meeloopt. Natuurlijk niet, geen probleem, het moet juist fijn zijn als je alleen reist om af en toe even een praatje te hebben met iemand. 

Hoe dieper we komen, hoe meer we verbaasd zijn over wat we zien.

Het pad dat we volgen is goed begaanbaar en vlak, gelukkig maar, want ik zie heel vaak echt niet waar mijn voeten zijn, laat staan waar ik ze neer zet.

Deze formatie heet de Walvisbek.

Gelukkig is er bijna overal een railing waar je je aan vast kunt houden bij het afdalen. Op de foto lijkt het allemaal lichter dan het in werkelijkheid is.

En het blijft maar doorgaan, steeds dieper en dieper. 275 meter is best lang, steeds kom je in een ruimte en denk je; 'we zijn er', maar dan dalen we toch weer verder af.

De ene kamer na de andere....

Stalagmieten, stalactieten, het is werkelijk sprookjesachtig mooi en als je denkt dat je alles hebt gezien  komen we beneden aan in de Big Room. Dan weet je helemaal niet meer waar je moet kijken, zoveel moois!

Van piepkleine stalactieten tot gigantische stalagmieten.

De ruimten zijn gigantisch, het is er heel vochtig en heerlijk fris.

De kleuren in een ondergronds beekje, onwerkelijk bijna.

Het is een behoorlijke tippel, maar ik zou uren en uren door kunnen gaan, hier krijg je niet snel genoeg van.

Deze formatie hieronder heet het poppentheater, zo fijntjes en klein allemaal.

Nog een laatste blik achterom, voor we de grot gaan verlaten, wat een wonderlijk, magisch, onwerelds iets hebben we weer mogen zien vandaag.

De lift brengt ons in record tijd 275 meter omhoog en dan komen we weer buiten in 30+ graden.

Op de terugweg maken we nog een aantal stops zoals hier voor een korte wandeling.

Droog, dor, maar er bloeit en groeit toch van alles.

En de beloning is een prachtig uitzicht op de weg richting de uitgang van het park.

Even verder nog een parkeerplaatsje, Alex geniet even van de zon en ik loop een pad af.

En kom bij een vennetje, we hebben al behoorlijk grote uitwerpselen zien liggen dus er leven hier grotere dieren dan je zou denken, die hebben hier een mooie drinkplek.

Honderden vlinders vliegen er en dit is het verzamelpunt volgens mij, voor de gele vlinders.....

En de blauwe, wel strikt gescheiden om wat voor reden dan ook, bijzonder.....

Nog even wat boodschappen gedaan en thuis gebracht, ook wat kattenvoer gehaald voor de vele poezen en katers die hier lopen. Geen idee of sommige een thuis hebben, maar een aantal zijn best mager. Deze is vandaag al twee keer komen eten.

Even gekeken op internet waar we willen gaan eten en we kiezen voor de Lucky Bull Grill, gevestigd in het oude stadhuis.

Dat was een beste keus, echt heerlijk gegeten. We hadden ook niets meer gehad dan water sinds het ontbijt en hadden best wel weer trek. De kip voor Alex.

En de zalm voor mij.

Aan het eind van onze straat is een meer, Lake Carlsbad, met strandje, sportvelden etc. Daar maken we na het eten nog even een wandeling, goed voor de vertering.

Aangename plek voor een avondwandeling, en we zijn niet alleen, veel wandelaars en joggers langs de oever.

Als we na onze wandeling onze straat weer inlopen.....

gaat de zon net onder....

Een mooi besluit van een prachtige dag die we niet snel zullen vergeten!

Happy travels!

Yvonne