# 38 Vakantie USA dag 1 - Amsterdam - San Diego

Amerika reis nummer 38, wat ben ik toch een bofbips! Voor Alex wel een aantal minder, ik denk niet dat hij ze heeft geteld, maar dit keer gaan we weer samen op reis dus er komt er ook voor hem weer een bij. 

Woensdagochtend, na dagen van horrorberichten op het journaal over lange, hele lange rijen en gemiste vluchten, kunnen we er alleen maar het beste van hopen, We zijn burgerlijk ongehoorzaam want al om 09.30 in de parkeergarage op Schiphol om de auto te parkeren.

Zo, die staat, nog even een paar foto's gemaakt van waar en hoe de auto staat en dan nemen we de Shuttle naar de vertrekhal. Nou ja, naar de aankomsthal eigenlijk want daar wordt je gedropt met je bagage en dan mag je zelf naar de vertrekhal lopen. Ik snap het wel, dit gaat natuurlijk sneller, ze droppen mensen af en nemen terugkerende klanten direct weer mee terug. Geeft niet, we hebben de tijd en lopen naar vertrekhal 3 waar het zowaar uitgestorven lijkt. Er zijn enkele balies open en we mogen eigenlijk pas over een klein uur inchecken maar we wagen het er op. Geen enkel probleem, om 10 uur zijn we ingecheckt.

Nu op zoek naar de rij aan de andere kant van de hal, die is lang, maar staat niet buiten en het loopt eigenlijk best wel vlot door. Om 11.30  uur zijn we door de security en douane en we vliegen pas om 14.50 uur. Dat is niet erg, op Schiphol is altijd van alles te zien. 

Eerst maar eens koffie en een laat ontbijt.

Alles verloopt verder vlotjes, we vertrekken op tijd en vliegen nu eens niet direct de Noordzee over richting Engeland maar over het IJsselmeer, Groningen en enkele Duitse wadden eilanden richting Noorwegen. Voor ons een ongebruikelijke route, maar het is dan ook onze eerste rechtstreekse vlucht naar San Fransisco. We volgen de westkust van zuid Noorwegen een poosje.

En dan ten noorden van IJsland tot we bij Groenland aankomen. We zien dat we het plaatsje Ittoqqoptoormiit overvliegen een gigantisch fjord in, echt schitterend om te zien dit besneeuwde landschap rond  het flord.

Helaas is de kwaliteit van de foto's wat minder door de zon die in het raampje schijnt. Gigantische gletsjers glijden onder ons door. Het is de aandacht verdelen tussen films en uitzicht.

We zitten lekker ruim, hebben drie stoelen voor ons samen en omdat Alex altijd graag bij het gangpad zit, heb ik het uitzicht. Tijdens de reis heb ik de laatste film van Downton Abby gezien, Jaws (toch weer spannend gek genoeg na al die jaren) de laatste Top Gun en een film met Olivia Colman (top actrice) The lost daughter. 

Intussen zijn we aangekomen in Canada en vliegen we over Alberta met grote lappendekens van agrarische bedrijven en meanderende riviertjes

En dan het Amerikaanse luchtruim binnen, altijd een mooi moment, over de staat Washington en dan zie ik de Columbia River liggen op de grens van Washington en Oregon.

Na 11 uur wordt de landing ingezet naar San Fransisco, twee uur de tijd om over te stappen naar de volgende vlucht.

Dat gaat goed, wel lange rijen voor de douane, maar het voordeel is dat je niet op je koffer hoeft te wachten,  want die liggen al op de band. Deze weer afgegeven bij de bagage drop off en de security check gaat ook vlotjes. Dan op zoek naar de juiste terminal en gate en na een wandeling komen we op tijd aan en kunnen vrijwel direct boarden.

Verder gaat het langs de kust van California richting het zuiden, de zon gaat onder en hier en daar zien we wat lichtjes langs hwy 1,

En hoe dichter we bij Los Angeles komen, hoe meer verlichting. we vliegen van noord naar zuid over de gigantische stad, beter vanuit de lucht als met de auto vinden wij, we zijn geen fan van LA.

Op San Diego kunnen we de koffers ook direct van de band halen en de shuttle naar de rental cars terminal staat al klaar. Soms zit het mee.....

Als ik de Alamo ruimte binnen stap staat er al een jonge man enthousiast naar me te zwaaien. Alex haalt ondertussen de koffers uit de bus en de jongeman vraagt enthousiast hoe de vlucht was en of ik een lange reis achter de rug heb gehad. Ik vertel dat we uit Amsterdam komen en hij kirt: "O Amsterdam, geweldig! Dan heb je wel een hele reis achter de rug, en je ziet er nog zo goed uit!" Dan gaan bij mij de haren in mijn nek al een beetje overeind staan.....

Ik geef hem onze voucher en als hij vraagt om creditcard, rijbewijs etc, zeg ik hem dat we alleen de one-way kosten nog moeten voldoen. Even later krijg ik een printje onder mijn neus van de uiterst vriendelijke jongeman. Of ik even 4 paraafjes en een handtekening wil zetten, hij heeft echter wel bijna 300 dollar te veel berekend. Ik zeg dat ik hier niet mee akkoord ga en dat ik alleen de one way kosten betaal de rest is al geregeld bij de boeking. Oh ja, foutje excuses, er komt een nieuw printje aan, hij blijft uiterst vriendelijk. Deze keer heeft hij er nog wel ruim 80 dollar tax (belasting) bij gerekend. Weer fout, ik heb een voucher met een bedrag er op, dat betaal ik en geen dollarcent meer. Hij zucht een keer, maar blijft vriendelijk, al komt er als ik tegen Alex in het Nederlands zeg: drie keer is scheepsrecht wel een snibbig; 'Yeah, whatever' uit. 

Pech voor hem, niet gelukt deze toeristen een poot uit te draaien, ik heb er zo'n hekel aan dat ze dat maar blijven proberen, daar zou eens wat strengere wetgeving op mogen worden toegepast, het is gewoon oplichting!

Maar goed, hij bleef vriendelijk maar heeft toch zijn gram proberen te halen want hij had op de papieren die we meekregen geschreven 'Midsize SUV' terwijl we een Intermediate hebben geboekt, dat is één slag groter. In eerste instantie wilde men ons daarom in de parkeergarage van Alamo een midsize meegeven, maar ook hier bood de voucher en het contract, waar het wel goed in stond uitkomst. Er werd een Intermediate voor ons gehaald. Prima, we wachten wel even. Kwam de jongeman terug met een gratis upgrade naar een full size SUV. Kijk, die jongen snapt wat klantvriendelijkheid is. Mooie bak, maar niet de tijd genomen nog om de auto wat te ontdekken, snel onderweg, we zijn moe.

 Gelukkig was het maar 5 minuten rijden naar ons hotel voor de eerste nacht, precies om 22.00 uur plaatselijke tijd (07.00 uur donderdagochtend inmiddels in Nederland)  kwamen we aan op de kamer.

De temperatuur is nog heerlijk, maar voor ons geen poespas meer, deze oudjes zijn het zat. Alex eet nog een krentenbol en koek, maar ik heb er geen puf meer voor. 

Gewoon, lekker slapen, na nog geen bladzijde te hebben gelezen, vallen de luiken om voor elven dicht, om 3 uur later weer open te gaan.....jetlag zoals gewoonlijk. Vandaar dat ik nu midden in de nacht een blogje zit te tikken. Daar word ik weer een beetje moe van, Het is inmiddels bijna 03.30 uur en ik ga zo nog even mijn mandje opzoeken, kijken of ik nog een paar uur kan slapen.

Vandaag staat er een spannende dag op het programma, waar ik nog niets over kan vertellen, vandaar dat dit blogje ook pas vanavond wordt gepost.....anders verklap ik iets wat al een poos geheim wordt gehouden........

Happy Travels!

Yvonne