USA 2021 - dag 13 - Zion NP

 De dag begon vroeg, na het ontbijt reden we naar Discount Tire en we waren niet de eerste. Er waren al een aantal wachtenden voor ons. Gelukkig ging het toen men eenmaal openging als een speer, er werden aan de balies zeker 6 klanten tegelijk geholpen. Binnen een half uur lag er een nieuwe band om  en waren alle andere banden ook extra opgepompt. We kunnen weer op weg.......

Naar Zion NP vandaag, het is rustig als we Springdale inrijden, niet veel verkeer op de weg.

Al staan er meer auto's dan gebruikelijk  op een winterdag voor de ingang van het park, tenminste op een maandag. Waarschijnlijk omdat er toch al wat mensen kerstvakantie hebben.

Het grote voordeel van Zion bezoeken in de winter is dat je niet met de shuttle mee hoeft want die rijden niet. Fijn zelf rijden, zo zie je veel meer van de prachtige omgeving dan vanuit een shuttle.

We besluiten het trail te lopen naar de Lower en Upper Emerald Pools. Eerst steken we de Virgin river over.

De vorige keer dat we hier waren was de trail gesloten, ze hebben de paden gerenoveerd. 

Overal zien we de cactussen, het blijft bijzonder dat deze bestand zijn tegen de kou, bij ons in Nederland zouden ze kapot vriezen in de winter.

Er ligt hier en daar sneeuw en het pad is op sommige stukken best glibberig, maar het gaat nog goed, al verwens ik het feit dat mijn spikes voor onder mijn schoenen in de auto liggen en niet onder mijn schoenen zitten.

Na een poosje is het hele pad bedekt met een laag sneeuw en ook al ligt er wat zand op, het is daaronder zo ijzig dat het steeds gladder wordt. Als het pad steiler wordt is het niet meer te doen en lopen we terug.

Eerst maar even de spikes uit de auto halen en dan nemen  we het andere pad, over de brug linksaf in plaats van rechtsaf, naar de Middle Emerald Pool.

Het eerste stuk gaat goed, het pad is hier van aarde  en minder glibberig dan het betonnen pad.

Als we hoger komen en ook hier het pad bedekt is met sneeuw heb ik veel baat bij mijn spikes. Alex glibbert nog even verder.....

Maar dan komen we op een punt dat het niet meer te doen is, zelfs met spikes onder je schoenen. Het pad loopt omhoog en mensen komen glijdend en vallend naar beneden. De een na de ander gaat onderuit. We hebben deze wandeling al eerder gelopen in de zomer jaren geleden dus het is niet erg dat we de pools vandaag niet zien. Het was toch wel een mooie wandeling zo met de sneeuw.

 

Grote cactus in de sneeuw vlak naast de afgrond. Het pad loopt het laatste stuk wel erg steil omlaag.

Als we bijna weer terug bij de brug zijn staan deze twee naast het pad, de moeder likt het kopje van haar jong en die gluurt naar ons onder de kop van zijn of haar moeder door.

Ze gaan helemaal in elkaar op en het doet ze niets dat wij op een paar meter afstand staan te kijken.

Zo bijzonder dit, er zijn zoveel van deze Mule deer (ze worden zo genoemd omdat hun oren lijken op die van een muilezel) in Zion en ze zijn totaal niet bang. Ze hebben hier ook niets te vrezen in het park waar niet op ze wordt gejaagd.

We zien ze in de Virgin river....

Ze lopen op de paden......

Of er vlak naast.

We rijden naar het eind van het park.

Het pad bij de Temple of Sinawava is ook glad en glibberig, geeft niet, het is namelijk veel leuker om de rivier te volgen dan het pad.

Het water is vandaag opvallend helder, soms is het echt bijna roodbruin en troebel door al het zand dat wordt meegevoerd maar nu is het zo schoon.

Het is genieten van de wandeling langs de rivier en de mooie lichtval van de zon op het water.

Vanaf de parkeerplaats bij het visitor center lopen we nog een stukje langs de rivier, hier ziet Zion Canyon er weer heel anders uit en is veel wijder.

Van Zion rijden we terug richting Washington, na Springdale rijdt je dan het piepkleine plaatsje Rockville in met slechts ruim 200 inwoners. Als je daar van de hoofdweg afslaat en deze brug overgaat ......

......dan volg je de weg die overgaat in een onverharde weg en dan na een tijdje....

kom je bij het kleine 'spookstadje' Grafton. Er staan slechts een paar huizen nog, maar het is altijd een bijzonder plek om te bezoeken. We zijn er al jaren niet geweest, dus leuk om weer eens een kijkje te gaan nemen. 

Ik had het in eerdere blogjes al over de film 'Butch Cassidy and the Sundance Kid' een deel van de film is hier in Grafton opgenomen.

De school/kerk werd gebouwd in 1886. Alonzo H. Russel bouwde het huis hieronder in 1862 en woonde er tot 1910. Toen Alonzo stierf kocht zijn zoon het voor $200 en een koe.

Nieuw plafonnetje er in en je kunt er zo intrekken.

Ik zie mezelf wel zitten hoor op deze veranda met dit uitzicht.

Deze cabin heeft wat meer renovatie nodig.

Laatste stop het Grafton Cemetery, een prachtig plekje met oude graven.

Zo'n mooie laatste rustplaats in Zion's achtertuin.

Veel kindergraven, er stierven er veel aan difterie.

En stierf je niet aan Difterie dan werd je wel vermoord door Indianen, zoals deze Isabella Hales Berry op 20 jarige leeftijd samen met haar 22 jarige man Joseph S Berry en zijn 24 jarige broer Robert M Berry.

We eindigen de dag in St. George bij Red Lobster.

We hebben na het ontbijt niets meer gegeten dus hebben we wel trek, de pasta met kreeft, garnalen, mosselen etc, is verrukkelijk!

En omdat Goldstone er vlak bij is, laten we ons verleiden tot een klein ijsje, slechts één bolletje ijs. Dat ijs dat preparen ze ter plaatse. Je kiest een smaak en dan gaat er van alles doorheen, aardbeien, slagroom, nootjes..... te kust en te keur. De jongen die het ijsje voor Alex maakte was iets te royaal......ach, dan krijg je toch gewoon een wat groter ijsje mee.

De helft staat hier nu in de vriezer, die ging er echt niet meer in. Ik moest wel erg lachen om het gezicht van Alex, hij had al genoeg voor hij er aan begon volgens mij.

Gelukkig hebben we de hele avond om uit te buiken, het was weer een mooie vakantiedag.

Happy Travels!

Yvonne