naar Oga

De dag van vertrek is aangebroken, auto weer ingeladen, het afval, plastic, papier en glas naar de desbetreffende bakken gebracht en de rekening vereffent. 

 

En dan nemen we afscheid van dit plekje uit mijn jeugd. Nooit gedacht hier nog eens te komen, maar blij dat we het gedaan hebben.

Via de stad Brescia rijden we naar het Iseo meer, dat ken ik ook nog uit een vakantie van bijna 50 jaar geleden. We zien slechts af en toe een klein stukje van het meer want het is tunnel na tunnel hier, tientallen, van kleine van 50 m tot aan de langste van bijna 8 km. Ik vind het vermoeiend rijden met al die tegenlichten. 

De bergen worden hoger en het is natuurlijk ook een uitkomst, als je al die bergen over moet ben je ook wel een poosje bezig, een tunnel gaat een stuk sneller.

Af en toe zijn de wegen weer behoorlijk smal en hoop je maar op weinig tegenliggers. 

Gelukkig gaat het elke keer weer goed.

Onderweg stoppen we af en toe voor de broodnodige plaspauzes of om iets te drinken en we vinden een mooi plekje langs een riviertje om even een broodje te eten.

En even te genieten van de zon.

Vlak bij Ogu, het dorpje waar we naar toe gaan, staat opeens een eenzaam kerkje op de berg. 

Je vraagt je dan af....waarom? Het uitzicht is wel heel mooi.

We kijken neer op het stadje Bormio.

Ons verblijf voor de komende dagen ligt weer hoog tegen de berg aan.

Het is altijd een verrassing waar we terecht komen, ook dit verblijf pas gisteren geboekt. En het bevalt ons hier gelijk. Aardige gastheer.....mooi buiten, geweldig uitzicht.....

En een heel appartement tot onze beschikking.

Toch niet verkeerd als je dit ziet als je uit het raam kijkt....?

Even een wandelingetje naar het dorp en in het schattige piepkleine supermarktje wat boodschappen gedaan.

Lopen we langs een atelier van een houtbewerker die werkelijk schitterende dingen maakt.

En langs super leuke huizen, je waant je hier niet echt meer in Italië qua bouwstijl.

Achter die bomen is ons verblijf, we zijn weer bijna boven....

Opoe sjokt ook de laatste meters omhoog....😀

Als de avond valt gaat het restaurant open, een prachtige ruimte, en wij zijn de enige gasten. We worden aan alle kanten in de watten gelegd door de lieve serveerster. 

En ook de kok heeft zijn best gedaan, hij had het dan ook rustig.

Buitengewoon smakelijk gegeten.

Het ziet er naar uit dat het ook morgen weer een mooie dag wordt, dat treffen we dan want morgen willen we de Stelvia pas over.

Happy travels!

Yvonne