Komkommertijd.....

 Hebben jullie dat nu ook? dat komkommertijd gevoel....het is het net allemaal niet.

Lente, maar toch ook weer niet met de harde wind en af en toe een bui, vaccinaties, en hoop, maar ook dat gekmakende trage tempo waarin alles verloopt.  Af en toe met iemand 'echt' contact, ook al is dat op afstand, maar voor je gevoel nog steeds niet vaak genoeg. 

Mijn vader heeft inmiddels wel de tweede vaccinatie ontvangen, dat is fijn en ook een beetje geruststellend, dat hij binnenkort beter beschermd is.

Ik moet zeggen dat de wijze waarop en de locatie van vaccineren me aangenaam hebben verrast, het lijkt een goed geoliede machine, alleen zou het fijn zijn als er veel meer geprikt zou worden zoals in zoveel andere landen. Maar goed, we moeten het doen met wat we krijgen en geduld betrachten...... Ben wel blij dat de meest kwetsbare groepen nu bijna allemaal aan de beurt zijn geweest, of hopelijk binnenkort.

Vorige week mocht ik optreden als stembureau lid, een ervaring om eens mee te maken om met vier dames en een heer alles goed te laten verlopen gedurende zo'n dag. Ik was alleen in de veronderstelling dat ik van 07.00 uur tot 13.30 aanwezig moest zijn, maar dit bleek tot 01.30 in de nacht te zijn. Na een hele lange dag van 14 uur stembureau dus ook nog stemmen tellen. 

1244 stuks.... een hele klus, sorteren, twee maal tellen, dan de voorkeursstemmen tellen en nogmaals alles omdat er een verschil was met de stempassen, maar we hebben het geklaard. Een mooie dag zonder incidenten, het was ook wel fijn om even met iets anders bezig te zijn.

Met Rosa gingen we naar de kinderboerderij, er was een klein geitje of bokje geboren een aantal weken geleden, die stond apart van de groep met zijn of haar moeder. Nu mocht Rosa even naar het geitje toe al is dat nog niet makkelijk om er te komen. 

Vooral niet als je brood bij je hebt, de pony's en ezels mogen geen brood, maar bedelen kunnen ze wel als de beste. Gelukkig is Rosa niet bang en weet ze wel van zich af te houden. 

Mama geit lust wel een boterham.

En het kleine geitje of bokje, ik heb niet gezien wat het was, kreeg de nodige aandacht die het beestje ook heel goed zelf wist op te eisen overigens, tot groot plezier van Rosa.

Tjitske kwam gezellig een dagje quilten en bracht haar mooie weddingring mee, ze maakt hem van dezelfde stoffenserie als de top die ik pas maakte. 

Samen hebben we haar Buhl gedubbeld, na drie Buhl's krijg je de slag aardig te pakken moet ik zeggen, het gaat steeds sneller. De klus was binnen het uur geklaard.

Nichtje Petra had ook last van de Corona moeheid en was naar het westen komen rijden om weer even familie te kunnen zien. Een aangename verrassing, gezellig om samen even koffie te drinken!

Nog even niet met een nieuwe quilt begonnen, maar eerst een borduurtje tussendoor, het patroon kreeg ik een poosje geleden van Jacqueline en is te leuk om niet te maken. Ik maak het wel wat kleiner dan het origineel, met 1 draadje DMC in plaats van twee.

Dit mooie pakket heb ik ook te voorschijn gehaald, om voor te bereiden. Alle onderdelen zijn al klaar door laser cut, je hoeft ze alleen nog op de stof te strijken en te festonneren, een mooi werkje voor op de machine.

Elke dag maken we ons ommetje, zin of geen zin, we moeten van onszelf er elke dag  even uit. En eenmaal op weg is het altijd weer heerlijk om een wandeling te maken. 

En vooral als de bloesem weer gaat bloeien en de knoppen weer aan de bomen en struiken verschijnen.

Deze plaat kwam ik deze week tegen, ik hoop nog heel lang te kunnen quilten, het liefst vaak en veel samen met quiltvriendinnen, want dat is toch het allerleukste. En alle quilts die ik nog in mijn hoofd heb te kunnen maken....al ben ik bang dat er altijd meer op mijn lijstje zullen blijven staan dan haalbaar zijn. Geeft niet, je moet iets te wensen over houden nietwaar?

Happy Stitching!

Yvonne