Utah 2020 - dag 13 - Kanab

Weer een stralend zonnige dag hier in het zuiden van Utah. Zo lang we dit weer hebben moeten we het maar goed benutten en de wandeling die we gisteren maakten, smaakt naar meer. Er staat ook nog een wandeling in Kanab op het lijstje. Dat is anderhalf uur rijden door de woestijn, maar je kunt ook de scenic route rijden door Zion. Dat is natuurlijk véél leuker ook al kost het meer tijd.

Altijd fijn om weer terug te zijn in Zion, de mooie landschappen en de hoge rotswanden vervelen nooit. We rijden alleen door het park naar boven en de 1800 m lange tunnel door. 

Vorig jaar reden we hier in de sneeuw, dat was sprookjesachtig. Maar ook zonder sneeuw ben je na elke bocht weer in oh en ah....zo mooi!
Kijk hier als je een stukje wil zien van wat wij zagen vandaag.

We rijden het park uit en nadat we de toegangsweg naar Zion zijn afgereden slaan we rechtsaf in zuidelijke richting naar het stadje Kanab. We willen het Squaw Trail lopen.
In het begin loopt het pad licht omhoog tussen twee bergwanden in, als deze steeds smaller wordt gaat het zigzaggend omhoog langs de wand.

Af en toe een beetje tussen de rotsblokken door laveren en wat flinke opstapjes nemen.

Het is best warm, de hoogte maakt dat je ook snel buiten adem bent, goed drinken dus en af en toe even pauzeren om de hartslag weer een beetje naar beneden te krijgen. 

Het is nog een heel eindje naar de top....

Het is een prachtige wandeling, elke keer krijgen we weer zicht op Kanab van verschillende hoogten.

Nog een stukje en dan zijn we er, we zien weer een klein boogje bijna bovenaan de berg.

En dan zijn we boven, we hebben het gered! De beloning is goed.....

En de welverdiende rust en het uitzicht ook! Even iets eten en drinken en genieten van de stilte en de prachtige omgeving.

Links kijk je richting Zion, en rechts richting de hoogte waar Bryce ligt. 

We hebben er anderhalf uur over gedaan naar boven, naar beneden gaat meestal iets sneller.

Ongelooflijk hoe snel je weer een stuk bent afgedaald, het valt soms niet mee als mijn hoogtevrees me in de greep krijgt. Van hoge rotsen klauteren en over een slipperig pad vol losse stenen naar beneden langs een afgrond is niet altijd fijn, maar met af en toe een helpende hand van Alex overwin ik elk stukje.

Soms is het moeilijk om te zien waar het pad heen loopt, maar we vinden het steeds weer.

Een van de moeilijke stukjes op het pad, gelukkig hebben ze een railing gemaakt op dit stukje slickrock zodat je wat steun hebt.

We komen weer veilig beneden en rijden het centrum van Kanab nog even in en bezoeken een galerie. Prachtige kunstwerken, maar geen koffermateriaal......

We besluiten hier een late lunch/vroeg diner te eten, maar het toerisme is slow in deze tijd. De eerste twee restaurants zijn gesloten.

In het stadje overal foto's van TV en filmsterren uit de meer dan 170 films en tv-series die hier zijn opgenomen, ze noemen het hier ook wel little Hollywood.

We vinden uiteindelijk een restaurant en eten een heerlijk maal, daar waren we wel aan toe na de wandeling. Aan het eind van de middag, als de zon weer gaat zakken rijden we terug naar Washington. De snelle route door de woestijn van Arizona dit keer. 100 km lang bijna geen huis te zien onderweg tussen Kanab en Hurricane. Slechts het kleine plaatsje Fredonia net over de grens met Arizona en vlak voor de grens met Utah ligt Colorado City. Een stad waar veel polygamisten wonen. Je herkend de vrouwen, mannen en kinderen direct als je ze tegenkomt in de stad of winkels. Er zouden minstens drie fundamentalistische Mormoonse sekten wonen al schijnt er toch wel het een en ander te veranderen. Zo is er nu een bar in het stadje en is de nieuwe burgemeester geen fundamentalistisch mormoon.

Het is een ongezellige plek waar grote lelijke huizen staan waar veel mensen in wonen, mannen hebben vaak wel 3 of 4 vrouwen en een hele rits aan kinderen. Voor ons moeilijk voor te stellen dat dit nog steeds plaats vindt in dit land. Ik veroordeel het niet, een ieder is vrij om te doen en laten wat hij of zij wil, ik vraag me alleen af in hoeverre dit in dit geval is, te meer omdat er heel veel inteelt is met alle gevolgen van dien.

Maar goed, het is een interessant stukje op onze aarde, het maakt me altijd wel nieuwsgierig naar het hoe en waarom. 

Ga me daar nu mijn hoofd maar niet over breken, de benen zijn moe en mijn kuiten voelen aan alsof er opgeblazen ballonnen inzitten.....even relaxen nu en dan lekker slapen!

Happy Hiking!

Yvonne