Dag 8 en 9 - Island Park - Moab

Rond half 6 rijden we weg uit Island Park, een vroegertje, maar we hebben een lange rit voor de boeg. Donker is hier dus echt donker. Doordat je door grotendeels verlaten gebied rijdt, waar amper huizen staan en straatverlichting ontbreekt is het oppassen geblazen, vooral als het begint te schemeren.....

Dan worden de dieren die hier leven namelijk actief. En springen of lopen zomaar de weg op. De bewijzen zien we dagelijks dood langs de weg liggen....in tientallen, heel triest.
Ook wij worden plotseling opgeschrikt door een hert dat plotseling oversteekt, gelukkig op zo'n dertig meter afstand. Alex zei gelijk, pas op! er komen er vast nog meer dus even in de remmen en ja hoor.....nummer 2 en 3 kwamen er achteraan gesprongen. Als ze veilig aan de andere kant zijn in het weiland, staan ze stil en draaien hun koppen in onze richting alsof ze willen zeggen. Wat doen jullie nu hier? Gelukkig ook dit keer weer goed gegaan, we zijn er altijd op bedacht dat ze zomaar uit de bosjes kunnen schieten.
Even later rijden we Driggs binnen, in dit dorpje verbleven we eerder een kleine week. Mooie herinneringen.

We reden al een tijdje aan de westkant langs de Tetons, grote kale bergtoppen van Grand Teton NP. Ten zuiden daarvan rijden we in oostelijke richting Wyoming weer in over de Teton pass.

Het dal ligt zo kort na zonsopkomst nog in een dichte mist gehuld, mooi gezicht.

Als we Jackson Hole inrijden, zien we af en toe geen hand voor ogen. In file gaat het langzaam richting het stadje. We besluiten nog niet te gaan ontbijten maar 'even' verderop te rijden.

'Even' kan hier uren duren, voor je weer in een groter plaats komt waar je restaurants hebt. In Pinedale dus een wat laat ontbijt genoten.

Echt weer niet van deze wereld die pannenkoeken, het zijn er drie! Heerlijk gevuld met blauwe bessen en super luchtig.....maar ik kwam nog niet tot de helft. Ik heb er een grondige hekel aan om voedsel te verspillen maar dit was echt niet te doen.....

We hebben prachtige bergen gezien onderweg en vele, vele bochten en dan rijden we zomaar weer door eindeloze vlakten over lange, vaak rechte wegen. Dit is dan in panorama het uitzicht.....

Het grote niets dus eigenlijk, soms rijden we echt honderd km of meer en zien gewoon niets.......

Maar dan veranderd het landschap en zien we weer bergen in de verte, dan maakt ons altijd blij. Dat rijdt zoveel leuker!

Bij Flaming Gorge en het stuwmeer rijden we de grens met Utah over. 

Het landschap verandert en zowel voor als achter ons is het genieten van wat we zien.

Door een gigantische canyon rijden we naar Price.

Waarna het landschap droog en dor wordt, met in de verte de Book cliff mountain Range die we voor 60 mijl volgen. (96 km) Wie praat hier nog over afstanden?

Aan het eind van dit stuk besluiten we eerst nog wat te eten voor we het laatste stuk naar Moab rijden. Als we daar aan komen is het inmiddels donker. Main street in het centrum van Moab is levendig, druk en goed verlicht maar wij verblijven in een buitenwijk ten zuiden van het centrum. En daar is het dus donker! Geen straatverlichting.....en onze Tomtom geeft aan dat we onze bestemming hebben bereikt......niet dus! Die blijkt ongeveer een km verder te liggen. In het donker laden we de auto uit, we hebben vandaag 675 mijl (1080 km) gereden.

De volgende dag weer fris en fruitig opgestaan en maar eens even kijken waar we zijn terechtgekomen. Het is een klein parkje waar een aantal vakantiehuisjes en grote trailers staan. 

Dit is ons uitzicht vanaf ons stekje.

Onze trailer, met alles erop en eraan, slaapkamer, badkamer.....beter dan een hotelkamer wat ons betreft.

Eerst maar weer even de koelkast vullen, ze hebben hier lekker vers brood op de broodafdeling van de supermarkt. Dat is hier soms lastig te vinden.

Ons plekje bij de trailer is heerlijk zo onder de bomen. Als ik wil gaan zitten om even te lezen blijkt mijn stoel al bezet. 'Het' lijkt een beetje op een sprinkhaan, maar is iets anders. Er wordt gegeten zie ik, ik laat het beestje maar met rust en deel mijn stoel.

Als ik gekriebel in mijn nek voel blijkt dat ik aan een nader onderzoek wordt onderworpen. Deze insecteneter denkt misschien iets op mijn hoofd te vinden?

Het beestje blijft er een tijdje zitten en vliegt uiteindelijk weg.

 En daar is ons bezoek al.......Yeah! Shannon en Stuart komen een dagje op bezoek!

 Wat leuk om hun weer te zien deze reis! Zo lief dat ze de tijd en moeite nemen in hun drukke bestaan om helemaal naar Moab te rijden.

21 september is Shannon's verjaardag en de mijne was de 1e. Dus ergens in het midden ons beider verjaardagen vieren is perfect!

Uiteraard, als we hier in Moab zijn moeten we even Quilt shop hoppen. Er zijn inmiddels twee winkels in Moab. We beginnen bij 'It's Sew Moab'.

We hebben afgesproken daar Deleska te ontmoeten, zij was één van mijn tafelgenootjes vorig jaar op de Cabin Fever Quilt Retreat in Altamont en ze woont hier in Moab. Leuk om elkaar weer te zien!

Shannon heeft werkelijk overal vriendinnen wonen uit het Quilt wereldje. Kim is ook een van haar vriendinnen uit Moab.

En natuurlijk moeten we net als in 2013 even een foto maken bij het bord waar het allemaal mee begon ruim 10 jaar geleden.

Onze tweede stop was Canyonland Quilts. Een 4 meter brede longarm staat prominent in de zaak en we krijgen een demonstratie. Helemaal computergestuurd. De computer meet de grote van een blok en maakt het patroon dat er in moet worden gequilt dan passend. Dus het maakt niet uit als er een beetje scheef is genaaid. Dat wordt mooi gecorrigeerd. Heel indrukwekkend om te zien wat zo'n machine kan.

Uiteraard wordt ook deze winkel niet met lege handen verlaten. Er mogen weer wat lapjes mee naar huis.

Aan het eind van de middag rijden we langs de Colorado river naar de Red Cliff Lodge waar we heerlijk eten.

Als we klaar zijn beginnen de rotsen al weer te kleuren als de zon gaat zakken. Dat levert altijd mooie plaatjes op.

Daar waar de zon op de rotsen schijnt, lijken ze wel in vuur en vlam te staan.

Een heerlijke dag met onze vrienden komt weer tot een eind, het is al donker als we terug zijn in Moab en Shannon en Stuart moeten nog een stuk rijden...... Till we meet again........

Happy Travels!

Yvonne