In Bluff stoppen we voor het ontbijt bij Twin Rock Restaurant.
Alex geniet als hij met de truck lekker over de hobbelige wegen kan rijden.
De onverharde weg kronkelt door het gebied, omhoog en omlaag......
Happy Travels!
Yvonne
woensdag 25 september 2019
Dag 14 - Moab - Valley of the Gods - Ouray CO
Donderdagochtend, we zijn inmiddels bijna 2 weken onderweg en het is nog donker als we de deur van de trailer voor het laatst achter ons sluiten. Met een omweg gaan we op weg naar onze volgende bestemming. Onderweg zijn ze overal duikers onder de weg aan het maken en de weg van een nieuwe laag bitumen voorzien. Dat zorgt voor heel veel 'roadwork' met het bijbehorende oponthoud.
Werkelijk één van de heerlijkste ontbijten ever! En dat niet in de laatste plaats door het overheerlijke Indian frye bread. Je kunt mij er voor wakker maken!
Vanuit Bluff rijden we nog een stukje in zuidelijke richting en zien dan in de verte ons doel van de ochtend al opdoemen. De 'Valley of the Gods'. Het is niet zo ver bij het andere bekende NM vandaan. Monument Valley, dat wordt overstroomd door toeristen, dit park echter is vrijwel verlaten.
En je kunt er zo in rijden, het ligt in Navajo Nation maar hier (nog) geen entree of gids die je mee neemt. Lekker zelf 17 mijl lang over de onverharde weg. Weidse uitzichten van het gigantische gebied.
En ik geniet van het prachtige landschap en de mooie rotsformaties in het gebied.
Het is net of je op een filmset rijdt, niet zo gek want het gebied is in diverse films gebuikt.
Vaak rijden we heuvels op en zien niet of er een tegenligger aan komt aan de andere kant. Of je bent boven en ziet over de neus van de auto de weg niet meer. Gaat die links of rechtsaf..... of toch recht door?
Aan het eind van het park zien we een fietser worstelen. De weg is nauwelijks te berijden op een fiets. De vrouw op de fiets komt uit de Oekraïne en wij denken dat ze niet helemaal jofel is om hier in deze woestijn te fietsen...... We vragen haar of alles goed is en of ze iets nodig heeft. Ze vraagt om water en dat hebben we gelukkig. Het bleek hard nodig want ze begon gelijk te drinken als een verdwaalde in de woestijn.......Je vraagt je soms af wat iemand beweegt......
We kijken aan tegen de hoge bergwanden en vragen ons af waar we naar boven moeten. Je kunt het dus echt niet zien liggen maar het is er wel degelijk. De weg heet de Moki Dugway en staat bekend als 'dangerous road'.
Onverhard, steil, vele haarspeldbochten en smal, als je een tegenligger tegenkomt. En bovendien nergens enige bescherming in de vorm van een vangrail of zo. De weg klimt helemaal omhoog langs Cedar Mesa en heeft de bijnaam 'Utah scary drive' kijk het filmpje
Het uitzicht is wel weer spectaculair natuurlijk. Het blijft toch knap hoe men hier in the middle of nowhere toch weer wegen heeft aangelegd. Hoe primitief het soms ook lijkt.
Eenmaal weer terug op de normale weg rijden we weer een stuk terug naar het noorden en dan in oostelijke richting naar Colorado. Daar zien we imposante regenbuien hangen. Ook wij krijgen op een gegeven moment wat druppels maar het valt alles mee.
In Cortez doen we wat boodschappen en in Durango, waar we ook al een aantal keer eerder waren stoppen we bij deze quilt shop.
Veel moderne stoffen in felle kleuren. Ik kan het zeker waarderen, maar het is niet echt wat ik zoek. Gelukkig wel een doosje spelden voor een vriendin gevonden dus niet met lege handen naar buiten.
Vanaf Durango gaat het noordwaarts door de San Juan Mountains. Een prachtige rit.
We zien Silverton liggen van grote hoogte. Dat wordt dus weer flink dalen en in de remmen naar beneden.
En dan beginnen we aan het laatste en mooiste deel van onze rit door de bergen de 'Million Dollar Highway' tussen Silverton en Ouray.
Smalle bochtige wegen met diepe afgronden, een vangrail kennen ze hier niet dus je zorgt wel dat je je aan de max. snelheid houdt die is soms maar 15 of 20 mijl per uur......
Maar het blijft een prachtige rit uit de top 10 van mooiste routes in Amerika. Aan het eind van de middag arriveren we bij ons hotel in Ouray. Eén zo niet hét mooiste stadje in Colorado. Helemaal omsloten door hoge bergen.
We installeren ons in onze hotelkamer voor de komende nachten en gaan op zoek naar een restaurant in het stadje. We zijn wel toe aan een goed maal na deze lange dag....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
Never nooit was ik die slinger weg op gegaan! Ik vind een col al niet te doen, dapper hoor! Zeker met jouw hoogtevrees. Weer heerlijk lezen, ik neem aan dat je inmiddels weer thuis bent?
Zo wat een dag km vreters, heerlijk om met jullie mee te mogen reizen! Die vrouw op de fiets in de woestijn niet normaal. Zwaaizwaai
Wat een moed om die haarspeldbochtige weg te nemen, moet er niet aan denken. Super leuk verslag, ik heb weer genoten!
Wauw wat een tocht was dit weer.
Pff wat eeen lef ik had het niet gedurfd ik geniet elke dag van de mooie verhalen
Heb het filmpje even afgedraaid, maar ik kon alleen maar angstig naar die enge weg staren en zag niets van de omgeving.
Hoop dat het jou beter is vergaan, vind jullie maar moedig hoor.
Die bedden zien er heerlijk uit, hoop dat je lekker geslapen hebt.
De Moki Dugway hebben we al vele keren gereden. Zowel omhoog als omlaag. De eerste keer was in 1978, toen we voor het eerst in de VS waren. We waren met vrienden en hadden een motorhome gehuurd. Toevallig zat ik achter het stuur toen we deze berg benaderden en inderdaad geen idee hadden waar we naar boven zouden gaan en al helemaal niet hoe! Toen we merkten dat de weg onverhard was, hebben we eigenlijk totaal niet geaarzeld of zelfs maar nagedacht! Maar zoals Pipi Langkous zegt: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik kan het wel! In z'n 1 naar boven gekropen. We zullen vast wel een tegenligger zijn tegen gekomen, maar dat weet ik niet meer. Maar dat het spannend was, dat weet ik nog wel. En leuk! tegenwoordig mogen er geloof ik geen motorhomes meer op deze weg! Maar dat raakt ons niet. Wij rijden tegenwoordig in een SUV met 4 wiel aandrijving! Happy travels!
Weer een ervaring rijker. Soms moet je iets proberen.
OMG, die weg!! Dat filmpje! Alleen al door te kijken reageerde mijn buik. Ik vind dat soort wegen echt eng!
Wat is er zo speciaal en zo lekker aan het brood? Ik ken het helemaal niet.
Fijne dag!
Die fietster, nou idd, je vraagt je af wat sommige mensen beweegt, hoe verzin je het.
Het is wel prachtig daar en dat brood, ik kan het bijna ruiken, yum!
Inderdaad zeg, die fietser!!! wat beweegt iemand om zo alleen op pad te gaan in the middle of nowhere en dan ook nog zonder genoeg water zoals bleek. Jullie waren haar beschermengeltjes voor die dag. Prachtig bergrit.🤗
Een reactie posten