Dag 12 - Arches NP 2

Het is deze ochtend file rijden bij de ingang van Arches NP. Er staat een rij oude Ford's in de rij naast ons, dat is een leuk gezicht.

 Wij hoeven alleen onze National Parkpass te laten zien en een legitimatie en dan zijn we binnen en klimmen we via de haarspeldbochten omhoog.

 We rijden het park door en laten dit keer Balanced Rock, the Windows section en Delicate Arch voor gezien. Vlak voor Devils Garden, het eind van de verharde weg in het park slaan we linksaf een onverharde weg in. Het is goed opletten want er staat geen bordje dus je moet ongeveer weten waar de weg ligt. De onverharde weg loopt naar beneden en dan 11,5 km door Salt Valley waar we de afslag nemen naar de Tower Arch parkeerplaats.

 Na een mijl bereiken we die, we zijn net niet de enige. Het wordt dus een fijne rustige wandeling.

 Het eerst deel is op zijn minst uitdagend te noemen, een smal pad, ook al kan je dat nauwelijks zo noemen, loopt omhoog . Het is vooral klauteren en klimmen en heel goed opletten waar je je voeten zet.

 Af en toe even zoeken welke manier de beste is om naar boven te komen, maar het lukt.

 Ik loop net een stukje voorop als ik een slang vlak naast me zie. Snel de camera uit mijn broekzak gehaald maar net te laat, de snoodaard was zich al aan het verstoppen voor ons. Waarschijnlijk schrok het dier meer van ons dan wij van hem of haar. Je weet dat er overal slangen zijn en ik hoop er altijd een tegen te komen. Dit is dan ook een cadeautje, zo'n mooi dier! Het is een niet giftig exemplaar, een Glossy Snake.

 Sommige klimmetjes zijn wel heel steil maar zo lang je je hier en daar aan de zijkant aan een rots kunt vasthouden gaat het goed.

 En het uitzicht na een klimmetje is meestal overweldigend mooi!

Als we weer over een richeltje zijn geklommen kijken we weer een ander dal in.

 Het landschap is zeer afwisselend, zo loop je over een groot rotsplateau......en even later zwoeg je door het mulle zand omhoog.

 Dan is het weer even klauteren en klimmen geblazen......

 En weer een stuk door het mulle zand, echte kuitenbrekers!

 Maar bovenal is het, waar je ook kijkt, ongelooflijk mooi en bijzonder. We genieten van alles wat er om ons heen te zien is.

 En worden aan het eind van de trail beloond, daar is de Arch! Nu nog een manier vinden om er te komen.

 We vinden een ingang door een smalle spleet.....

 En als je dan onder de Arch op een rotsblok zit uit te puffen en even een muesli reep eet dan is het gewoon puur genieten van het geweldige uitzicht.

 Nog een foto van de andere kant met weer een heel ander uitzicht.

 Er komen nu wat meer mensen bij de Arch, een groep onder leiding van de gids en wat andere wandelaars. Tijd voor ons om weer terug te gaan.

 Nog even een laatste blik op dit mooie natuurverschijnsel.

 We blijken op de heenweg meer naar beneden te zijn gelopen dan we dachten, de weg terug naar boven is hier en daar pittig. We boffen dat er een behoorlijke wind staat, dat koelt de boel een beetje af. Het is rond de 30 graden maar door de wind goed te doen, al drinken we wel een aantal flesjes water leeg onderweg.

Als we weer boven zijn kunnen we beginnen aan de laatst klim naar beneden. Soms is het even zoeken waar we moeten zijn. Een pad of trail heet hier al zo als je af en toe ergens een stapel stenen in een torentje stapelt. Maar aan welke kant je die dan voorbij moet is vaak niet duidelijk.

 Ook het grootste struikelblok, deze steile rots overwonnen, ik ben best trots op mezelf!

 Er zijn inmiddels heel wat auto's bij gekomen op de parkeerplaats.

 Nog even wat rotsblokken overwinnen en we zijn weer beneden, we hebben na Delicate Arch, Double O Arch en de Primtive Trail nu ook Tower Arch bedwongen, alle vier de 'difficult trails' in Arches. Alleen Fiery Furnace nog niet, maar die mag je alleen onder leiding van een Ranger doen.
En wat smaakt eenmaal beneden een broodje en wat fruit dan heerlijk! We zijn eigenlijk maar 3 uur onderweg geweest maar het was best een pittige wandeling. Mijn stappensteller was in ieder geval helemaal euforisch over het aantal stappen en trappen dat ik vandaag heb gelopen!

 De 50 km terug naar de ingang is ook weer genieten, je ziet dan de dingen weer vanaf de andere kant.

 Als je in Moab bent 'moet' je eigenlijk een keer gaan eten bij Milt's. Milt Galbraith en zijn vrouw Audrey openden in september 1954 dit hamburger restaurant. Deze maand dus 65 jaar geleden. Milt stierf in 2013 maar het restaurant onder zijn naam bestaat nog steeds in de oude vorm.

Terwijl we aan de counter zitten, nog precies hetzelfde met formica blad als 65 jaar geleden,  zien we hoe onze burger's van Bizonvlees worden gebakken.

 Ik ben normaal niet zo van de hamburgers, ik eet ze zelden maar deze.....niet te versmaden, hier kom je voor terug!

Die hadden we dik verdiend net als de lekkere raspberry en strawberry shake die we erbij namen.

Wat een heerlijke dag hebben we weer gehad in dit mooie gebied!

Happy Hiking!

Yvonne