De laatste dag, dat betekent dat de auto wordt leeg getrokken.....gedurende 3 weken is er behoorlijk wat aangeschaft en dat moet allemaal een plekje krijgen in de koffers. We hebben niet echt een doel vndaag, we hebben geen zin om de drukke stad weer in te gaan dus keutelen we een beetje, leuten koffie, genieten van de zon zolang deze op de veranda schijnt, krijgt alles weer een plekje in de koffers en rugzakken en zien we de Belgen de kwartfinale wedstrijd van het WK voetbal winnen, geweldig!
's Middags maken we een wandeling over het strand in Des Moines, een plaatsje 5 km verder gelegen aan de Puget Sound, de enorme zeearm waar Seattle met de vele voorsteden aan ligt.
Het strand is bezaaid met kiezels en grote schelpen, soms wel 20 cm groot en velen nog dubbel waarin hier en daar een verrassing schuilt zoals hier een klein krabbetje.
Heerlijk weer voor een strandwandeling. Vanaf de pier zien we het visrestaurant Anthony's liggen waar we aan het eind van de middag hebben afgesproken.
Met Marne en Elaine. Ook weer zo'n vriendschap die is ontstaan door het bloggen en zo leuk om elkaar af en toe te zien en te spreken anders dan via de sociale media. Gelukkig is dat al een aantal keer gelukt, zowel in Nederland als in Amerika.
De visgerechten die we krijgen voorgeschoteld zijn heerlijk en we hebben een gezellige avond met elkaar, fijn dat we elkaar weer even hebben kunnen zien en spreken, net tussen twee vakanties van Marne en Elaine door.
En dan is de dag van vertrek toch aangebroken, de 24e dag van onze vakantie, wat hebben we veel gedaan en wat is het achteraf toch ook weer omgevlogen.....time flies when you are having fun....!
Nog even ontbijten en dan brengen we de auto terug bij de autoverhuurder en brengt de shuttlebus ons naar SeaTac int. airport.
Superdruk daar, kennelijk is dit een dag dat voor velen de vakantie begint en er zijn heel veel groepen sporters en begeleiders van de 'Special Olympics' die huiswaarts gaan. We moeten twee hallen door 'zigzaggen' voor we bij de veiligheidscontrole komen maar het gaat allemaal verrassend vlot, goed georganiseerd.
Ook de vlucht valt ons mee, even een overstap in Parijs en dan ben je bijna al weer thuis. Letterlijk....vanuit de lucht gezien, zien we ons dorp en zelfs ons huis liggen.
Bijna nog een kleine kink in de kabel toen een aantal koffers niet van de band kwam. Waaronder één van de onze. Het grondpersoneel op Schiphol ging er direct achteraan.....je gaat toch gelijk even bedenken wat er allemaal in de koffer zit die er nog niet is.
Gelukkig zit Jane in de koffer die we al hebben, dat is het belangrijkste. Na een kwartiertje komt het bericht dat de 7 koffers die nog missen zijn gevonden en dat ze er aan komen.
Eind goed al goed.....het zit er weer op. Een fantastische reis mogen maken, mooie tijden gehad met lieve vrienden en heel veel leuke, aardige, bijzondere en unieke mensen mogen ontmoeten onderweg. Weer veel om met dankbaarheid op terug te kunnen kijken!
Jane is weer fijn thuis met dank aan Shannon die goed voor haar heeft gezorgd en haar weer mee nam naar Oregon. Inclusief het jury rapport. Leuk om te lezen hoe je quilt wordt beoordeeld.
En dan deze boodschap die Rosa voor ons op het schoolbord had geschreven, onbetaalbaar! Wij hebben haar ook gemist. Gisteren al weer gelijk aan het werk gegaan beiden maar vanmiddag mag ik haar weer van school halen. Fijn even knuffelen!
Happy home coming!
Yvonne
