We beginnen al aardig in het ritme te raken, we slapen iets beter. De vele kilometers die we gisteren liepen zullen daar ook wel toe bijgedragen hebben denk ik. Ons ochtendwandelingetje gaat vandaag weer naar de Eggheads voor het ontbijt en de nodige mokken koffie. Na een paar dagen eieren met spek gaan we vandaag voor de 'Belgian Waffles', begraven onder een laag vers fruit en slagroom. Een goed begin van de dag.....
Wat het reizen de laatste jaren nog leuker maakt is dat we zo heerlijk op de hoogte blijven van wat er thuis gaande is. Zo was Rosa lekker aan het uitwaaien aan het strand met haar papa en weten we nu ook waarom haar eerste tandje zo los zit....er komt een echte 'grote mensen tand' aan! De eerste, altijd een spannend moment voor die kleintjes.
Na het ontbijt is het weer tijd om de spullen te pakken en verder te reizen. We volgen de kustweg 1 richting het noorden langs de mooie ruige kust. Pas als de weg meer landinwaarts loopt, komt de zon tevoorschijn.
Bij het plaatsje Leggett staat een gigantische Redwood tree waar je met de auto doorheen kunt rijden.
Het past net zonder de spiegels in te klappen. De omgeving is prachtig, een mooie vijver, groene velden, met paarse geurende bloemetjes vol bijen. Als we erdoorheen lopen proberen we goed op te letten dat we niet op een bij trappen.
Tussen het gras zien we steeds iets bewegen, als we beter kijken zien we heel veel kleine kikkers, slechts enkele centimeters groot. Overal springen ze tussen de grassprieten.
Vlak voor vertrek ontving ik nog een laatste envelop met kruisjes blokken. Die kon nog mee in de grote envelop vol met blokken.
Vandaag de envelop naar het postkantoor gebracht en verstuurd naar Jeanne van het 20.273 project.
Ik heb er een kaartje bijgedaan met de namen van alle blokkenmaaksters.
De route die we vandaag rijden is een aaneenschakeling van mooie parken en bijzondere plaatsen. We kunnen hier met gemak een paar weken doorbrengen en ons geen moment vervelen.
Wat te denken van dit 'tree house'. De voet van de boom is zo groot dat er een kamer in gemaakt kon worden.
Overal waar je kijkt onderweg oude auto's, huizen, vervallen of half ingestorte schuren en bomen....heel veel bomen. We rijden een stuk van de Avenue of the Giants. Prachtig en indrukwekkend om tussen die grote bomen door te rijden. Soms staan ze zo dicht op elkaar dat het lijkt of de zon al bijna onder is terwijl het toch midden op de dag is.
Als we in Eureka aankomen, onze bestemming voor de komende nachten doen we wat inkopen in de mall en checken daarna in bij ons hotel. We logeren in het 'historic district' op loopafstand van diverse leuke restaurantjes. Wij houden van die leuke tentjes waar de lokale bevolking komt, het eten is er altijd goed en er hangt een leuke ongedwongen sfeer.
Na het eten maken we nog even een wandeling door het centrum. Mooie gebouwen, muurschilderingen......
Prachtige en bijzondere huizen, bijna allemaal uit de 19e eeuw. Het lijkt zo te zien een vriendelijk stadje en dat is het in zekere zin ook, ware het dat we schrikken van het aantal zwervers en verslaafden op straat. Ik heb wel eens een documentaire gezien over steden in Amerika waar een groot percentage van de bevolking verslaafd is aan chrystal meth of heroïne. Volgens ons valt Eureka ook in deze categorie. Heel verdrietig om te zien, zo mensonterend en uitzichtloos......
We weten nu waarom we vanmiddag in een winkel het ondergoed en de sokken achter slot en grendel aantroffen....... men zei al dat het uit voorzorg was omdat er zoveel werd gestolen.
Ik vraag me af wat er in hemelsnaam voor nodig is om dat tij van verslaving dat zich als een olievlek lijkt uit te breiden te stoppen......je moet er maar niet te lang bij stil staan.
Happy Stitching!
Yvonne
13 opmerkingen:
Miss Rosa seems to be getting very tall. And so quickly growing up with real adult teeth coming. Wow!
Ja triest die aanblik van daklozen en verslaafden. Het past zo slecht in een welvarende maatschappij maar toch schijnt het erbij te moeten horen. Gelukkig zien jullie ook veel prachtige natuur dat verveelt nooit.
Reis lekker verder. Hartelijke groet.
Wat maken jullie weer een mooie reis, zo leuk ook die oude huizen.
En ja, wat vreselijk om die mensen op straat te zien. Er is ook te weinig of te dure hulpverlening. Alt8d als ik in het buitenland ben geweest, ben ik weer zo blij om in Nederland te wonen. Het is hier ook niet perfect maar nog altijd stukken beter dan in de meeste landen.
Wat grappig Yvonne, volgens mij herken ik een paar huizen van borduurpatronen van de ontwerpster Nancy Spruance. Ik heb ooit The Carson Mansion geborduurd: https://realmenstitch.wordpress.com/mijn-borduurwerken/the-carson-mansion/ Veel plezier op jullie reis, ik lees met plezier de verslagen.
Wat zie je weer veel prachtigs, wat een mooie foto's. Hoor van meer mensen die in dat gebied reizen (of bijv. San Francisco) dat het daar inderdaad wel regelmatig te zien is, mensen die uit de maatschappij 'gevallen' zijn, meer als in andere delen van de USA. Ook omdat in het noorden van Californie de huizenprijzen door de aanwezigheid van al die duurbetaalde IT'rs zo enorm gestegen zijn. Triest.
's morgens gelijk als ik wakker ben op m'n mobiel je verhaal lezen en later op de compu nog een keer om dan de foto's goed te bekijken.
Wat bijzonder, die grote bomen. En wat een prachtige huizen uit 1900. Zo zie je ze in films. En wat jammer met dat verval, armoede en die verslaving. Proficiat met de eerste echte tand van Rosa.. fijne reis nog. Groetjes Wilma
Goed dat je niet alleen de mooie kanten, maar ook de mindere kanten laat zien. Ondanks al het overweldigende moois toch goed om bij stil te staan.
Wat prachtig die grote bomen. Bijzonder dat je daar zo doorheen kunt rijden en er zelfs een soort van kamer in is.
Je zult toch maar in een boom wonen :-)
Rosa's melktandje had er wel eerst uit moeten gaan eigenlijk.
Maar het echte tandje is er achter gaan groeien zie ik.
Denk haast dat de melktandjes er moeten worden uitgehaald om het nieuwe tandje de goede plek te laten innemen.
Dat was ooit lang geleden bij mijn zoon ook zo.
Leuk dat jullie zo contact houden.
Geniet nog maar lekker verder van jullie reis.
Mooi verslag weer Yvonne.
ik heb weer heerlijk bij jullie gelezen! Super leuk weer wat jullie aan het doen zijn. Het blogje van gisteren moet ik nog lezen, ga ik straks gelijk doen. Wat moeten die bomen en die natuur overweldigend zijn. En dan de sokken die achter slot en grendel liggen, ook dat is de andere kant van de maatschappij, onvoorstelbaar verdrietig. Ik hoorde mijzelf vandaag zeggen; "we are the lucky ones" en dat is ook zo! Wij zijn de gelukkige, geniet van jullie vakantie, van elkaar, het mooie weer, de indrukken, de vriendschappen. Dikke kus uit Sydney!
Eindelijk tijd gehad om al je blogjes van deze Amerika-reis achter elkaar te lezen! En wat een indrukwekkende reis is het nu al weer... Heel veel natuurschoon, mooie huizen en authentieke stadjes, gigantische bomen en helaas ook, als schril contrast, deze confrontatie met de daklozen/verslaafden. Gelukkig slaat de balans nog door naar de mooie kanten van jullie vakantie. Geniet van de komende dagen!
Groetjes van Ageeth.
Zo bijzonder toch die giant trees! Mooie foto's van het plaatsje. Vreselijk verdrietig toch hè, die verslaving. Hier in Porto zien wij ook veel zwervers, misschien ook wel verslaafd, en wordt er ook veel gebedeld. In Lissabon zagen we dat niet. Die wafels zien er wel heel lekker uit. Fijne dag weer! 🤗
Een reactie posten