Amerika 2016 - dag 6 - Zion NP

Zion NP blijft één van onze favoriete parken om te bezoeken in Amerika. Niet alleen is het een prachtig park maar er zijn ook heel veel mooie wandelingen te maken. Als we in St. George zijn mag een bezoek aan dit park natuurlijk niet ontbreken dus gingen we vanochtend al vroeg op pad.

Vandaag viel het mee met de drukte maar een feit is dat er ieder jaar meer bezoekers naar Zion gaan.

Begrijpelijk maar eigenlijk willen we natuurlijk het liefst lekker in alle rust genieten van al dit moois. Ik vraag me wel eens af hoe het er hier uit heeft gezien een paar honderd jaar geleden toen de Paiute Indians  woonden in wat nu Zion heet en die zij 'Mukuntiweap' noemden wat 'rechte kloof' betekent.

 Tijdens de voorbereidingen van deze reis kwam ik een wandeling tegen naar Hidden Canyon. Een moeilijke wandeling volgens de site op internet en ook de filmpjes op YouTube bevestigden dit. Niet alleen moeilijk, ook nog doodeng! Maar ook zo mooi....zou ik mijn giga hoogtevrees kunnen overwinnen en de wandeling aandurven? We besloten het in ieder geval te proberen. Ik heb pas via mijn werkgever de cursus Mentale Kracht gevolgd....goed om het geleerde in praktijk te brengen en mijn angst te lijf te gaan!

 We kijken tegen de Canyon wand aan.....daar moeten we dus naar toe..... Het gaat gestaag omhoog, adembenemend maar heel goed te doen.

 We lopen zo in de ochtenduren nog lekker in de koele schaduw en hebben zicht op de zonkant van de canyon.

 Aan het eind van het pad hebben we een prachtig uitzicht  waar we even van genieten voor we aan het volgende deel van de wandeling beginnen. Nu begint de uitdaging!

Daar waar kettingen zijn aangebracht is het goed te doen om langs de rotswand naar boven te lopen en verrassend genoeg lukt dat ook als er geen ketting aanwezig is. Ik kijk gewoon niet over de rand het 300 meter diepe ravijn in.

Als we de smalle Hidden Canyon inlopen stopt het voor mij al snel. Het geklim en geklauter over rotsen met bijna geen houvast doet mijn hoogtevrees weer opspelen. Ik hou het hier voor gezien en geniet in het zonnetje van de mooie natuur terwijl Alex het laatste stukje nog even doet.

                                   Het eindpunt van de wandeling is deze hidden canyon arch.

Deze wandeling is heerlijk rustig omdat men meestal de wat makkelijker wandelingen maakt in het park. De terugweg is nog mooier dan de heenweg omdat we nu richting de prachtige overkant van de Canyon aankijken.

Eenmaal weer beneden besluiten we om niet de shuttle te nemen maar de rivier te volgen terug. Je ziet en geniet zoveel meer als je wandelt!

De rots hier boven is Angel's Landing en staat bekend als de gevaarlijkste wandeling. Het is een heel geklauter in geklim om daar op te komen. Kijk eens naar die verticale streep links van het midden op de lagere rots.  Als je inzoomt met je camera zie je dat dit een pad is en kan je de wandelaars zien lopen. En dat is nog het makkelijke deel.......

Bij de Zion Lodge traditioneel even genoten van het overheerlijke ijs en daarna een paar haltes de shuttlebus genomen naar Canyon Junction.

De laatste twee haltes lopen we over het Pa'rus trail (pah-roos) een Paiute naam dat 'bubbling tumbling stream' betekent en dat de Virgin River volgt. De uitzichten van hier terug de Canyon in zijn fenomenaal. Wat is het toch een schitterend park.

Aan het eind van de middag komen we weer aan bij het visitor center en vinden gelukkig de auto terug op de grote parkeerplaats. We stoppen in Springdale bij Wildcat Willies om de inwendige mens te versterken. Een goede maaltijd gaat er wel in na zo'n dag in de buitenlucht!

Happy Stitching!

Yvonne