Amerika 2016 - dag 23 en 24 - Lake Havasu City - Las Vegas

We zijn begonnen aan de laatste etappe van onze reis, die gaat over een stuk van de oorspronkelijke Route 66 in Arizona. Nu bijna de hele route al jaren is vervangen door een snelweg zijn de overgebleven oude stukken, vrijwel verlaten.

Veel leuker, de oude route en je treft er nog pareltjes van plaatsjes aan zoals het stadje Oatman. In 1906 ontstaan door de goudmijnen in de buurt, er werd 1,8 miljoen ounces goud uit de mijnen gehaald tot in 1942 de laatste mijn sloot. In en buiten de mijnen werd gebruik gemaakt van ezeltjes, deze werden na de sluiting van de mijnen vrij gelaten en de nazaten van deze ezels lopen nog steeds vrij rond in het stadje en zijn een toeristische trekpleister.

   

Vooral de kleine ezeltjes zijn erg aaibaar, sommigen liggen heerlijk ontspannen te slapen op de weg, gewend als ze zijn dat het verkeer rekening met hen houdt.

Van het Oatman wordt gezegd dat het een spookhotel is. Een Ierse mijner die een kamer in het hotel bewoonde zou zo van slag zijn geraakt van het nieuws dat zijn familie op weg naar Amerika was omgekomen dat hij aan de drank raakte. Op een dag ging het mis na een zwaar drankgelag en stortte hij achter elkaar in elkaar en stierf. Sindsdien keert zijn geest regelmatig terug in zijn hotelkamer zegt men........

Tegenwoordig is er in de lobby een ijssalon gevestigd en is de saloon annex restaurant behangen met dollar biljetten.

Op 29 maart 1939 trouwden Carole Lombard en Clark Gable in Kingman en brachten hun huwelijksnacht door in deze kamer in Oatman. Ze vonden het heerlijk om hier regelmatig terug te keren en zich lekker anoniem tussen de mijnwerkers te begeven. Clark speelde graag poker met hen.

Het is nog even een lang recht stuk door de woestijn richting het noorden, op de grens van Arizona en Nevada stoppen we even voor een plasstop. Het valt op hoe mooi steeds de toiletgebouwen zijn op de 'Rest area's' langs de highways, keurig netjes ook.
Ten zuidoosten van Las Vegas zien we Lake Mead al liggen.

Lake Mead is het grootste kunstmatige meer in Amerika, ook ontstaan door een dam (Hooverdam) in de Colorado river en is 190 km lang. Enorm dus en toch lijkt mij de schrikbarend lage stand van het water behoorlijk zorgwekkend. Als ik zie hoe in een stad als Las Vegas wordt omgesprongen met water dan zou ik me als inwoner van die stad toch zorgen maken om die lage waterstand na jaren van droogte.
Maar goed, ik woon (gelukkig) niet in Las Vegas, we brengen er wel onze laatste nacht door. De koffers worden weer ingepakt voor de terugreis, verbazingwekkend dat we alles weer in de koffers krijgen en ook nog binnen het toegestane gewicht blijven!

We maken 's avonds nog even een wandelingetje over de strip en eten bij Planet Hollywood.
Weer genoeg gekkigheid gezien voor een jaar in een paar uur........
De volgende morgen is dat toch echt tijd om weer afscheid te nemen van dit fantastische land. Dankzij de display in onze gehuurde Nissan Pathfinder zien we dat we 3170,5 mijl (5073 km) hebben gereden in 75 uur en 45 minuten. We hebben 23 dagen de auto gehuurd en hebben dus per dag gemiddeld 3 uur en 18 minuten auto gereden met een gemiddelde snelheid van 42 mijl per uur ( 67 km)

De auto weer heelhuids ingeleverd bij het verhuurbedrijf en dan vliegen we op zaterdagmiddag via Toronto weer terug naar huis. We kunnen weer terug kijken op een fantastische reis, vele hoogtepunten, mooie ontmoetingen met lieve vrienden en heel veel andere aardige, spontane en bijzondere mensen. Prachtige dingen gezien, wandelingen gemaakt en genoten van alles wat de afgelopen weken op ons pad kwam.

Dankbaar dat we dit weer hebben mogen meemaken en ook weer goed om thuis te komen waar een ongeduldige Rosa bijna niet kon wachten tot we er weer waren. Voor haar hebben de weken héél lang geduurd en ze heeft ons erg gemist zei ze. Gelukkig deze week weer twee keer oppassen en lekker genieten van haar!

Happy Stitching!

Yvonne