Angels Landing Zion N.P.

De wandeling waar ik het in het vorige berichtje over had doen we dit keer niet, die deden we de vorige keer dat we in Zion waren. Bij het maken van de vakantieplannen voor dit jaar gaf Alex te kennen dat hij graag de wandeling naar Angels Landing nog een keer zou willen maken. Vandaar dat we nu weer in dit deel van Amerika zijn en vandaag moet het er dan van komen. We zijn al vroeg op weg en passeren onderweg een bekend huis waar ik al eerder over blogde.

 Nog even de tank vullen want het zijn hele afstanden die je hier aflegt. Als we in het park aankomen nemen we afscheid van elkaar. Alex gaat zijn wandeling maken en ik neem de shuttlebus naar Springdale, een plaatsje bij de ingang van Zion.
Alex neemt de shuttlebus het park in en stapt uit bij de halte waar de trail naar Angels Landing begint en ziet dit bord. Dat is even dikke pech, dat betekent wachten tot vanmiddag en dan is het een stuk warmer om te lopen.

 Ik heb inmiddels een leuke coffeshop ontdekt in Springdale en zit met een lekker Latte op een terras te genieten.

 Alex besluit dan maar een andere wandeling naar de Grotto te maken om de tijd te doden.

 Als hij de Grotto bereikt staat hij in een alkoof en valt het water over de rotsen voor hem naar beneden. We ontmoeten elkaar weer bij de Lodge in Zion als ik terug kom uit Springdale en lunchen voor Alex weer op weg gaat voor zijn wandeling naar Angels Landing (klik voor filmpje)

 Het lijkt me echt een van de mooiste wandelingen die je kunt maken maar ik zou helemaal gek worden van angst denk ik als ik langs deze kettingen naar beneden moest klauteren. Ondertussen zit ik in een van de bussen die door het park rijden om een andere wandeling te maken.

 Gered! Ik vind het een prestatie als je dit voor je lol doet!

 Ondertussen ben ik een wandeling van een hele ander orde aan het maken bij de Temple of Sinawava, een trail aan het eind van de Canyon langs de Virgin River.

 Aan het eind stopt het pad maar kun je door het water verder waden alhoewel, het water staat erg laag, je kunt aan de overkant zelfs over de oever lopen.

 Terug bij de Lodge geniet ik van mijn boek in de schaduw en als ik vermoed dat Alex inmiddels al een aardig eindje op de terugweg is ga ik hem tegemoet. Ik sta net te kijken naar een hert langs de kant van de weg als aan de andere kant Alex aan komt lopen.

 Het hert was helemaal niet schuw en ging rustig haar behoefte zitten doen. Nog nooit zoiets gezien van een hert, ik dacht altijd dat ze dat staand deden maar deze leek wel een hond.
Nog een keer een plaatje van Angels Landing Rock, ze ziet er zo onschuldig uit zo......

Op de terugweg naar St. George nog even een stop gemaakt bij Jo-Ann en toen kip en salade langsgehaald om mee naar het apartement te nemen. Geen zin meer om uit eten te gaan vandaag, het was een mooie en met name voor Alex vermoeiende dag......de jaren gaan toch tellen hè?
Morgen gaan we op lapjesjacht!