Weer een Buhl Bee

De Buhl is natuurlijk al lang af, maar we houden de naam ‘Buhl Bee’ gewoon in ere voor ons groepje van vijf als we samen komen.

Het patroon van de quilt waar we als Buhl Bee mee zijn begonnen heeft al wat veranderingen ondergaan. We hadden alleen een plaatje, dus zelf de blokken tekenen. Een leuk werkje, maar als je dan met je neus op het patroon zit, zie je heel veel herhalingen in de blokken. Ik vind dat zelf wat minder leuk, dus teken ik zelf wat alternatieve blokken. Zo wordt het echt onze eigen quilt, eigenlijk veel leuker! 

Als een patroon is getekend maakt het een rondje langs de andere dames zodat ze de blokken kunnen overtekenen op H250. Deze week ook maar weer een rol van 25 meter besteld en ontvangen, want het gaat hard met al die blokken. 

En zo is eigenlijk alleen de eerste rij ( bijna) origineel en wordt het voor de rest een eigen ontwerp. 

Donderdag hielden we een Buhl Bee bij Bernadet, maar zij werd helaas door een virus geveld. Dan maar verplaatst naar een paar km verderop bij mij. Ook Jacqueline P had de pech te moeten werken, baby’s worden geboren en houden helaas geen rekening met de agenda van de kraamverzorgster. 

Gelukkig hebben we nog wel de foto’s, hier onder de blokken van Bernadet.

En de blokken van Jacqueline P. Beiden gebruiken overwegend Civil War stofjes voor hun blokken.

Jacqueline A maakt haar blokken in zachte pasteltinten met af en toe een beetje spice in rood.

En dit zijn de eerste randen van Tjitske in blauw en mijn blokken met de Galico stoffen van Lori Holt.

Na een heerlijk dagje patchen en kletsen reden we naar het strand om een hapje te eten. We hebben hier heel veel strandtenten langs de Boulevard en de meesten zijn het hele jaar door open. 

Je kunt het slechter treffen hoor! Het terras lonkt al weer maar dat was nog wel wat te koud!

Gelukkig kon Jacqueline P na haar werkdag ook aanschuiven.

Ik ging voor de sliptong, mijn favoriet! 

Een heerlijk besluit van onze dag, de volgende afspraak staat al weer genoteerd voor over vier weken.

En dat terrasweer kwam sneller dan gedacht, toen we na ons etentje naar buiten liepen was de wind al gedraaid naar het zuiden en voelde gewoon wat zwoel aan. Een voorbode van het heerlijke zachte Lenteweer van gisteren, zomaar een cadeautje op 21 februari!

Nu de blokjes maken van de nieuwe rand en weer gaan bedenken welke blokken er in de volgende komen. Heb zelf al wat blokken in gedachten en ook van de andere dames foto’s van blokken gekregen dus dat komt wel goed.  

Happy Stitching!

Yvonne

Quiltcafé en Patchwork en Quiltdagen in Rijswijk

 Deze week fijn weer gewerkt, zelfs zonder bril mijn beeldschermwerk kunnen doen op het bureau. Op mijn thuiswerkdagje op mijn laptop heb ik de bril nog wel nodig omdat het scherm dan dichter bij mijn ogen staat. Nog een week of drie dan mag ik een nieuwe bril en zonnebril aan laten meten, kijk er naar uit!

Gisteren stond in het teken van Quilten, de dag begon met het Quiltcafé, Jacqueline had haar beroemde cake gebakken met de kleinkinderen om haar verjaardag ook nog even te vieren met ons.

Ik had ‘My Happy Place’ bij me om de binding tegen te zomen. 

Het is echt een quilt waar je naar blijft kijken, er zitten zoveel leuke details in.

Wil was gewend om met de verdwijn stift uit te tekenen waar ze wil quilten en probeert het nu met een vouwbeentje, altijd leuk om elkaar te kunnen helpen met andere technieken en methodes. Uiteindelijk kies je dan natuurlijk zelf de manier die het best bij je past.

Na het Quiltcafé reden Bernadet en ik direct door naar Rijswijk, daar hadden we afgesproken Tjitske te ontmoeten. En wachtte ons een verrassing, Jacqueline A had last minute ook besloten te komen. Gezellig!

Er werd heerlijk gesnuffeld en door sommige van ons ook gekocht bij de diverse kramen. Er was weer zoveel leuks te zien!

Ik heb alleen wat ritsen voor tassen gekocht, had ook echt niets anders nodig.

Als laatste bezochten we de tentoonstelling.

Prachtige applicatiequilts ‘ Imaginary Garden’ naar een patroon van Yoko Saito.

Deze werken zijn gemaakt van stukjes spijkerstof, het zijn geen quilts, want alle stukjes zijn over elkaar heen gelijmd, maar mooi is het zeker. Heel knap gedaan.

Het ‘straatje’ met quilts van Ellie Prins ziet er heel gezellig uit met de vlaggetjes, stoeltjes etc.

In de andere tentoonstellingsruimte 396 Round Bobbies gemaakt ter gelegenheid van het 35- jarig bestaan van het  Zwitserse Quiltersgilde.

En Imagine a Bird, allemaal kleine quiltjes of textiele werkvormen met een vogel, de EQA-challenge van 2024. 35x35 cm groot en in elk werkstuk moet een inch groot stukje smaragdgroene stof zijn verwerkt.

Er hangen werken uit België, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk etc.

Erg leuk, alleen mis ik wel de echte Patchwork Quilts, er was meer sprake van textielkunst en minder van echt traditioneel gemaakte quilts, dat vond ik zelf wel jammer. Hopelijk zijn die volgend jaar wat meer vertegenwoordigd.

Na de weer wat sombere dagen van de afgelopen week zijn we allemaal weer toe aan wat zon, omdat het gisteren zo grauw was en we beiden een drukke dag hadden hebben Ada en ik niet gewandeld.

Maar vandaag haalden we de schade in, het was heerlijk in duin, en we zagen voor de derde week op rij een ree. De rijp stond op de helm en de struiken, de plassen waren bevroren en met de zon erbij was het een koude maar fijne wandeling.

Gisteravond op de Bee zette ik de laatste steekjes aan de binding. Drie jaar geleden op 7 januari ben ik aan de quilt begonnen, fijn dat deze nu af is! 

Heel blij met het resultaat, het is best een joekel geworden, 1.90 meter x 2.20 meter. Hadden we nu maar een grote hal, dan had ik de quilt daar opgehangen, ons halletje heeft vijf deuren, daar kan geen quilt meer bij helaas.

Ik had vanochtend toen ik opstond geen besef van de datum, maar vond toen ik beneden kwam een verrassing van Alex die al naar zijn werk was. Wat een lieve ( en niet verwachtte) Valentijns verrassing!

Happy Stitching!

Yvonne

Rustige weken van herstel

 Inmiddels ben ik ook in mijn andere oog aan staar geholpen. Ondanks de injecties in mijn oog, om deze te verdoven werkte het ook dit maal niet goed en voelde ik elk deel van de ingreep. Gelukkig duurt die maar een kwartiertje of zo. Niet fijn, maar ik had me er al op voorbereid. Dit keer had ik ook een extra middel via het infuus gekregen om de oogboldruk te verlagen. Weet niet of het daaraan lag maar ik had de volgende ochtend gelijk helder zicht. Dat duurde bij het eerste oog een week of twee voor ik scherp zag. 

Dat was dus superfijn! Zo blij dat ik weer scherp zicht heb. Kan veraf alles weer goed zien zonder bril. Nu dus nog een beetje lastig omdat ik de hele dag bril op bril af doe, maar over vier weken mag ik een nieuwe bril laten aanmeten en dan ben ik wat zicht betreft weer zo goed als nieuw! 

De afgelopen weken dus verplicht wat rustig aan gedaan, niet bukken, tillen, huishoudelijke klussen en beeldschermwerk. Ach, er zijn ergere dingen te bedenken toch? 

Ik sliep lekker wat langer uit, startte rustig op eke dag met een cappuccino….

En genoot van de dagelijkse wandeling, het weer zat gelukkig op bijna alle dagen mee.

Inmiddels zijn er ook weer wat steekjes gezet en zijn de eerste blokken aan elkaar genaaid, we moeten op onze volgende Buhl Bee bijeenkomst maar eens brainstormen over een naam voor deze quilt.

Donderdag was de Bee bij Jacqueline, de tas met ‘My Happy Place’ er in werd gelijk ontdekt door Japie. Hij was het er totaal niet mee eens dat hij er weer uit moest.

Vorige week was Bernadet jarig en aankomende week Jacqueline en wie jarig is trakteert. Beiden hadden weer hele leuke cadeautjes uitgezocht. 

Vrijdag mochten we de 90e verjaardag van mijn peettante vieren. De enige nog levende dochter van zes uit het gezin van onze grootouders van moeders kant. Met een aantal (achter) nichten op verjaarsvisite geweest tot groot plezier van de jarige.

Vandaag de binding op ‘My Happy Place’ genaaid. Was een beetje lastiger door de ‘ricrac’ die er tussen moest, maar het is gelukt en het resultaat wordt denk ik super leuk. Alleen nog ‘even’ de binding met de hand vast naaien.

Vandaag een wandeling gemaakt op Lentevreugd in .wassenaar, we waren niet de enige. Het was nu de koude noordoostenwind wat was gaan liggen een stuk aangenamer voor een wandeling.

De Przewalski paarden stonden naast het wandelpad, totaal niet onder de indruk van de wandelaars.

Net als de Schote hooglanders, die dutten rustig door. 

Hier en daar lijkt het net of je door een schilderij van Paulus Potter loopt, de schilder uit de Gouden eeuw die bekend staat om zijn schilderijen van vee in het Hollands landschap. Dit jaar is het trouwens 400 jaar geleden dat hij werd geboren.

Als er kalfjes zijn moet je wel uitkijken dat je niet tussen moeder en kalf doorloopt, dat vinden ze (begrijpelijk) niet leuk, de kalfjes zijn nu al groter en gaan hun eigen gang. Deze was op avontuur gegaan tussen de struiken vol stekels. 

Morgen mag ik fijn weer aan het werk, daar heb ik ook weer zin in, even geen beperkingen meer. 

Happy Stitching!

Yvonne