Concert Venice

 21 maart ben ik begonnen aan een nieuwe top, Grand Finale, een patroon van Vanessa Goertzen. Het patroon is zoals bijna alle Amerikaanse patronen, geschreven voor het maken op de machine en bestaat uit twee verschillende blokken. Het eerste blok getekend op ware grote, 18x18 inch ( 45x45cm). Een flink blok dus. Daarna volgt het overtrekken van het blok op H250.

Sommigen vinden dit een omslachtige manier, ik vind het nog steeds de meest perfecte manier om een super strak blok te maken dat straks ook echt de juist afmeting heeft. En ik vind het proces van tekenen, knippen, op stof strijken en uitknippen niet vervelend om te doen. Je moet er alleen even de tijd voor hebben en nemen. En die tijd had ik afgelopen weekend.

Na de voorbereiding past alles als een puzzeltje in elkaar. Het eerste blok is af. De stof in het pakket is een Moda, Old Glory van Lella Boutique.

Woensdagochtend kwam Petra afzakken vanuit Drenthe, heel gezellig. Natuurlijk kwam gelijk het handwerk uit de tas en showde Petra deze leuke tas, gemaakt van oude spijkerbroeken en een mooi Hollands borduurtje. Het is een nieuwe lunch tas voor haar zus Corinne in Minnesota. Petra gaat de tas zelf brengen deze zomer, dat is natuurlijk helemaal leuk!

‘‘s Middags tijdens de thee bleek dat we wel heel erg alle kleuren op tafel op elkaar hebben afgestemd vandaag, geheel toevallig.

Met Ada treinden we in de middag naar Utrecht, vlak bij het station hadden we een tafeltje gereserveerd bij Club Claar. 

Gedurende bijna drie uur werden we verwend met allerlei kleine gerechtjes, het is de bedoeling dat je er een aantal besteld en die dan samen deelt. Dat betekende een explosie van smaken en vele prachtig opgemaakte en heerlijk smakende gerechtjes. 

Daarna wandelden we op ons gemak naar Tivoli Vredenburg, voor een concert van Venice. Tijdens ons quiltmidweekje zag ik dat ze naar Nederland kwamen en vroeg ik mijn vriendinnen en nicht of zij het nummer de Family tree van Venice kenden. Dat was niet het geval, dus liet ik het hen horen. Mooi om te zien dat het nummer op de meesten hetzelfde effect had als op mij, namelijk dat je het niet droog houdt.

Het nummer staat al jaren hoog op mijn lijst om te spelen tijdens mijn uitvaart, hopelijk duurt dat nog even, maar je kunt maar voorbereid zijn.

Ada en Petra hadden wel zin om met mij mee te gaan naar een concert en zo zaten we woensdagavond vol verwachting in de zaal.

De mannen, leeftijdsgenoten van ons, en al sinds 1977 een band vormend, stelden niet teleur. Prachtige stemmen en close harmony zang.

Even was ik bang dat ze aan het eind van het concert zouden vertrekken zonder ‘the Family Tree’ te zingen. De heren kwamen echter terug op het toneel. Kipp Lennon, een van de lead zangers vertelde dat ze tijdens hun eerste tour, 25 jaar geleden een fan bezochten in Groningen die ziek was. Ze hebben toen voor haar en familie gezongen en zijn bevriend geraakt en gebleven. Helaas is de vriendin inmiddels overleden en daarom werd het nummer nu speciaal gezongen voor haar familie.

Toen Kipp dit stond te vertellen aan de zaal, brak hij zelf ook even, de zaal was toen ook al in tranen, ik was al aan mijn tweede zakdoek toe. Het nummer werd ingezet, niets mooiers dan live gezongen natuurlijk, en toen de zanger door de emotie zelf even niet meer verder kon, nam de zaal het zingen onmiddellijk over. Een kippenvel moment, echt een ‘once in a lifetime experience’.  Muziek is voor mij emotie, het moet je raken en dat deed het zeker deze avond.

Mooi dat deze artiesten ook zo overduidelijk met beide benen op de grond zijn blijven staan en de dingen die echt belangrijk zijn in het leven op waarde kunnen blijven schatten. 

https://fb.watch/r6oGQRoVig/?

Het hele nummer is hier te beluisteren; https://youtu.be/AF175wOPvX0?si=U4RxpZOSLd-xhxG2

We werden nog getrakteerd op een aantal nummers waardoor het concert drie kwartier uitliep. Daarna hebben we de ‘meet en  greet ‘ met de heren maar overgeslagen. Het was toch al een latertje, gelukkig kwam Alex ons ophalen van het station. 

Na een kort nachtje slaap, was het gisteren weer tijd voor het Quilt café in de bibliotheek. Petra vond het leuk om dat ook eens mee te maken. Het was een klein groepje dit keer, vijf dames van het inmiddels vaste groepje waren verhinderd. Maar hoeveel of weinig dames er aanschuiven, gezellig is het altijd.

Ada is een leuk quiltje van Lori Holt begonnen voor in haar keuken.

                                                En Petra’s Dear Jane werd ook even bewonderd.

Gisteravond de Bee hier gehouden, was ook weer super gezellig, een heerlijke quiltdag, met af en toe een spelletje ‘Keer op Keer’ met Petra, heel verslavend.

Was weer gezellig zo een paar dagen samen, Petra is weer onderweg naar Drenthe, de boodschappen voor het weekend gedaan en ook dit blogje staat er weer op.

Fijne Paasdagen gewenst allemaal!

Happy Stitching!

Yvonne

Worldwide Quilting Day en Lente,

 Als quilter mag je deze dag niet ongemerkt laten passeren dus toen ik met de dames van de Buhl Bee een afspraak wilde maken voor een quilt dagje was deze dag perfect.

Helaas moesten we ook vandaag Bernadette missen door de nare griep die ze heeft. Tjitske en Jacqueline A konden de quiltjasjes passen en waren er super blij mee! 

Ik werd vorige week toen ik het jasje droeg in de supermarkt al aangesproken door een dame die mijn blog leest, ze herkende het jasje direct. Grappig, ze zijn dan ook uniek!

Gezellig weer een dagje met elkaar, de frequentie is helaas veel minder nu de Buhl quilts al een tijd af zijn. Hopelijk lukt het ons er wat meer continuïteit in te krijgen.

Jacqueline heeft twee sterren gemaakt, daar gaat ze een vrolijke strand tas van maken.

Ik probeer elke dag wat draadjes te quilten, hopelijk is deze voor het eind van het jaar af.

Wat ook eindelijk af kwam was deze puzzel, die lag de laatste weken stil door de volle dagen, maar afgelopen week de laatste stukjes gelegd. Het was een monster van een quilt, vooral de lucht….. maar toch ook heel leuk om te maken. Alle vijf de Nationale Parken in Utah.

Een korte wandeling in de pauze op een werkdag bracht me langs het Vredespaleis dat om de hoek ligt van waar ik werk. Nu vind ik het gebouw waar ik werk het lelijkst in Den Haag, maar het Vredespaleis behoort zeker tot een van de mooiste.

Vooral op een mooie zonnige dag.

Woensdag avond weer begonnen met onze wekelijkse wandeling over de Boulevard. Ada is aan het opruimen en stuurde me deze foto uit de oude doos. Tienertoer 1977, we gingen op visite bij een lerares die was verhuisd naar Enkhuizen. 

We mochten er zelfs blijven slapen en namen een plantje mee. Mooie herinneringen aan onze jeugd, 

 over twee jaar vieren we 50 jaar vriendschap.

Greta, ik en Ada

En over opruimen gesproken, dat is hier na de drukke afgelopen maanden ook hoog tijd, het huishouden een beetje verwaarloosd….. maar we zijn deze week goed van start gegaan. Het washok, annex voorraadkast eens helemaal leeg gehaald.  Niet de leukste klus, maar eenmaal geklaard is het altijd weer zo fijn dat het weer netjes is.

Bernadette was er gisteren op de Bee ook even, nog wat slapjes, maar gelukkig aan de beterende hand. Ze kon alle cadeautjes van de Amerikaanse vriendinnen uitpakken. 

Ik ben gisteren begonnen aan het eerste blok van ‘ Grand Finale’. De eerste dag van de Lente, een mooie dag om met een nieuw project te beginnen. Het zijn grote blokken van 18x18 inch (45x45 cm).

Heb er weer zin in, het is al weer een paar maanden geleden dat is iets heb gepatcht.

Happy Stitching!

Yvonne

De laatste dag samen op stap en het afscheid….

 Donderdag, de laatste dag al weer, wat zijn deze 9 dagen voorbij gevlogen! Het belooft een prachtige Lentedag te worden met een aangename temperatuur. Ik ga de dames rond 9.15 ophalen.

Vandaag staat een bezoek aan het Mauritshuis op het programma, want het meisje met de parel mag niet ontbreken op het lijstje dat is afgewerkt deze reis.

Het is geen groot museum, maar wel heel mooi. Alleen het gebouw is al de moeite waard en ook de schilderwerken zijn prachtig.

Rembrandt blijft een van mijn favorieten, zijn weergave van licht en donker is uniek.

We bewonderen de werken van dichtbij en op afstand.

En komen dan als laatste aan bij het werk dat altijd de meeste credit krijgt, maar dat wat mij betreft niet het mooiste werk in het museum is.

De suppoosten zijn vriendelijk, begeleiden hen die moeite hebben met de trappen naar (verborgen) liften en geven daar waar nodig uitleg en antwoord op vragen.

Nog even een foto voor het museum als we weer buiten komen. Wel een beetje veraf zo als je ook het gebouw op de foto wilt hebben.

Nog maar eentje dan, van links naar rechts; Charlene, Deanne, Wendy, Kaitlyn, Shannon en MaryAnn.

Naast het museum ligt brasserie Mauritshuis, en omdat het bijna lunchtijd is besluiten we eerst iets te nuttigen voor we verder reizen. Het is moeilijk kiezen tussen de appelgebak of de hazelnoot schuim van Maison Kelder. Ik bezwijk toch voor de hazelnoot, die is zó lekker!

Na dit heerlijks rijden we van Den Haag naar Zoetermeer naar de Quilt shop van Elly Prins.

De dames snuffelen lekker rond in de winkel en vinden toch weer wat lapjes die ze in Utah nog niet hebben ontdekt.

Wat ook heel leuk is, dan zie je zomaar patronen hangen en stofjes liggen van Jina Barney van Poppy Cotton. Zij is een vriendin van Shannon, ze heeft enige tijd voor Jina gewerkt.

Jaren geleden hing mijn Dear Jane op een tentoonstelling die Jina organiseerde in Sandy, Utah. Soms is het quilt wereldje klein.

Nog even een foto met Elly, zo vaak komt het niet voor dat er een invasie uit Utah de winkel binnen komt denk ik.

Vlak bij de winkel van Elly staat de LDS tempel, de enige in Nederland. Voor de dames uit Utah natuurlijk iets dat ze graag bezoeken. Helaas alleen van buiten, daar er binnen renovatie werkzaamheden werden gepleegd.

Zoals bij alle tempels zijn de tuinen prachtig aangelegd en verzorgd. De tulpen bloeien al. Volgens Char is dat omdat de grond vorstvrij wordt gehouden door warmte.

We eindigen de dag op de Boulevard vlak bij de vakantiewoning in de duinen voor de laatste maaltijd. Ook Jacqueline schuift weer gezellig aan.

Dan breng ik de dames thuis, de meeste koffers zijn gepakt en de auto van Jacqueline wordt alvast volgeladen met koffers, de rest moet in de bus passen. 

Morgen om 05.00 uur vertrekken richting Schiphol. 

Vrijdagochtend vroeg, ik lig lekker te slapen als Alex me wekt. Er staat iemand te bellen aan de deur…..Oeps! Het is 4.45 uur en op de een of andere manier heb ik mijn telefoon op ‘stil’ staan. 

Snel schiet ik in een broek en een trui en ren naar beneden. 

Wat een bof dat Jacqueline me wakker belde, nu waren we gelukkig nog op tijd. De bus is gevuld met alle koffers en we rijden naar Schiphol. Daar staat het al vast met auto’s als we de snelweg af komen, wat een drukte om 05.30 in de ochtend, bizar gewoon.

Gelukkig is het rustiger op de afslag naar de parkeergarage, het uitladen kan beginnen. 6 karren worden er volgeladen met koffers en ook nog een losse koffer. 

Bij de incheckbalie is het moment van afscheid aangebroken, nooit leuk.

Er vloeien toch weer wat tranen hier en daar. Wat hebben we het leuk gehad met elkaar, mooie momenten gehad, verhalen gedeeld, veel gelachen, maar ook serieuze gesprekken gevoerd. Vriendschappen zijn verdiept en nieuwe vriendschappen ontstaan. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze afgelopen dagen heb mogen doorbrengen met deze fijne groep. Het was een feestje! Shannon, Kaitlyn, Deanne, MaryAnn, Wendy en Char ( en natuurlijk Sally Louise en Tammy) ik ga ze missen……

De mooie kit die ik heb gekregen, daar wil ik volgende week mee beginnen, de quilt zal altijd een herinnering zijn aan deze bijzondere dagen die we met elkaar hebben mogen doorbrengen.

Maar zoals we altijd zeggen: Het is geen goodbye maar ‘till we meet again’.

De sleutel van de vakantiewoning is weer ingeleverd, de bus weer terug gebracht naar het verhuurbedrijf. We gaan weer terug naar het ‘normale’ ritme. Maar eerst morgen nog even Worldwide Quilting Day vieren met een Bee.

Hopelijk gaan alle quilters iets leuks doen op deze dag. Wellicht ook gezellig samen quilten of een bezoekje brengen aan je favoriete quilt winkel en jezelf trakteren op een paar lapjes……

Happy stitching!

Yvonne