Quiltmidweekje

 Wat is de beste manier om door je jetlag heen te komen? Ik ben er na 42 jetlags nog niet uit, maar gewoon de vakantie nog even verlengen met nóg een korte vakantie is wel heel fijn.

Ver voor Alex en ik onze vakantie naar Utah boekten, was ons Quilt midweekje al gepland en besproken. Dus was het afgelopen zondag uitpakken en weer inpakken.

We hadden een vroege incheck, en wat blijkt, hetzelfde huisje als waar ik in november jl. al was met de AQR crew. Deze keer een midweek met Ada, Bernadet, Ellie, Jacqueline en Petra.

We installeren ons met al onze troep…eh ideeën en projecten in het huis, de slaapkamers worden verdeeld.

Petra heeft voor ons allen leuke houten lepels en spatels meegebracht, versierd door dochter Marissa. Nu al een mooie herinnering aan deze week!

Er komt een gigantische hoeveelheid aan boodschappen uit tassen en kratten, hoe lang blijven we hier?

Het is gelijk weer ouderwets gezellig, we beginnen met de lunch van Petra en de Mexicaanse kapsalon van Ada in de avond….. heerlijk!

Dinsdag komt Natascha de hele dag om ons om de beurt een uur lang te masseren, zo ontspannen! 

Verder, gewoon lekker freubelen, af en toe een hapje en een drankje…..live is good!

Van Ellie krijgen we allemaal een pakketje met schattige stofjes en verder alles wat nodig is om een super leuk lampion tasje te maken.

Degene die een naaimachine hebben meegenomen kunnen gelijk aan de slag om de tasjes te maken.

Als avondmaaltijd genieten we van de Coq au vin van Bernadet.

Woensdag Valentine’s dag, ik had uit Amerika het een en ander meegenomen.

USA 2024 - dag 17 en 18 -naar huis

 Het is een kort nachtje voor ons in Vegas van donderdag op vrijdag. De wekker gaat om 04.00 uur, we moeten om 05.30 uur op het vliegveld zijn. 

Het kost even tijd om vanuit het hotel door het casino (waar ook op dit tijdstip nog veel mensen aan het feesten, drinken en gokken zijn) naar de gigantische parkeergarage erachter te komen, maar dan rijden we al snel weg. Het is slechts 10 minuten naar het autoverhuurbedrijf. 

De auto inleveren is altijd een fluitje van een cent. Je krijgt de vraag of alles goed was, de barcode wordt gescand en je kunt de auto uitladen. We hebben 1262 mijl gereden, 2019 km. 

We hebben weer de nodige kilometers gemaakt.

De shuttle brengt ons naar Terminal 3, bij de United balies is het rustig. De medeweker die onze koffers in checked vraagt de gebruikelijke vragen; of we geen lithium batterijen in de bagage hebben, of we zelf de koffers hebben gepakt etc. 

En nog één vraag zei hij tenslotte en die moeten jullie goed beantwoorden;  "Zijn jullie voor Ajax of Feijenoord?"

Nou, dat is bij ons verdeeld, Alex voor Ajax en ik voor Feijenoord. Mijn antwoord  was goed, de Feijenoord sjaal werd getoond. We hadden hier te maken met niet alleen een Amerikaanse Feijenoord fan, maar vooral (zoals hij zelf zei) 's werelds grootste fan van Dirk Kuijt.

Lyrisch was hij over de prestaties van Dirk. 

Toen ik hem vertelde dat we uit hetzelfde dorp als Dirk komen en dat hij zelfs een tijdje schuin achter ons woonde, werd hij helemaal gek. 

We moesten beloven Dirk de groeten te doen van zijn allergrootste fan mochten we hem ooit tegen komen. 

Natuurlijk, gaan we doen.....

Geweldig zulke ontmoetingen, dat is het leukste van het reizen, de bijzondere mensen die je tegen komt.

Tijd genoeg voor een licht ontbijt en koffie. Als het tijdstip van boarden aanbreekt krijgen we te horen dat we een half uur vertraging hebben wegens een technische storing. Dat loopt uiteindelijk op tot anderhalf uur. We knijpen hem inmiddels een beetje want als we onze aansluiting in Washington DC niet halen dan moeten we daar overnachten en op zaterdag pas door naar huis. Hebben we niet veel zin in, maar als het niet anders kan....

Gelukkig blijft het bij die anderhalf uur en kunnen we vertrekken.

De Strip verdwijnt langzaam uit beeld.

Las Vegas is natuurlijk niet alleen de Strip met alle gekte eromheen, het is ook gewoon een hele grote stad in het midden van de woestijn, waar mensen wonen, leven, werken etc.

Zodra de bebouwing ophoudt, zie je het woestijn landschap weer direct opdoemen.

Lake Mead, het gigantische stuwmeer dat zorgt voor elektriciteit en de watervoorziening.

De Colorado River.

We vliegen van Utah verder over Colorado en de Rocky Mountains. dat blijft altijd een prachtig gezicht.

Het leuke is dat je dingen herkend van boven, plekken waar je ooit reed zie je nu vanuit de lucht en dat is zo anders, maar ook heel bijzonder. Zoals Mesa Reservoir.

En de stad Gunnison in de sneeuw van Colorado.

De hoge pieken van de Rockies.

En dan na de bergen het vlakke land, niet echt interessant, tot we Washington DC naderen en we de Potomac River zien.

En we gaan het redden! We moeten van de D pier naar de C pier, dat is een flink stuk lopen, maar in hetzelfde gebouw, dat scheelt. In weer een behoorlijk leeg vliegtuig volgen we de oostkust van Amerika. We vliegen over New York en dat is altijd een cadeautje met helder weer. 

We proberen wat te slapen, en voor we het weten vliegen we al weer boven Engeland en wordt de daling al ingezet. Om 09.00 uur zijn we weer thuis, de poezen hebben het weer prima gehad door de goede zorgen van de buren. Dat is fijn thuis komen. 

Happy Homecoming!

Yvonne

USA 2024 - dag 16 - Terug naar Las Vegas

 Het meeste hebben we gisteren al ingepakt. Na het ontbijt even het bed afhalen en de laatste dingen inpakken. Geen enkel probleem, alles past.

Gisteren Cril al gedag gezegd, we laden alles weer in de Jeep, nog een laatste check of we niets zijn vergeten en dan trekken we de deur voor het laatst achter ons dicht…..

De laatste gang over ons paadje naar de auto, waarom valt het afscheid altijd zo zwaar? We hebben immers genoeg om voor terug naar huis te willen…… een mens zit soms raar in elkaar.

We willen het eerste deel tot vlak boven Mesquite de alternatieve route rijden via de old route 91. Dat betekent dat we eerst richting Santa Clara rijden. Ja en als je er dan toch langs komt…..

Altijd leuk om even te snuffelen bij Clover Patch…en dit keer blijven er toch een paar yard voor een tas aan mijn vingers plakken.

Als we de old route 91 oprijden gaat de regen al snel over in sneeuw en het duurt niet lang of we rijden weer door een witte wereld.

We kwamen met sneeuw en we vertrekken er weer mee.

Maar als we iets ten noorden van Mesquite Arizona binnen rijden, is er al geen sneeuw meer te bekennen. 

Prachtige wolkenluchten als we Nevada in rijden richting Las Vegas.

Veel wegwerkzaamheden ten noorden van de stad, maar het rijdt goed door, het is rustig op de weg. Morgen is dat waarschijnlijk een ander verhaal. Dit weekend wordt hier de Super Bowl gespeeld en het beloofd super druk te worden. Gelukkig zijn wij dan weer weg.

Sew Yeah Quilting in noord Las Vegas staat al een poosje op mijn lijstje en dit keer hebben we tijd genoeg om er even te stoppen.

Van buiten ziet het er al indrukwekkend uit. Grote ( en volle) parkeerplaats en dan binnen…..

GIGANTISCH! Ruim van opzet en dus gewoon heel groot!

Je bent hier wel even bezig om alles te bekijken.

Er wordt een class gegeven in een ook al zeer grote classroom…..de linkerkant……

En de rechterkant van de ruimte, daar kunnen wij alleen maar van dromen in Nederland.

De nieuwe stoffen van Lori Holt ‘Mercantile’ ik zou ze zo allemaal mee willen nemen, prachtige serie.

En deze, ook al zo mooi, maar niet iets dat ik zelf snel zou gebruiken.

Dit patroon van Thimble Blossoms genaamd ‘Vintage Tulips’ vind ik erg leuk.

Natuurlijk blijft er toch wel weer wat plakken aan mijn vingers…. Op de valreep.

We rijden naar ons hotel voor vannacht Harrah’s aan de Strip. We passeren de Sphere, het nieuwe gigantische bolvormige muziek- en entertainmentgebouw. Zaterdag treed U2 er bijvoorbeeld weer op. 

Het is even zoeken want ze zijn hier erg goed in het plaatsen van bordjes daar waar je ergens in moet of af moet slaan en niet van te voren. Maar we vinden de parkeergarage aan de achterzijde van het hotel en casino.

Dan is het nog een soort survivaltocht met alle bagage om bij de hotel lobby te komen, twee liften, gangen, casino….. en ja hoor, gevonden.

We besluiten tot een vroege incheck, dat scheelt een hoop gedoe van in de rij, bagage afgeven en dan vanmiddag weer in de rij, bagage ophalen, naar de volgende rij om in te checken…. Nu checken we gelijk in want het is nu nog rustig en kunnen naar de kamer.

We zitten in de tower met uitzicht op de Venetian.

En dan het Venetian in.

 

Waar we een hapje eten.

En dan weer naar buiten uit de herrie van al het getingel en gerinkel van de slot machines. Al is het buiten ook niet echt stil. Wat een verschil met de rust in de natuur. Maar we willen toch even de benen strekken en een stuk lopen .

Toegegeven, vervelen doe je je hier niet, er valt van alles te zien. En hoe later het wordt, hoe gekker….

Overal wordt reclame gemaakt voor de superbowl wedstrijd.

De San Francisco 49ers tegen de Kansas City Chiefs.

We zullen de uitslag wel horen als we weer thuis zijn. Morgen is het vroeg dag, we moeten om 5.30 uur op het vliegveld zijn.  

We hebben een heerlijke vakantie gehad, de schaatswedstrijden en het verblijf in Washington, mooie ontmoetingen met oude en nieuwe vrienden. We voelen ons weer bevoorrecht dat we dit hebben mogen beleven. 

Happy Travels!

Yvonne