En dan is het zomaar al weer juni, de zomer staat voor de deur, hopelijk hebben we nog een paar heerlijke maanden met mooi weer in het verschiet.
Een paar rommelige weken achter de rug, dochter in de lappenmand, dus regelmatig als taxi gefungeerd richting huisarts en de nodige medische zorg verleend. Het is al ruim 42 jaar geleden dat ik in de zorg werkte, maar een beetje verbinden lukt nog wel.
Als dank (niet nodig, maar wel erg lief) kreeg ik een grote bos pioenrozen, genieten van deze pracht op tafel!
Ik had me een poosje geleden aangemeld als vrijwilliger bij een locatie hier in het dorp waar 130 mensen uit Oekraïne tijdelijk onderdak hebben gekregen. Vorige week werd ik opgeroepen voor een 'dienst'.
Zorgen dat de voorraden in de koelkast worden aangevuld en tussen de middag de warme maaltijd uitdelen. Verder een beetje dienen als vraagbaak, afspraken maken bij ziekenhuis of zorgen dat er een nieuw recept komt. De dagelijkse dingen die voor ons zo gewoon zijn, maar een drempel als je in een vreemd land bent en de taal niet kent.
Fijn dat er, met de nodige beperkingen en vast ook moeilijkheden toch een veilige plek is, om te verblijven. Inmiddels zijn de meeste kinderen naar school en hebben veel volwassenen werk gevonden. Dat is mooi, ik denk dat het beter is om een goede invulling van de dag te hebben en het gevoel te hebben dat je jezelf nuttig kunt maken. Ik kan me (gelukkig) niet voorstellen hoe het moet zijn om huis en haard te moeten ontvluchten, maar het moet een verschrikking zijn.
Ik probeer elke dag mijn ommetje te lopen, ook als het regent, toch even lekker om buiten te zijn. Al is het meer genieten als het droog is en de zon schijnt. Deze week liep ik langs de vele bramenstruiken hier achter langs het pad, het was een drukte van belang met allerlei soorten bijen.
Nog gezelliger is het om samen te lopen, lekker kletsend ben je zo een paar kilometer verder. Ada en ik zagen deze week in de duinen veel jonge konijnen die heerlijk aan het dartelen en spelen waren.
De 'Utah-reisgroep' kwam bij elkaar om lekker te kletsen over de plannen die in de maak zijn voor de reis. Het duurt nog tot volgend jaar voor we gaan, maar genieten van voorpret met elkaar is ook heel leuk. Ja, en we blijven quilters dus de tassen met lapjes kwamen ook mee.
De rijen werden aan elkaar gezet van de quilt voor Jacqueline's kleindochter Cato.
Een tablerunner van Ada in de maak.
Jacqueline bakte de koekjes, Ada zorgde voor makreel- en eiersalades en brood en ik maakte een groene-en pasta salade. Met de fruitsalade van Bernadet als afsluiting was het een heerlijk maal.
Het is maar goed dat ik niet elke dag aan zo'n gezellig volle tafel zit, zou voor mij niet goed zijn want je eet ongemerkt toch meer dan normaal. Al is het wel genieten om met een groep samen lunchen in plaats van (meestal) alleen....
De hele groep bij elkaar, we gaan lekker genieten van de voorpret, de gezellige berichtjes af en toe in de groepsapp en voor we het weten gaan we op reis. De tijd vliegt immers voorbij....
Vandaag mocht ik weer op stap met Ada, Bernadet en Jacqueline, we reden naar Woerden en begonnen met een lunch.
Daarna reden we naar een Kerkelijk centrum waar de quiltgroep Quadraad vandaag een tentoonstelling hield.
Er waren ook veel zelfgemaakte dingen te koop, quiltjes, tasjes etc. en boeken en tijdschriften.
In de gangen en een aantal ruimtes hangen de quilts van de leden.
Deze quilt vonden we alle vier het mooist.
Deze week de top van het quiltje van Kim Diehl eindelijk eens gequilt op de machine. Het blijft een beetje 'out of the box' quilten voor me en er moet nog flink geoefend worden, maar ik vind het wel heel leuk om te doen.
Happy Stitching!
Yvonne
